Leksikologiya

PARONIM,SINONIM,ANTONIMLAR.
Paronimlar so‘zlar yunoncha para-juft va onoma- nom so‘zlaridan olingan bo‘lib, fonetik tarkibi va ma’nosi boshqa- boshqa biroq talaffuz jarayonida o‘xshash, yaqin bo‘lgan so‘zlardir. Demak, paronimlar birdan ortiq so‘zning shakliy o‘xshashligiga asoslanadi va bu hodisa ko‘pincha so‘zlarni adabiy normada to‘g‘ri talaffuz etmaslik, adabiy normaning buzilishiga ham olib keladi. Masalan, fakt - pakt, afzal - abzal so‘zlari f undoshining p, b tarzda talaffuzi asosida yuzaga kelgan paronimlar bo‘lib, ular aslida fonetik tarkibi va ma’no jihatdan farqlanuvchi so‘zlardir: fakt - dalil, isbot, pakt - davlatlar o‘rtasidagi shartnoma, kelishuv hujjati ma’nosidagi so‘z; afzal - qulay, ma’qul abzal esa ot va boshqa ulov anjomi, to‘qim va boshqa jihozlarning umumiy nomidir. Xuddi shuningdek, paronimlik holatni amr-amir, zirak - ziyrak, jayron-jiyron, yondosh - yondash, quyilmoq - quyulmoq so‘zlari misolida ko‘rish mumkin.
Paronimlar tub yoki yasama so‘zlardan tarkib topgan bo‘lishi mumkin. Masalan, fakt-pakt, burj-burch kabilar tub so‘zlar asosida shakllangan paronimlardir. Yasama so‘zdan esa bir o‘zaklardan bir xil qo‘shimchaning fonetik variantlarini qo‘shish asosida hosil bo‘ladi: yoriq-yorug‘, qurit-qurut, oqlik-oqliq, otalik-otaliq. Paronim so‘zlar o‘z va o‘zlashma so‘zlar asosida vujudga kelishi mumkin: aro-oro (o‘zbek va fors-tojik), burch-burj (o‘zb. va arab). Paronimlar ham antonimlar singari har doim juft so‘z shaklida tuziladi, biroq ular bir xil va har xil so‘z turkumlariga mansub bo‘lishi mumkin.
Paronimiya ba’zi til hodisalariga yaqin bo‘lib, ulardan quyidagi xususiyatlari bilan farqlanadi:
1.Paronimlar so‘z variantlari (leksik dubletlar) bilan yondosh hodisadir. Ular ham ayrim tovush orqaligina farqlanib, talaffuz o‘xshashligiga ega bo‘ladi. Shu bois ba’zan paronimlar mazkur hodisa bilan chalkashtirilishi mumkin. Masalan, adabiy tildagi tomosha so‘zining ba’zan tomosho, tamosho tarzda ikki xil variantda fonetik jihatdan buzib ishlatilishi orqali uning talaffuz dubleti hosil bo‘ladi. Shuningdek, ayrim so‘zlarning turlicha variantlarda ishlatilishi adabiy me’yor sifatida qabul qilingan: gado-gadoy, demak-demoq, obro‘- obro‘y, nogoh-nogah, yiqilabermoq-yiqilavermoq kabi juftliklar, shular jumlasidandir. Xullas, tilshunoslikda variantlilik, so‘z variantlari va leksik dubletlar kabi turlicha terminlar asosida nomlangan bu hodisa, paronimlardan farqli ravishda, bitta so‘zning og‘zaki va yozma nutqda turlicha shakllarda qo‘llanishidir.
2.Paronimlar bilan yondosh hodisalardan yana biri omofonlardir. Bu ikki hodisaning asosiy o‘xshash va farqli tomonlari quyidagilarda ko‘zga tashlanadi: a) monosillabik (bir bo‘g‘inli) o‘zlashma so‘zlardan tarkib topgan ba’zi paronimlardagi undoshlarning talaffuz o‘rni va usuliga ko‘ra bir xilligi ularni omofonlarga yaqinlashtiradi. Masalan: burch-burj, dars-darz, qars-qarz. Biroq aksariyat paronimlarda bunday undoshlar jarangli-jarangsiz juftlik bo‘lmay, hosil bo‘lishi o‘rniga ko‘ra o‘xshashlikka asoslanadi. Masalan fakt-pakt, abzal-afzal. Omofonlarda esa artikulyatsiya o‘rni va usuliga ko‘ra bir xil bo‘lgan undoshlar har doim so‘z oxirida uchraydi va talaffuzda aynan ana shu juftliklar omofonlikni yuzaga keltiradi. Masalan: top-tob tub-tup, mard-mart, yod-yot kabilar shular jumlasidandir; b) ko‘p bo‘g‘inli so‘zlardan tarkib topgan paronimlarda esa paronim juftliklar o‘zaro noo‘xshash fonema vositasida ajralib turadi va shu jihatiga ko‘ra omofonlardan farqlanadi: ahil-ahl, otalik- otaliq, yoriq-yorug‘, qurut-qurit kabilar shular jumlasidandir.
SINONIMLAR(yunoncha synonimon-bir xil nomli so‘zidan olingan) fonetik tarkibi har xil, ma’nolari bir xil yoki bir-biriga yaqin bo‘lgan so‘zlardir. Ma’nodoshlikning so‘zlar asosida yuzaga kelgan turi leksik (lug‘aviy) sinonimlar deyiladi. Masalan, nomus - vijdon, dangasa - yalqov - ishyoqmas – tanbal so‘zlari leksik sinonimlardir. Bunday so‘zlar, odatda, bir xil so‘z turkumiga mansub bo‘ladi. Ularning bir umumiy ma’no doirasida bog‘lanishi esa, sinonimik qator deb yuritiladi. Masalan, vaqt - payt -zamon - fursat - mahal - chog‘ - kez - mavrid - palla - muddat - dam so‘zlari o‘zaro sinonimik qator hosil qilgan. Sinonim qator tuzishda asos qilib olingan so‘z dominanta (bosh so‘z) deb yuritiladi. Dominanta odatda uslubiy jihatdan betaraf va umumiste’mol so‘zlaridan bo‘lib, sinonim so‘zlar lug‘atida birinchi o‘rinda beriladi. Masalan, yuz - bet - aft - bashara - turq - chehra - oraz -ruxsor sinonimik qatoridagi yuz so‘zi betaraf - dominanta bo‘lib, aft, bashara turq salbiy, oraz, chehra, ruxsor esa ijobiy munosabat ifodalash uchun xizmat qiladi.
Sinonimlarni yuzaga kelishida polisemantik so‘zlarning ishtiroki ham alohida ahamiyat kasb etadi. Xususan, polisemantik so‘z o‘zining har bir ma’nosi bilan boshqa - boshqa sinonim qatorda ishtirok etib, uni boyitadi. Masalan: balo - falokat - ofat; balo - uddaburon - bilog‘on- ishbilarmon kabi ma’nodoshlik qatorida balo so‘zi o‘z va ko‘chma ma’nosi bilan ishtirok etgan.
Sinonim qatordagi so‘zlar quyidagi xususiyatlariga ko‘ra o‘zaro farqlanadi:
1.Sinonim qatordagi so‘zlar nutqning biror uslubiga xoslanganligi bilan ham o‘zaro farqlanadi. Masalan, doim, hamisha, nuqul, birday so‘zlari ko‘pincha so‘zlashuv uslubida, mazkur sinonim qatorga mansub bo‘lgan yakkash, mudom so‘zlari esa kitobiy uslubda ko‘proq ishlatilishi bilan boshqa ma’nodoshlardan farqlanadi.
2.Sinonimik qatordagi ba’zi so‘zlar hozirgi tilga nisbatan eskirgan bo‘lishi ham mumkin. Shuningdek, ulardan ba’zilari shevalarga xosligi bilan ham ajralib turadi. Masalan: mard, jasur, botir, yovqur, jaysan. Bu sinonimlardan yovqur so‘zi eskirganligi, jaysan esa tarixiy – dialektalligi bilan farqlanadi.
3.Sinonimik qatordagi so‘zlar o‘zaro adabiy tilga yoki shevaga xosligi bilan farqlanishi mumkin. Masalan, qidirmoq, axtarmoq, izlamoq, istamoq sinonimik qatoridagi istamoq so‘zi shevaga xosdir.
Sinonimlar fikrni aniq, maqsadga muvofiq tarzda ifodalash vositalari bo‘lib, xuddi mana shu omil ularni yuzaga kelishiga sabab bo‘ladi.
Sinonimlar yuzaga kelishi va ma’nolariga ko‘ra quyidagi turlarni tashkil qiladi:
1.To‘liq (sof) sinonimlar. Aynan bir tushunchani anglatish va nutq jarayonida biri o‘rnida ikkinchisini ishlatish mumkinligi bilan ajralib turadi. Ular ko‘pincha boshqa tillardan kirib kelgan o‘zlashma so‘zlarning o‘zbekcha so‘zlar bilan ma’nodoshligi asosida hosil bo‘ladi: kuch (o‘zb.) - qudrat (ar.), ot (o‘zb.) - ism (ar.), ko‘klam (o‘zb.)- bahor (toj.), tuman (o‘zb.) - rayon (rus). Shuningdek, fazo-kosmos, muharrir- redaktor kabi faqat o‘zlashma so‘zlardan tuzilgan sinonimlar ham to‘liq sinonimlardir.
2.Ma’noviy sinonimlar. Bir-biridan nozik ma’nolari ya’ni ijobiy, salbiyligi yoki uslubiy va boshqa jihatdan farqlanuvchi ma’nodosh so‘zlardan tashkil topadi. Masalan, kuldi, jilmaydi, tirjaydi, iljaydi, ishshaydi kabi ma’nodosh so‘zlar kulish harakatining darajasiga hamda ijobiy va salbiy bo‘yoqdorligiga ko‘ra chiroyli, go‘zal, xushro‘y, ko‘hli, ko‘rkam, barno, suluv, zebo, latif kabi sinonimlar esa ijobiy bo‘yog‘ining darajasiga ko‘ra farqlanadi.
3.Shartli sinonimlar. Muayyan matndagina ma’nodoshlikka ega bo‘ladigan sinonim so‘zlardir. Ular ko‘pincha she’riyatda kuchli his- tuyg‘u ifodalovchi vositalar sifatida qo‘llaniladi: Nega kerak shu chiroy, shu o‘t, Shu yoniq yulduzni ko‘zga yashirmoq (H.O.) Parchadagi chiroy,o‘t, yoniq yulduz o‘zaro ma’nodosh so‘zlar sifatida ishlatilgan shartli sinonimlardir. Bunday sinonimlar mumtoz adabiyotda qad-sarv, lab-la’l, yuz-oy, hilol kabi tashbehlar asosida ham keng qo‘llaniladi.
Sinonimlar tuzilishiga ko‘ra a) sodda: tez-chaqqon-ildam; b) juft: sog‘-salomat, el-yurt; v) birikmali: yuzi qora-beti qora-ori yo‘q shaklida uchraydi.
Ayni paytda so‘zlar fraziologik birikmalar bilan ham ma’nodoshlik hosil qilishi mumkin. Masalan: sevindi, boshi ko‘kka yetdi; xotirjam, ko‘ngli to‘q. Bunday ma’nodoshlik leksik-fraziologik sinonim deyiladi.
Sinonimlarni deyarli barcha so‘z turkumlarida uchratish mumkin. Masalan 1) ot sinonimlar: baxt, saodat, tole, iqbol; 2) sifat sinonimlar: go‘zal, chiroyli, ko‘rkam, ko‘hlik, suluv; 3) olmosh sinonimlar: barcha, bari, hamma, butun; 4) fe’l sinonimlar: o‘smoq, ulg‘aymoq, voyaga yetmoq; 5) ravish sinonimlar: tez,chaqqon, ildam; 6) aralash sinonimlar: besh, a’lo, muvaffaqiyatli (son va sifat turkumlari asosida); 7) ko‘makchi sinonimlar: ammo, lekin, biroq; 9) modal so‘zli sinonimlar: shubhasiz, shaksiz, so‘zsiz.
Xullas, sinonimlar tilning lug‘aviy boyligini, ko‘rkamligini belgilovchi vositalardan biri bo‘lib, ular nutq jarayonida o‘rinsiz takrordan, uslubiy g‘alizliklardan saqlanishda muhim ahamiyatga ega bo‘ladi.

ANTONIMLAR (yunoncha anti-zid, onoma-nom so‘zidan olingan bo‘lib) o‘zaro zid tushunchalarni ifodalaydigan so‘zlardir. So‘zlarning zid ma’noligi boshqa shu kabi hodisadan farqli ravishda leksik (lug‘aviy) antonimlar deyiladi Masalan: oq - qora, kun - tun. Antonimlar ham odatda bir so‘z turkumi doirasida yuzaga keladi va zid ma’nolilik, odatda, faqat ikkita so‘z doirasida sodir bo‘ladi: uzun - qisqa (sifat), kelmoq - ketmoq (fe’l) kabi. Antonimlar bir xil va har xil o‘zakli so‘zlardan ham tarkib topishi mumkin. O‘zakdosh so‘zlarning antonimligi, asosan, zid ma’noli so‘z yasovchi qo‘shimchalar vositasida yuzaga keladi: suvli - suvsiz, xabardor - bexabar kabi. Har xil o‘zakli so‘zlardan tarkib topgan antonimlar esa tub shaklda bo‘ladi: katta - kichik, rost - yolg‘on.

Ko‘p ma’noli so‘zlar o‘z va ko‘chma ma’nolari bilan bir necha antonim juftliklar tarkibida ishtirok etishi mumkin: og‘ir yuk - yengil yuk, og‘ir masala - oson masala kabi.
Bir so‘z o‘zaro sinonim so‘zlar bilan yoki o‘zaro sinonim so‘zlar boshqa sinonimlar bilan ham antonimik munosabat hosil qilishi mumkin. Masalan, xafa so‘zi xursand, shod xushnud kabi so‘zlar bilan o‘zaro antonim munosabatga kirisha oladi.
Antonimlar nutqda belgi-xususiyat, miqdor, o‘rin, payt ifodolovchi so‘zlarda ko‘p bo‘lib, aniq tushuncha ifodalaydigan lug‘aviy birliklarda kam uchraydi. Bu hol antonimlarning asosan belgi, xususiyat negizida (sifat va ravishlarda) paydo bo‘lishidan darak beradi. Antonimlarga so‘z turkumlari nuqtai nazaridan qaralganda ularning quyidagi turkumlarda uchrashini kuzatish mumkin: 1) ot antonimlar: ota-ona, yigit-qiz, kelin-kuyov; 2) sifat antonimlar: shirin-achchiq, katta-kichik, baland-past; 3) fe’l antonimlar: kulmoq-yig‘lamoq, turmoq-o‘tirmoq; 4) ravish antonimlar: uzoq-yaqin, oz-ko‘p, sekin-tez; 5) ba’zan nutqda baho me’zoni bo‘lgan besh va ikki sonlari ham zidlikka ega bo‘ladi.
Antonimlar nutqda juft holda qo‘llanilib, ma’no ko‘chgan holda yangi tushuncha ifodalash vositasi bo‘ladi. Masalan: bordi - keldi, keldi -ketdi, yaxshi - yomon, oq - qora kabi antonimik juftliklar aslida fe’l va sifatlar bo‘lib, nutq jarayonida otga ko‘chishi mumkin: bordi-keldi uzildi, keldi-ketdi ko‘p bo‘ldi, oq-qorani tanigan kabi.
Antonimlar asosida anglashilgan ma’no zidligi kuchli va kuchsizligi bilan ham farqlanadi. Masalan, oq-qora, issiq-sovuq kabi belgi anglatuvchi so‘zlarga nisbatan ota-ona, chol-kampir singari nom bildiruvchi so‘zlarda ma’no zidligi kuchsizroqdir. Shunga ko‘ra ularni sof va yarim antonimlar sifatida ajratish mumkin. Bulardan tashqari, muayyan matndagina o‘zaro zidlik kasb etuvchi o‘t (olov)-suv, it- mushuk, mushuk-sichqon kabi matniy antonimlar ham mavjud.Zidlik munosabati faqat so‘zlar doirasida mavjud bo‘lmay, so‘z bilan iboralar o‘rtasida ham uchraydi: qo‘rqoq-yuragida yoli bor, botir- chumchuq pirr etsa, yuragi shirr etadigan kabilar shular jumlasidandir. Budnay antonimlar leksik
fraziologik antonimlar deyiladi.Antonimlar tildagi kuchli uslubiy vositalardan biri bo‘lib, badiiy ijodda tazod san’atini vujudga keltiradi.