Falsafafanining predmeti, maqsadi va vazifalari ma’ruza rejasi

Qadimgi Xitoy falsafasi. Qadimgi Xitoyda fan va madaniyat o‘ziga xos shaklda 
rivojlangan. Eramizdan avvalgi ikki minginchi yilning o‘rtalariga kelib, Yuan-in davlatida 
muayyan xo‘jalik shakli yuzaga kelgan. Eramizdan avvalgi XII ayerda esa urushlar natijasida 
davlat Chjou qabilasining qo‘liga o‘tgan. Bu hokimiyat eramizdan avvalgi III ayergacha davom 
etgan. Bu vaqtda diniy mifologik dunyoqarash hukmronlik qilgan. U olam va tabiatning paydo 
bo‘lishini o‘ziga xos tarzda tushuntirgan va dunyoviy bilimlar rivojiga o‘z ta’sirini o‘tkazgan. 
Bunday ruxdagi falsafiy g‘oyalar ayniqsa qadimgi Xitoy donishmandi Konfutsiy (551—
479) ijodida yaqqol aks etgan. Uning “Hikmatlari” , ya’ni aforizmlari juda mashxur. Konfutsiy 
ta’limotida umuminsoniy qadriyatlarning xitoy xalqi turmush tarzida o‘ziga xos tarzda namoyon 
bo‘lishi, bu xalqqa xos ma’naviy mezonlar aks etgan. Bu ta’limot bir necha asrlar davomida ushbu 
hududda milliy g‘oyalar majmui, millatning mafkurasi sifatida odamlarning ma’naviy ongi va 

---

qiyofasi shakllanishiga ta’sir ko‘rsatgan. U hozirgi Xitoyda ham o‘zining muayyan ahamiyatini 
saqlab qolgan.
Konfutsiy fikricha. olamni osmon boshqaradi. Osmon irodasi — takdirdir. Biz yashab 
turgan olam, undagi tartib osmon hukmdori tomonidan yuborilgan. Jamiyat hayotidagi tartibga 
qattiqamal qilish talab etiladi. Tartib, Konfutsiy nuqtai nazariga ko‘ra, ilohiy mazmunga ega va 
uning mohiyatini “Li” tushunchasi belgilaydi. U, ya’ni tartib dunyoning mohiyatini aks ettiradi. 
Binobarin, jamiyatdagi barcha harakatlar unga binoan amalga oshishi lozim.
Tartib — insoniyat jamoasining eng oliy hayotiy qadriyatlaridan biridir. Konfutsiyning 
ta’kidlashicha, shaxs faqat o‘zi uchun emas, balki jamiyat uchun ham yashashi kerak. Konfutsiy 
ta’limotida insonning hayotdagi ijtimoiy o‘rni nihoyatda ulug‘, u o‘ziga ravo ko‘rmagan narsani 
boshqalarga ham ravo ko‘rmasligi, o‘ziga ravo ko‘rgan narsani boshqalarga ham ravo ko‘rishi 
lozim.
Konfutsiyning qarashlari keyinchalik jahon falsafasida axloqiy tamoyillar rivojida, adolat, 
birodarlik, erkinlik g‘oyalari takomilida muhim o‘rin tutgan. Bu ta’limot Xitoyda ikki ming yil 
davomida davlat dini darajasiga ko‘tarilgan va xalq hayotida muhim ahamiyat kasb etgan. 
Qadimgi Xitoyning ko‘zga ko‘ringan faylasuflaridan biri Lao-Szidir (VI—V asrlar). Uning 
ta’limotiga ko‘ra, olam, jamiyat va inson hayoti Dao qonuniga bo‘ysunmog‘i lozim. Daosizm 
ta’limoti ana shu tariqa shakllangan. Dao qonuni — tabiatning yashash qonunidir, undagi rang-
baranglik kurashi va uyg‘unligi abadiyligining e’tirof etilishidir. Bu qonunga ko‘ra, “Si”, ya’ni 
beshta unsur — olov, suv, havo, yer va yog‘och yoki metall olamdagi barcha jismlar asosini tashkil 
etadi hamda ularning yuzaga kelishini ta’minlaydi. JIao-Szining ta’kidlashicha, olamda hech bir 
narsa doimiy va o‘zgarmas, harakatsiz holda bo‘lishi mumkin emas. 
Daosizmga binoan, dunyodagi hamma narsa bir holatdan ikkinchi holatga o‘tib turadi. 
Qarama-qarshi kuchlar o‘rtasidagi kurash, ya’ni In va Yan orasidagi munosabat — bizni o‘rab 
turgan olamni harakatga keltiruvchi kuchlar manbaidir. In va Yan o‘rtasidagi kurash daoni 
anglatadi. Odamzod bu kurash jarayonida doimo yaxshilik tomonida turishi, o‘zini qurshab turgan 
tabiat va atrofdagi olamga mehr ko‘rsatishi lozim. Bo‘lmasa, Dao qonuni buziladi va bunday joyda 
baxtsizlik, fojia yuz beradi. Lao-Szi bu o‘rinda ekologik halokatni nazarda tutgan. “Kishilar Dao 
qonunini buzmasliklari kerak, aks holda tabiat ulardan albatta o‘ch oladi”, degan edi Lao-Szi. Buni 
ekologik halokatlar avj olib borayotgan bugungi kun voqeligi ham tasdiqlaydi.
Umuman, tabiat, jamiyat va insonga nisbatan ehtiyotkor munosabatda bo‘lish, Ona zamin 
va Vatanni asrab-avaylash, odamlar o‘rta-sidagi munosabatlarda yaxshilik tomonida turish 
qadimgi xalqlarga xos bo‘lgan falsafaning bosh g‘oyalaridir. O‘sha, hamma narsa oddiy 
tushunilgan qadim zamonlardayoq buyuk aql egalari odamlarni tabiatni asrashga, insonni 
qadrlashga chaqirgani bejiz emas. Ular insoniyat hayotiga xavf soladigan darajaga yetmay turib, 
u boradagi muammolarning oldini olish to‘g‘risida juda ibratli o‘gitlar bergan.
Qadimgi dunyo falsafasini chuqurroq o‘rgangan odam o‘sha davr mutafakkirlari hozirgi 
zamon sivshizatsiyasi qarshisida turgan barcha umumbashariy muammolardan odamlarni 
ogohlantirganligining guvohi bulishi mumkin. Gap bu ogohlantirishni eshitish, ularni 
o‘zlashtirish va hayotning qonuniga aylantirishda edi, xolos. Afsuski, odamzod nayeli o‘zi 
yaratgan buyuk daholarning barcha o‘gitlariga hamma vaqt ham quloq solavermagan. Ilm va 
fanda necha-necha kashfiyotlar qilingan, ammo ulardan o‘z vaqtida kerakli tarzda 
foydalanilmaganiga ko‘hna tarix guvoh. Bugun ham ajdodlarimizning Vatan, tabiat, jamiyatni 
asrash, undagi tartib ea qoidalarni buzmaslik to‘g‘risidagi da’vatlari eskirgani yo‘q. Yillar, asrlar 
o‘tishi ularning qadrini tushirmaydi. 
Zero, bu ta’limotlar insoniyatning «o‘tda yonmas yea suvda cho‘kmas»umuminsoniy 
qadriyatlari to‘g‘risidadir.