Dr.
Carol
S. Dweck
COLLI NS: Tatl ı m, ne ya pacaksın? Hayatı nı çöpe m i ataca ksın ?
GARY:
H içbir ça l ışma ya pmayacağım.
COLLI NS: Senden ümidimi kesmeyeceğim. Kendinden ümidini kes
mene de izin vermeyeceğim. Tü m gün o d uvara yaslana
rak otu racaksan, sonu n ya bir şeye ya da bir kimseye yas
lanmak olacak. İçinde korunan bütün parıltı çöpe gidecek.
Bu noktada Gary tahtaya çıkmayı
kabul etti ama sonra orada
soru çözmeyi reddetti. Bir süre sonra Collins dedi ki:
"Katılmak istemiyorsan, telefona git ve annene 'Anne, bu okulda
öğrenmek zorundayım ve Bayan Collins etrafta dolanamayacağımı
söylüyor, lütfen gel beni al' de."
Gary yazmaya başladı. Sonrasında sınıfta derslere katılan heves
li, yazmaya doymayan bir öğrenci oldu.
O
yıl sınıf Macbeth'i ve
onun yanlış düşüncesinin önceden onu nasıl
engellemiş olduğunu
tartışıyordu. "Sokrates'in dediği gibi değil mi Bayan Collins?" diye
seslendi Gary. "Macbeth şunu bilmeliydi: 'Dik yaşamak dik düşün
meye öncülük eder."' Bir ödevde şöyle yazdı, "Uyku tanrısı Somnus,
lütfen bizi uykumuzdan uyandır.
Biz uyurken, dünyada cehalet ida
reyi ele geçirdi. Üzerimizdeki büyünü kaldır. Cehalet dünyaya darbe
yapacak, çok vaktimiz kalmadı."
Öğretmenler onları yargıladığı zaman, öğrenciler öğretmeni hiç
bir şey yapmamaya çalışarak onu ele geçirmeye çalışacaklardır. An
cak öğrenciler okulun onlar için olduğunu
anlarlar ise -onlar için
akıllarını geliştirebilecekleri bir yol- kendilerini olumsuz
etkilemek
konusunda ısrar etmezler.
Çalışmalarımda daha akıllı olabileceklerinin farkına
varan sert
adamların gözyaşları döktüğüne tanık oldum. Öğrenciler arasında,
okul içinde farklı olmak ve bir farklılık havası benimsemek yaygın
dır ama eğer herhangi bir öğrencinin etrafı umursamaktan vazgeçti
ğini düşünürsek, hata yaparız.
272
Dostları ilə paylaş: