bir-
birinə əks olan iki momenti görmək mümkündür: bir tərəfdən obyekt öz
keyfiyyət
müəyyənliyini, bütövlüyünü və dayanıqlığını müəyyən zaman intervalı
ərzində qoruyub saxlayaraq, sanki özünə bərabər qalır.
Digər tərəfdən isə bəşər
praktikas
ı sübut edir ki, əbədi olan heç nə yoxdur; obyektin özünün
-
özünə bərabər
qalması nisbi xarakter daşıyır, çünki onda baş verən aramsız dəyişiklik prosesi gec
-
tez predmetin yox olub getməsinə, yeninin yaranmasına gətirib çıxarır.
Predmet
və ya hadisənin sabitliyi, onun dayanıqlığı müvəqqəti, bu dayanıqlığın pozulmasına
gətirib çıxaran dəyişilmələr isə arasıkəsilməz proses olduğundan obyektlərin zəruri
tərəfləri kimi çıxış edən sükunət momenti nisbi, dəyişkənlik
isə mütləq xarakter
daşıyır. Dünyaya olan bu dinamik baxış tarixən müxtəlif formalar alan fəlsəfi
hərəkət konsepsiyanı meydana gətirmişdir.
Fəlsəfədə
Dostları ilə paylaş: