Bolalarning yoshi rivojlanish darajasiga ko’ra ularga beriladigan tarbiyaning
mazmuni, pedagogik rahbarlikning xarakteri ham o’zgarib boradi. Masalan,
boshlang’ich sinf o’quvchilari maktabdagi o’z asosiy vazifalarini: o’zini
maktabda, uyda, ko’chada qanday tutish qoidalarini bilib oladilar. Bunday
odatlar ularga namuna ko’rsatish, tushuntirish yo’li bilan singdiriladi.
Bolalarning yoshi ulg’aygan sari ularga talab ham orta boradi.
SHu tufayli
o’rta va katta yoshdagi bolalarni tarbiyalashda ularning mustaqilligiga
suyanib ish ko’rish yaxshi natija beradi. Tarbiyada bolalarning kuchi va
imkoniyatlarini tola ishga solish yaxshi, lekin ularning kuchiga ortiqcha baho
berib yuborish ham yaramaydi.
Tarbiya berishda o’quvchilarning
yosh xususiyatlaridan tashqari, har qaysi
bolaning o’ziga xos xususiyatlarini hisobga olish ham katta ahamiyatga
ega. Bolalarning yoshi, bo’yi bir xil bo’lsa-da,
ularnig mijozi, fazilatlari,
qobiliyat va mayllari, qiziqishlari har xil bo’ladi.
Bu farqlar bolalarning
xulqida, o’qish va mehnatida aks etadi.
Bir o’quvchiga nisbatan muvofiq bo’lgan tarbiya uslubini boshqa bir
o’quvchiga nisbatan qo’llaganda u kutilgan natijani bermasligi mumkin.
Sinfdagi o’quvchilarning ba’zilariga oddiy tanbehning o’ziyoq samarali ta’sir
ko’rsatadi, ammo boshqa o’quvchilarga tanbeh berishning o’zi kifoya
qilmaydi. Ba’zi bir o’quvchi ayrim axloqiy fazilatlarni
tezda uqib oladi va
unga amal qiladi, ikkinchisi esa unga amal qilmaydi, ayrim bolalar esa bu xil
sifatlarni o’zlariga juda sekinlik bilan singdiradilar.
Ayrim o’quvchilar o’zlarining faolliklari, saranjom-sarishtaligi, intizomliligi,
fahm-farosati bilan o’qituvchi va bolalar jamoasining ishonchi va hurmatiga
sazovor
bo’ladilar,
boshqalari
esa
intizomsizligi
,
pala-partishligi,
betgachoparligi, bema’ni qiliqlari bilan tezda «tanilib» qoladilar. Demak, har
bir o’quvchining
qobiliyati, qiziqishi, his-tuyg’ulari, kuchli va zaif jihatlarini
aniqlab, tarbiyaviy ishlarda ularni hisobga olish tarbiyani to’g’ri yoiga
qo’yish
imkoniyatini
beradi.
Dostları ilə paylaş: