FəLSƏFƏ, onun predmeti VƏ CƏMİYYƏTİn məNƏVİ İNKİŞafinda rolu

varislik əlaqəsi 
yaranır, yeni köhnə zəmin üzərində yüksəlir, inkişaf edir. Bu qanunauyğun prosesi 
mədəniyyətin inkişafı tarixi tam aydınlığı ilə əks etdirir. Əgər varislik, köhnədən 
istifadə ənənələri olmasaydı, onda bəşəriyyətin yaratdığı mədəniyyət nümunələri 
- 
yazı, musiqi, heykəltəraşlıq nümunələri, elm, bədii ədəbiyyat və s. bır kənara 
atılmalı, rədd edilməli idi; hər gələn yeni nəsil üçün yeni mədəniyyət yaratmalı idi. 
Bu isə ən böyük çətinlik və həlledilməz problemlər törədə bilərdi. 
Beliliklə, 
i
nkarın dialektik anlayışına görə: a) inkarı
-inkar obyektivdir, 
“özüinkar” səciyyəsi daşıyır, konkretdir, kənardan gətirilə bilməz; b) inkişaf heç də 
köhnənin məhv edilməsi, atılması yolu ilə deyil, köhnə əsasında, köhnə zəmin 
üzərində meydana çıxır, onu tam yox etmək mənasında inkar etmir; c) inkişafa 
inkarı
-inkar kimi b
axılır, yəni öz dövrünü başa vurduqdan sonra bu gün inkar edən 
yeni özü də inkar olunur, inkarı
-
inkar baş verir; ç) inkarı
-
inkar inkişafında düz xətt 
üzrə getmədiyini, onun geriyə qayıtmağa meylli olduğunu, ilkin anı yeni əsaslarda 
təkrar etdiyini, inkişafında “əlaqə momenti” olduğunu, inkişafın “spiralabənzər 
xarakterini” ifadə edir; d)inkarı
-
inkar, köhnənin mütərəqqi cəhətlərinin 
mənimsənilməsini, köhnə ilə yeni arasında varislik əlaqəsinin olduğunu ifadə edir, 
belə varisliyi inkişaf amili hesab edir; e) inkarı
-
inkar, nəhayət, inkişafın mütərəqqi 
xarakterini, yeninin qarşısıalınmazlığı, tənəzzül, geriləmələrin nisbiliyini, inkişaf və 
tərəqqinin mütləqliyini və əbədiliyini ifadə və təsdiq edir; j) bu qanun həmçinin 
onu da göstərir ki, inkişaf prosesində köhnə içərisindən meydana çıxan yeni, 
köhnə ilə varislik yaradarkən, köhnənin nisbi sabitliyi əsasında, ondan mütərəqqi 
cəhətləri alıb mənimsədiyi kimi, onun zərərli meyl və ənənələrini də 
“mənimsəyib” nəsildən
-
nəsilə verir.

---