C işıq mənbəyinin seçilmiş 10 koordinantına uyğun gələn
dalğa uzunluqları (nm)
Cədvəl 2
Rəng
Ordinat nömrəsi
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
X
435,5 461,2 544,2 564,0 577,3 588,7 599,6 610,9 624,1 645,9
Y
489,4 515,1 529,8 541,3 551,7 561,8 572,5 584,8 600,7 627,2
Z
422,1 431,9 439,5 444,4 450,1 455,9 461,9 468,7 477,7 495,1
X və Y-in təyin edilmiş nəticələrinə əsasən
D
və P rəng göstəriciləri
təyin edilir.
Aşağıdakı 1-ci şəkildə yemişan şirəsinin spektral əyrisi göstərilmişdir.
0
20
40
60
80
Т, %
400
500
600
700
Л, нм
1 – qrmızı yemişan
2 – qara yemişan
2
1
-10
- 8
- 6
- 4
- 2
0
+ 2
+ 6
+ 10
+ 8
+ 4
0
-
2
-
4
-
6
-
8
-10
+1
0
+8
+6
+4
+2
эю
й
а - şkalası
b
ş
ka
la
sı
Şəkil 2. Spektral rənglərin yemişanın boyaq maddələrində
а və b şkalasına görə paylanması
Burada Y=58,6 %
D=680
nm, P=27 % təşkil edir.
Müxtəlif qida məhsullarının rəng göstəriiləri onlarda spektral rənglərin
illüstrasiya şkalasından asılıdır. Rəng göstəricilərini Xanter metodu ilə 2 üsulla
təyin edirlər. Birinci üsulda X, Y, Z koordinatlarının təyininə və sonra aşağıdakı
düsturlar əsasında a və b-nin qiymətinin təyininə əsaslanır:
)
020
,
1
(
175
y
x
fy
a
)
847
,
0
(
70
y
fy
b
2.2.2. C – vitamininin miqdarının müəyyən edilməsi
Başqa sözlə a s k o r b i n t u r ş u s u kimi adlandırılan C – vitamini
şəkərlərin törəməsidir. Oksidləşmə prosesində o, dehidroformasına çevrilir.
Reaksiyanın dğnərliyinə baxmayaraq askorbin turşusu, vitaminli xammalı
saxladıqda və ya ondan konserv məhsulu hazırladıqda qismən parçalanır. Həm
də texnoloji proses yavaş aparıldıqda və ya istehsalatın axın prinsipi pozulduqda
C – vitamininin itkiləri artır.
C
C
Ч
C
OC
О
О
О
Щ
О
Щ
CHOO
C
C
Ч
C
OC
О
О
О
О
CHOO
C
C
Ч
C
OC
О
О
О
О
CHOO
və ya
Reaksiya dönər olsa da, C – vitamininin parçalanmasına səbəb odur ki,
onun reduksiya olunmuş forması istiyədavamlı birləşmədir. Oksidləşmiş
dehidroforması isə qaynadıldıqda çox tez parçalanır.
Yabanı meyvə – giləmeyvə xammallarını qəbul edərkən onlar üçün
qoyulmuş kondisiyaya ciddi riayət edilməlidir. Nəzərə alınmalıdır ki, toxuması
zədələnmiş yabanı meyvə – giləmeyvə xammalı oksidləşdirici fermentlərin təsiri
ilə öz vitamin aktivliyini tez itirir. Buna görə də, müəyyən hədd çərçivəsində
istilik emalı ilə, qabaqcadan fermentləri aktivsizləşdirmək lazım gəlir. Bəzi
yabanı xammal növlərində aktiv oksidaza fermentləri demək olar ki, olmur və
onları bu qayda ilə emal etməyə ehtiyac qalmır.
C – vitamininin davamlılığına həmçinin, taraların hazır məhsulla
doldurulması dərəcəsi və onların qapağı hermetikləşdirilərkən yaradılan
vakuumun böyük – kiçikliyi də xeyli təsir göstərir. Məsələn, 500 mm c. st.
civarında və ondan artıq vakuum, C – vitamininin saxlanmasına kömək edir.
Hazır məhsulları taralara isti halda qablaşdırdıqda, şüşə taralar o qədər
doldurulmalıdır ki, taranın üst qırağından məhsulun səviyyəsinə qədər 5 – 6 mm
boş sahə qalsın; tənəkə taralarda məhsulun səviyyəsi taranın kənarlarından ən
çoxu 2 mm aşağı olmalıdır. C – vitamininin yuxarıda qeyd edilən xüsusiyyətləri
müxtəlif növ məhsullarda onu qoruyub saxlamağın mümkün olduğunu göstərir.
Müxtəlif qida məhsullarındakı vitaminləri müəyyən etmək üçün bioloji və
kimyəvi analiz üsullarından istifadə edirlər. Bioloji üsulların əsas nöqsanı
onların uzun çəkməsidir, bu da müəssisəyə nəzarət prosesində onlardan istifadə
edilməsinə imkan vermir. Hazırda emal sənayesinə nəzarət praktikasında
kimyəvi üsullardan yalnız C – vitamininin müəyyən olunması üsulu tətbiq edilir.
Ən çox yayılmış üsul, askorbin turşusunun reduksiyaetmə xassələrinə və
2,6 – dixlorfenolindofenol məhlulu ilə onun oksidləşməsinə əsaslanmışdır.
Neytral mühitdə indofenol məhlulu göy rəngdədir. Askorbin turşusu 2,6 –
dixlorfenolindofenol məhlulu ilə oksidləşdikdən sonra, bu natrium duzu
reduksiya olunub rəngsiz birləşməyə çevrilir.
Həmin indikatorun oksidləşmiş formasının reduksiyaolunma reaksiyası
aşağıda göstərilən kimidir:
Analiz aparılacaq şəraiti müəyyən etdikdə yadda saxlamaq lazımdır ki, bu
reaktiv yalnız pH 4 – 5 olduqda tünd göy rəngə malik olur. pH – ın qiyməti 5 – 4
daxilində olduqda həmin reaktivin rəngi bənövşəyi rəngə çevrilir, pH 4-dən az
olduqda isə – çəhrayılaşır.
Askorbin turşusunun analiz edilən məhlulunu, indofenol məhlulu ilə
titrləyirlər. Bu zaman mühitin pH göstəricisi 4-dən az olmalı, yəni askorbin
turşusu məhlulu indofenolun çəhrayı rəng aldığı mühitdə titrlənməlidir. Qələvi
O
C
CH
CH
C
N
C
CH
CCl
CONa
CH
CH
CH
CCl
HOC
CH
CH
C
N
C
CH
CCl
CONa
CH
CH
CH
CCl
H
Oksidləşmiş forması (göy rəngdədir)
Reduksiya olunmuş forması (rəngsizdir)
məhlulda C – vitamini son dərəcə qeyr – sabitdir, bu şəraitdə hava oksigeninin
dağıdıcı təsiri xüsusilə kəskin olur.
Analiz nəticəsində başqa səbəblərdən də xətalar ola bilər, məsələn, yabanı
meyvə - giləmeyvə növlərindən bir çoxunda reduksiyaedici digər maddələr
vardır. Onlar indofenol məhlulu ilə reaksiyaya girərək askorbin turşusu
göstəricilərinin artmasına səbəb olur. Bu cəhət xüsusən emal məhsulları analiz
edilərkən nəzərə alınmalıdır, çünki yüksək istilik, karbohidrogenlərdən
indofenolu reduksiya edən müxtəlif törəmələrin əmələ gəlməsinə kömək edir.
Bəzən analizdə askorbin turşusunun miqdarı həqiqətdə olduğundan az
alınır, çünki C – vitamini hidro – və dehidro formalarında olur. Analiz edilən
məhsulda dehidroaskorbin turşusu çox olduqca, analiz nəticələri də az alınır.
İndofenol üsulunun bu nöqsanlarını aradan qaldırmaq və analiz şəraitini
yaxşılaşdırmaq üçün, onda müəyyən dəyişkənlik edilmişdir. Hidro formasındakı
C – vitaminini daha tam çıxara bilmək üçün durulaşdırılmış isti turşudan istifadə
etmək məsləhət görülür. İsti turşu bitki hüceyrələrini dağıltmaqla yanaşı, həmdə
vitaminin ekstraksiyasını sürətləndirir. Bundan əlavə, bəzi hallarda C –
vitaminini onun dönər reaksiya üzrə oksidləşmiş formasından adi hidro
formasına reduksiya etmək üçün hidrogen – sulfid işlətmək mümkündür.
Çəkisi məlum stəkanda çəkilib götürülən xammal nümunəsinin üzərinə
cəld 50 ml 4,0 %-li xlorid turşusu töküb, ən geci 10 – 15 dəqiqədən sonra sınağı
çini həvəngdən keçirirlər, sonra turşunu 100 ml-lik silindirə boşaldırlar, çəkilib
götürülmüş nümunəni isə tamamilə bircinsli kütlə əmələ gəlincəyədək sürtüb
əzirlər. Bundan sonra su əlavə etməklə məhlulun səviyyəsini silindirin ölçü
xəttinədək çatdırırlar. Analiz edilən məhsulun 2,0 %-li xlorid turşusunda alınan
ekstraktını cəld filtrdən süzüb, 0,001 n 2,6 – dixlorfenolindofenol məhlulu ilə
titrləyirlər. Titrləmə, məhlulun aldığı çəhrayı rəng 0,5 – 1,0 dəqiqə ərzində yox
olmayanadək davam etdirilməlidir.
Analiz olunan məhsul çətinliklə əzilirsə, çəkilib götürülmüş nümunəyə 2 –
5 qram kvars, qum və ya şüşə pudrası qarışdırmaq olar. Belə hallarda
silindirdəki ekstraktın bütün həcmi nəzərə alınmaqlagötürülmüş qumun hər 1
qramı üçün silindirə 0,35 qram hesabı ilə su əlavə edirlər.
Analiz üçün götürüləcək nümunənin çəkisini, durulaşdırma dərəcəsini və
titrləmə üçün ekstraktın həcmini elə düşünüb götürmək lazımdır ki, bir
titrləməyə sərf edilmiş indofenol reaktivinin həcmi 1 ml-dən 2 ml-ə qədər olsun.
Titrləmək üçün pipet vasitəsi ilə 1 – 10 ml ekstrakt götürüb, hər birini,
həcmi 50 ml olan 2 – 3 konusvari kolbaya tökürlər. Hər kolbaya əvvəlcədən 1 ml
2,0 %-li xlorid turşusu məhlulu və ümumi həcmi 15 ml-ə çatancayadək su
tökürlər.
Hesablama zamanı nəzərə alınmalıdır ki, 1 ml boyaq 0,088 mq askorbin
turşusuna uyğun gəlir.
Askorbin turşusunun mq% ölçü vahidi ilə miqdarını aşağıdakı düsturla
müəyyən edirlər.
p
a
F
n
x
100
088
,
0
100
Burada: n – titrləməyə (boş təcrübə nəzərə alınmalıdır) sərf edilmiş
məhlulun miqdarı (ml ilə);
F – boyağın düz 0,001 n məhlula görə hesablanması əmsalı;
a – titrləmək üçün götürülmüş sınaq, ml-lə;
p – analiz edilən nümunənir çəkisi, qramla.
2,6 – dixlorfenolindofenol məhlulunun hazırlanması. 0,2 qr
dixlorfenolindofenolu konusvari kiçik kolbada 2 – 3 dəqiqə ərzində azca
qızdırmaqla30 – 40 ml distillə suyunda həll edib, kağız filtrdən keçirərək, bir
litrlik kolbaya süzürlər.
Bu əməliyyatı boyaq tamam həll oluncayadək təkrar edirlər, sonra filtri bir
neçə dəfə su ilə yuyurlar. Bundan sonra kolbaya 150 ml
n
15
1
kalium – fosfat və
300 ml
n
15
1
natrium – fosfat məhlulu töküb, üzərinə su əlavə etməklə həcmi
ölçü xəttinədək çatdırırlar.
Mor duzunun hazırlanması. Əvvəlcə 0,05 n sulfat turşusu məhlulunda
0,1 n Mor duzu məhlulunu [(NH
4
)
2
SO
4
· FeSO
4
] · 6 H
2
O hazırlayırlar. Mor
duzunun 0,1 n məhlulunu 1:10 nisbətində durulaşdırmaqla, 0,01 n məhlul əldə
edirlər. Mor duzu məhlulunun titrini 0,01 n KmnO
4
məhlulu ilə, bu sonuncunun
titrini isə natrium – oksalat və ya otsalat turşusu ilə müəyyən edirlər.
2.6 – dixlorfenolindofenol boyağının titrinin müəyyən edilməsi.
Boyağın 5 ml məhluluna 2,5 ml doymuş natrium – oksalat məhlulu əlavə edib,
mikrobüretdən 0,01 n Mor duzu məhlulu ilə titrləyirlər. Titrləmə göy rəng itib,
göyümtül yaşıl rəng çəhrayı – sarı rəngə çevriləncəyə qədər davam
etdirilməlidir. Boyağın məhlulunun normallıq əmsalını (K) aşağıdakı
bərabərlikdən istifadə etməklə hesablayırlar:
,
a
C
F
b
K
Burada: b – boyağın titrlənməsinə sərf edilmiş 0,01 n Mor duzu
məhlulunun miqdarı, mi-lə;
F – Mor duzunun normallıq əmsalı;
C – 0,01 n boyaq məhlulu üçün hesablanma əmsalı;
а – götürülmüş boyaq məhluludur, ml-lə.
III FƏSİL. TEXNOLOJİ HİSSƏ
3.1. Qida sənayesində istifadə olunan qatqılar
Sənayenin, iqtisadiyyatın və ümumilikdə texnologiyaların inkişafı
bəşəriyyətdə irəliləyişə səbəb olsa da, insanların sağlamlığının müdafiəsində
müəyyən çatışmazlıqların mövcudluğu, müasir elmi – texniki inkişafın
tələblərinə uyğun gəlmir.
İnsan ömrünün qısalması, son zamanlar artan və xeyli cavanlaşan
xəstəliklər, eləcə də tibbə məlum olmayan, müalicəsi hələ də tapılmayan bir çox
xəstəliklərin sayı, insanların təbii xammallardan istifadə etməklə hazırlanan
məhsullara olan ehtiyacını daha kəskin şəkildə tələb edir.
Bu gün piştaxtaları bəzəyən müxtəlif taralarda qablaşdırılmış qida
məhsullarının tərkibindən heç də hamımız xəbərdar deyilik. Bu, bir növ
istehlakçıların bilgisizliyindən qaynaqlanır. İnsanların həmişə nə aldığına və
aldıqları məhsulların tərkibində hansı qrup birləşmələrin olmasına diqqət
yetirməsi, istehsalçı müəssisələri daha məsuliyyətli olmağa, istehsal etdikləri
məhsulun keyfiyyətinə fikir verməyə məcbur edir.
Bəzi qida məhsullarının tərkibinə vurulan qatqı maddələrindən, qida
əlavələrindən və keyfiyyət yaxşılaşdırıcılarından bütün insanların xəbəri olmur.
Ümumiyyətlə, “qatqı maddələri nədir, onlardan hansı məqsədlərlə istifadə
olunur?” sualının cavabı kifayət qədər mürəkkəb məqamlarla bağlıdır. Bu tip
maddələrin hansı zərərləri var və zərərli olanları hansılardır? Bu suallara cavab
tapmağa cəhd edək.
Hazırda qida sənayesinin bir çox sahələrində müxtəlif qatqı
maddələrindən istifadə olunur ki, bunların da bir qismi təbii mənbələrdən alınır,
digər qismi isə süni sintez yolu ilə kimyəvi maddələrdən istehsal edilir. Qida
əlavələri dedikdə, təbii birləşmələrdən və kimyəvi maddələrdən ibarət olan və
müxtəlif çeşidli qida məhsullarının istehsalı zamanı onların tərkibinə əlavə
edilən müəyyən birləşmələr (qarışıqlar) nəzərdə tutulur.
Müasir zamanda qida sənayesinin müxtəlif sahələrində qatqı
maddələrindən istifadə etməmək mümkün deyil. Bütün dünyada belə bir kodeks
vardır ki, qatqı maddələri qidanın bəsləyici dəyərini aşağı salmamalı, istehsalçı
müəssisələrin
buraxdığı
səhvi
gizlətməməli,
qida
məhsullarındakı
çatışmazlıqları ört – basdır etməməli və sağlamlığa ziyan vurmamalıdır. Ən
əsası istehlakçını aldatmamalıdır. Qatqı maddələrdən istifadə beynəlxalq
qanunlarla tənzimlənir. Qida əlavələrinin təhlükəsizliyi Ümumdünya Səhiyyə
Təşkilatı, BMT-nin Ərzaq və Kənd Təsərrüfatı Komitələrinin, Avropa Birliyinə
daxil olan dövlətlərin analoji komissiyalarının iclaslarında mütəmadi olaraq
müzakirə edilir, dəyişdirilir və hər bir ölkədə istifadəsinə icazə verilən və qadağa
qoyulan “E” seriyalarının (yəni bəzi qatqı maddələrinin) cədvəli hazırlanır.
Qida məhsullarına əlavə olunan qatqı maddələrinin hansı məqsədlə
istifadə edildiyinə diqqət yetirək:
Qida qatqı maddələri qidalarda mikrobioloji pozulmaların qarşısını almaq
onların dayanıqlığını artırmaq, qidalıq dəyərini qorumaq, rəng, görünüş və dad
kimi sensor xüsusiyyətləri yaxşılaşdırmaq, qidanın keyfiyyətini uzun müddət
ərzində dəyişmədən saxlamaq kimi bir çox məqsədlərlə istifadə edilir. Bu
məqsədlərin həm müsbət, həm də mənfi tərəfləri aşkar edilmişdir.
Qida məhsullarını uzun ömürlü etmək, onlara xüsusi spesifik dad və rəng
vermək üçün istifadə edilən qatqı maddələrinin tarixi isə gedib eradan əvvəl üç
mininci illərə çıxır.
Bizim eradan əvvəl 900-cü illərdə duz və odun tüstüsündən əti və ondan
hazırlanan bəzi məhsulları uzun müddət ərzində xarab olmadan saxlamaq üçün,
b. e. ə. 50-ci illərdə isə ədviyyatlardan dad və ləzzətverici vasitə kimi istifadə
edilməsi haqqında çoxsaylı ədəbiyyat mənbələrində məlumatlar verilmişdir.
Bəzi qida boyaqlarından bu günümüzdən 3500 il əvvəl Misirlilər tərəfindən
rəngləndirici kimi istifadə olunmuşdur. XIX əsrdən sonra şəhərlərin sayının
sürətlə artması ilə qidaların davamlılığını artırmaq üçün qatqı maddələrindən
istifadə geniş vüsət almışdır. Məlum olduğu kimi, hazırkı dövrdə isə bir sıra
qatqı maddələri qida sənayesinin imtinaedilməz bir parçasına çevrilmişdir.
Ən çox qatqı maddəsindən istifadə edən ölkənin ABŞ olduğu haqda
müxtəlif mənbələrdə məlumatlar yayılmışdır [30]. Belə hesab edirlər ki,
“Amerikalılar (şəhər mühitində yaşayanlar da daxil olmaqla) bir ildə təxminən
çəkiləri qədər qatqı maddəsi qəbul edirlər”. Bu miqdar müasir təsəvvürlərə görə
həddən artıq çoxdur və ona görə də, belə qatqı maddələrinin insan orqanizmi
üçün hansı dərəcədə zərərli olub – olmadığını müəyyənləşdirmək, olduqca
önəmli bir məsələdir.
Qida məhsullarına əlavə edilən qatqı maddələrinin təhlükəli olduğunu
şərtləndirən bir sıra amillər, son zamanlar tədqiq edilərək dəqiqləşdirilmişdir.
Bir çox qida məhsullarına qatılan əlavələrin insan orqanizmi üçün heç də
hamısı zərərli deyil. Lakin qatqı maddələrinin sağlamlığa ziyanlı olmasını
düşünməyə 3 əsas şübhəli səbəb var:
1. Qatqı maddələrinin kimyəvi sintez mənşəli olmaları;
2. “E” kodu ilə qeyd edilmələri;
3. Allergik reaksiyaya səbəb olmaları.
Bu sahədə çalışan mütəxəssislər bu məsələyə də kifayət qədər aydınlıq
gətirmişlər. Belə ki, kimyəvi maddə dedikdə, heç də sağlamlığa zərərli olan bir
şey anlaşılmamalıdır. Kimyəvi maddələr həyatımızın bütün sahələrində istifadə
edilb, edilir və ediləcəkdir. İçdiyimiz su, tənəffüs etdiyimiz hava və bədənimizin
də kimyəvi maddələrdən ibarət olduğu əsrlərdir ki, məlum olan bir gerçəklikdir.
Qida məhsullarının piştaxtalarda keçən ömrünü uzatmaq üçün istifadə
edilən qatışıqların tamamilə zəhərli olduğunu söyləmək yanlış olardı.
Burada əsas məsələ qida məhsulunun istehsalı zamanı həmin maddələrdən
hansı miqdarda istifadə edilməsi və insanların bu maddələrdən nə qədər istehlak
etməsi ilə şərtlənir. Qatqı maddələri uzun müddət labaratoriya şəraitində
təcrübədən keçirilir, daha sonra nüfuzlu təşkilatlar tərəfindən hansı miqdarda
istifadə edilməsi təsdiqlənir.
Dünyada istifadə edilən qatqı maddələrinin sayı 8000-dən çoxdur.
Bunlardan yalnız 350-400-ü “E” kodu ilə seriyalanmışdır. Qatqı maddələrinin
beynəlxalq sistemdə “E” hərfi ilə kodlanaraq işlədilməsi bu maddələr üzərində
aparılan təcrübələrin bitdiyini və təsdiqləndiyini göstərir. Həm də həmin
maddələrin adları fərqli və uzun olduğundan müəyyən bir nömrə ilə
seriyalanmışdır.
Bu işdə daha önəmli olan məsələ, adı çəkilən “E” kodlu komponentdən
hansı dozada istifadə edilməsi məsələsidir.
“E” maddələrinin heç də hamısı allergik reaksiyaya səbəb olmur.
Məlumdur ki, təbii çiyələk, şokalad, süd, yumurta, fındıq kimi məhsullar da
müəyyən insanlarda müəyyən allergiyalara səbəb ola bilir.
Burada əsas məsələ, hansı maddədən hansı qidada və hansı dozada
istifadə edilməsidir. Toksikologiya elminin qabaqcıllarından olan Paraselsusun
(1493 – 1541) “Hər maddə toksindir, ancaq toksin ilə dərmanı bir-birindən
ayıran dozadır” ifadəsi burada yerinə düşür.
Ümumdünya Səhiyyə Təşkilatı bu maddələr üzərində dəfələrlə təcrübələr
aparmış və belə nəticəyə gəlinmişdir ki, müəyyən miqdarda qidaların tərkibinə
vurulması qorxulu deyil. Bunun üçün qatqı maddələrindən hansı miqdarda
istifadə edilməsi üçün xüsusi siyahı hazırlanmışdır. Siyahıda həm də istifadəsinə
qadağa qoyulmuş “E” seriyaları verilmişdir. Onlardan bəziləri aşağıda göstərilir.
Dostları ilə paylaş: |