20 holatda tavsiflansa, diniy dunyoqarash bularni bir-biridan ajratib tavsiflaydi. Din yagona dunyoni
tabiiy va g’ayri-tabiiy turlarga ajratib qarasa, mifologiyada haqiqiy va g’ayri-tabiiy olam bir-biri
bilan qo’shilib ketgan.
1.4. Diniy dunyoqarash Diniy dunyoqarash mifologiya (afsona) negizida shakllangan va rivojlangan,
voqelikning kelib chiqishi, rivojlanishi, istiqbolini xayoliy obrazlar, tasavvurlar va
tushunchalarda aks ettiruvchi dunyoqarashdir.
Diniy dunyoqarashning o’ziga xos xususiyati shundaki, u tabiiy va ijtimoiy
hodisalar mohiyatini xudoning qudrati bilan tushuntiradi. U hamma narsada va har
qaerda ilohiy kuchlarning ta’siri, mo’’jizaviy kuchi bor deb uqtiradi.
Diniy dunyoqarashning mohiyati dindorlar uchun muqaddas bo’lib hisoblangan
adabiyotlarda o’z aksini topgan.
Diniy dunyoqarashning shakllanishi tadrijiy va jiddiy jarayon bo’lib, u o’z
ichiga fetishizm, sehrgarlik, totemizm, animizm kabilarni qamrab oladi. Jamiyat
taraqqiyotida politeizm (ko’pxudolik) va monoteizm (yakkaxudolik) dinlari paydo
bo’ladi: buddizm (er.avv.VI—V asrlarda Hindistonda); xristianlik (er. I asrida Rim
imperiyasida), islom (er. VII asrida G’arbiy Arabistonda) kelib chiqadi.
Diniy dunyoqarashning asosini diniy e’tiqod tashkil qiladi. Diniy e’tiqod bu
ilohiy mavjudotlarga sig’inishdir. Diniy e’tiqod dinga ishonuvchi kishilar
ruhiyatining tarkibiy qismi sifatida intellektual, hissiy va iroda tomonlarini o’z
ichiga qamrab olgan murakkab hodisalar. Diniy e’tiqodning ma’naviy ko’rinishi bu
- dinga ishonuvchi kishilar ongida mavjud bo’lgan diniy tasavvurlar, obrazlardan
tashkil topadi va ular dinga ishonuvchi kishilar tomonidan hayotiy zarur narsa
sifatida qabul qilinadi.
Diniy e’tiqodda hissiyot tushunchalari katta rol o’ynaydi. Kishining turli
hissiyotlari (emotsiyasi) qo’rqish, muhabbat, zavqlanish, ehtiros, quvonch, umid
va hokazolar diniy tasavvurlar bilan qo’shilib ketib, tegishli yo’nalish, ma’no,