I (birinchi avlod)
Yüklə 136,88 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Uchinchi kun
|
Ikkinchi kun
Ertasi kun o‘spirin barvaqt ko‘z ochdi. Aslida, u yolchitib uxlaganiyam yo‘q. O‘rindan turmay o‘ylanib yotdi, yotaverdi, ammo o‘ylaganlarining oxiriga sira yetolmadi. Nihoyat, bazo‘r qo‘zg‘alib, hovliga o‘tdi, yuz-qo‘lini muzdekkina suvda yuvdiyamki, ko‘ngli yorishmadi. Oyoqlari negadir buta tomonga tortib ketaverdi, ketaverdi. Qarshilik ko‘rsatishni bas qilib, beixtiyor o‘sha yoqqa odimladi. Kelib, buta qarshisiga cho‘kdi... Vaqt aylandi... Onasi necha bor tushlikka chaqirdi, ammo yigitcha qimir etmadi, tizzasini quchoqlagancha qo‘shni qizchani kutib o‘tiraverdi. Ki, ichida kimdir “Kut, u albatta keladi!” der edi. U kutdi: o‘sha ovozga quloq tutib, o‘rnidan bir qarich ham siljimadi. Nihoyat, kun og‘a boshlagachgina daraxtlar orasidan yosh qizning tanish ko‘ylagi ko‘rindi. “Xayriyat!” – chuqur, ammo shirin xo‘rsindi yigitcha. –Yig‘ladingmi? Qizcha indamadi. – Yig‘labsan, juda ko‘p yig‘labsan, – dedi o‘spirin kattalardek salmoqlanib. – Eshitdim, hammasini onam aytib berdi. Men bilmagan ekanman. Ammo otalarimizdan avval bobolarimiz ham yashashgan, ular esa bir-birlarini sevib turmush qurishgan ekan... Bunisidan xabaring bormidi sening?!.. Qizcha indamadi. – Bunga ham shu buta sabab bo‘lgan ekan... – dedi yigitcha. Qizcha jim turib quloq solardi. Aftidan, u bobolar qismatidan ham voqif edi. Bir pas burnini shimillatib tortib turdi-turdi-da, so‘ng bir so‘z ham demay iziga burilib, daraxtlar orasida ko‘zdan g‘oyib bo‘ldi... Uchinchi kun Bu kun ham ular yana na’matak oldida ko‘rishib qolishdi. – Onangdan butaning ismini so‘radingmi? – Yo‘q. Sen-chi? – Esimdan chiqibdi... Ular bir muddat so‘zsiz qotdilar. Ammo o‘ysiz emas... – O‘zi shu muhimmi? - Tilga kirdi yigitcha. – Bilmasam... Muhim, shekilli... – O‘ylanib dedi qizcha. Ular shu ko‘yi o‘zlari bilmagan, tanimagan buta qarshisida anchagacha turib qolishdi. Olisdan qaraganda, bu ikki o‘spirin – yosh qiz bilan bo‘z yigitcha na’matakka qanday munosabatda bo‘lishni go‘yo bilishmas, ammo o‘zlarini bilishni juda-juda istashayotgandek tutishar, shunga yarasha harakatlar, imo-ishoralar qilishar, o‘simlikning girdida aylanishar, nimalarnidir bir-birlariga tinmay uqtirishar edi... Kim biladi deysiz, ular balki bobolarini eslashayotgandir, balki otalarini, balki yodlarida tamomila o‘zga o‘y bordir... Naqorat: Qanday ko‘z-la boqsa, odam olamga, Shunday javob aylar olam odamga... (Tamom) Yüklə 136,88 Kb. Dostları ilə paylaş:
|