|
«Çənlibel»in 28 fevral 1988 tarixli məşğələsində Hatəminin məruzəsi və ona verilən reaksiya xalqımızın artıq mübarizəyə tam hazır olduğunu göstərməkdə idi. Odur ki, artıq iclas zalından küçələrə və meydanlara çıxmaq barədə ciddi düşünməyə başlamışdıq. Sadəcə nə isə bir bəhanəyə ehtiyac var idi. Və bu bəhanə tapıldı: «Çənlibel Təşkilatının məşğələlərdən kənar atdığı ilk siyasi addımlardan biri fantanlar bağında açılacaq 7 gözəl qorelyefi ilə bağlıdır. Ermənilər necəsə əl taparaq, abidəyə erməni, xristian elementləri daxil etmişdilər. 1 və 9 may 1988-ci il tarixlərində Çənlibel Təşkilatı piketlər təşkil edərək, abidənin açılışına mane oldu. Abidə o vaxt açıla bildi ki, ondakı yabançı elementlər islah edildi.
Piketlərdən birində milislərlə çənlibelçilər arasında toqquşma çıxdı. Bir milis polkovniki məni və Ənvər Yusifoğlunu tutmaq istədi. Gənclər onu təpikləri altına salaraq hər tərəfdən əməlli-başlı tapdadılar. Milis işçisini günün günorta çağında, adamların gözü qabağında beləcə tapdalamaq, Sovetlər Birliyində deyə bilmərəm, Azərbaycanda görünməmiş olay idi. Çənlibelçi cavanlar çayxanada hey bu olaydan iftixarla danışıb gülüşürdülər. Bu olay onlara cəsarət, milislərə qorxaqlıq hissi gətirmişdi.
Azərbaycan SSR Daxili İşlər nazirinin müavini, milis generalı Kamil Məmmədovla ilk tanışlığım bu piketlər zamanı olmuşdur. Mayın 9-da generaldan aralanıb, milli ruhlu insan olan Rəfibəyli Oktay Kərimovun kabinetində çənlibelçilərin iclasını keçirdik» (3, s. 26).
Dostları ilə paylaş: |
