Ichimga ishq oʻtidin tushkali dud,
Ne otim, balki zotim boʻldi nobud.
Meni ot anglamakdin ishq etib yot,
Men otdin yotu mendin yot oʻlub ot.
Va lekin dahr aro ahli talavvun,
Adamgʻa aylab itloqi taayyun
(5)
.
Qilurlar chun vujudim tufrogʻin yod,
Hamonokim atarlar xasta Farhod».
Soʻzin Xusrav qilib boshdin-ayoq goʻsh,
Yaqin erdiki borgʻay magʻzidin hush.
Eshitmish erdi koʻp avsofin oning,
Eshitgach bu kalomi sofin oning.
Agarchi vola etti hayrat oni,
Vale ishq ichra oʻrtab gʻayrat oni.
Dedikim: «Nuktasidur choshniyi bahr,
Manga andin nasib ermas, magar zahr.
Qilur rangin soʻzi xotir mushavvash,
Hamonokim yilonedur munaqqash.
Kalomi nechakim sofu arigʻdur,
Manga nuqsondin oʻzga ne osigʻdur.
Chu bor ondin gʻamu mehnat nasibim,
Erurmen oshiqu uldur raqibim.
Erur koʻnglida shirkat orzusi,
Ne shirkat, balki mulkiyat gʻulusi.
Bu xoredurki yoʻldin olgʻulugʻdur,
Aning koʻsi rahilin cholgʻulugʻdur.
Qoʻlumgʻa muft solmish oni iqbol,
Kerakdur boʻlmoq andin forigʻulbol.
Chamanni chun aritsam bu tikandin,
Tong ermas, bar yemak sarvu sumandin».
Dedi: «Besh-oʻn muboriz sekretib ot,
Mening ollimgʻa oni kelturung bot».
Alar chun qildilar ul sori rarvoz,
Chiqib tosh uzra Farhod etti ovoz:
Ki: «Yey chobuk sirahdori dilovar,
Qoʻlungda baxt yoru charx yovar.
Agar Xusrav esang xud bil bu soʻzni,
Emas ersang ham eshitgil bu soʻzni:
Sanga mendinki kelmak multamasdur,
Tariqi multamas mundoq emasdur
Ki, chorturdung oʻn-oʻn besh rahlavonni
Ki, qilgʻaylar talaf bir notavonni.
Vagar xud qasdu qatlim erdi maqsud,
Manga mundin ziyon yoʻqtur, sanga sud.
Bu jam’i begunah qonigʻa kirding,
Sirohingni oʻz ilging birla qirding.
Desang bu nukta ermas, rost hosho,
Boqib, Haq sun’ini qilgʻil tamosho
Ki, boshdin uchqusidur mili xudung,
Bu tosh birlaki yetkurdim durudung
(6)
.
Yana bir tosh otib, dedi ravoni:
«Mungadur mahchai tugʻung nishoni».
Iki toshi qilib sur’atda ta’jil,