GiRİŞ canliliğin tanimi

Krebs döngüsü
denir 
(Şekil 6
-5).
Ayrıntıları, İngiltere'de Oxford 
Üniversitesi'nden Hans Krebs tarafından keşfedilmiştir. Bu başarısından ötürü 1953 
yılında bir Nobel Ödülü almıştır. Krebs tepkimeler dizisinin tekrarlanan bir devre şeklinde 
olduğunu bulmuştur. Devrelerin parçası olan belirli organik asit molekülleri tekrar tekrar 
kullanılmaktadır. Bunlar, devirler sırasında başka bileşiklere dönüştürülür ancak tekrar 
orijinal şekillerine geri çevrilirler.
Devrenin her bir “döngüsü”, bir pirüvik asit molekülünden gelen 2
-
karbonlu bir bileşiği 
gerektirir ve iki molekül karbondioksit ile dört çift hidrojen atomu verir. Ek olarak, bir 
karbondioksit molekülü ve bir hidrojen atomu çifti devirden önce pirüvik asit 
molekülünden uzaklaşır. Hidrojen atomları NADH
2 
oluşturan, NAD tarafından toplanır. 
Pirüvik asitten açığa çıkan kimyasal enerjinin hemen tamamı hidrojen tarafından taşınır 
ve geçici olarak indirgenen koenzimlere aktarılır. Krebs çemberinin her bir döngüsü ile 
d
oğrudan yalnız bir ATP üretilir.
6-
11 Elektron Taşıma Zinciri
 
Şimdiye kadar aerobik solunumda, glikozun iki molekül pirüvik aside 
parçalanmasından iki molekül ATP ve Krebs çemberinin her bir döngüsünde bir ATP 
üretildiğini gördük (her bir glikoz molekülü için iki ATP). Her glikoz molekülü dört ATP 'nin 
bir toplamıdır. Glikozun yıkılmasıyla açığa çıkan mevcut tüm enerji NADH
2 ve FADH2 'de 
hidrojenle taşınır. Bu enerji elektron 
taşıma zinciri 
adı verilen, enzimlerin ve 
koenzimlerin yüksek organizasyonlu bir sistemi tarafından ATP oluşturmada kullanılır.
Elektron taşıma zincirinde, oksidasyon
-
redüksiyon tepkimelerinin bir dizisi meydana 
gelir. Hidrojen atomları, zincirde NADH
2 ve FADH2 
tarafından taşınır. Hidrojen 
atomlarından gelen elektronlar daha sonra bir bileşikten diğerine geçer. Zincir boyunca üç 

---

66 
noktada, elektronlar bir miktar enerji verir ve ATP molekülleri oluşturulur. Tam olarak, 
hücrelerin pek çoğunda her bir glikoz molekülü için, elektron taşıma zinciri ile 32 ATP 
üretilir. İki ATP doğrudan glikolizden ve 2 ATP Krebs çemberinden geldiği için, aerobik 
solunum her bir glikoz molekülünden toplam 36 ATP üretebilir.
Bu işlemde son adım serbest oksijen gerektirir. Oksijen, birleşerek su oluşturduğu, 
hidrojenin son alıcısı olmaktadır. 
Hücresel solunumla üretilen suya 
metabolik su
denir. Bu su hücre tarafından 
kullanılabilir veya artık ürün olarak dışarı verilebilir. Kanguru, sıçan gibi çöl hayvanları 
için, metabolik su hayatta kalmak için gerekli bir su kaynağıdır.