Marcin Błaszczyk Biologia I genetyka

2.2.7.2. Układ ruchowy podkorowy 
Dawniej nazywany pozapiramidowym, obejmuje jądra ruchowe mostu, 
rdzenia przedłużonego oraz rdzenia kręgowego. Należą do nich jądra: 
ogoniaste, soczewkowate (skorupa i gałka blada), brzuszno-boczne 
wzgórza, czerwienne, niskowzgórzowe oraz istota czarna. Funkcją tych 
jąder jest kontrola napięcia mięśni poprzecznie prążkowanych, drżenia 
mięśniowego. Uszkodzenia tych struktur prowadzą do objawów pląsawicy 
(nadmierna ruchliwość i ruchy mimowolne) lub do choroby Parkinsona 
(sztywność i drżenie mięśniowe). 
2.2.7.3. Móżdżek 
W móżdżku zlokalizowane są dwie reprezentacje receptorów całego 
ciała. Dzięki informacjom z siatkówki, błędnika i proprioreceptorów oraz 
połączeniom eferentnym z układem siatkowatym, móżdżek pełni kluczową 
rolę w dystrybuowaniu siły skurczu wszystkich mięśni zaangażowanych 
w akt ruchowy. W każdy ruch zaangażowanych jest bowiem więcej niż 
tylko jeden mięsień. Jednocześnie muszą się skurczyć (z różną siłą) 
mięśnie antagonistyczne, aby zapewnić płynność ruchu, oraz wiele innych, 
zapewniając utrzymanie postawy ciała mimo zmiany np. środka ciężkości. 
Jeszcze bardziej złożone regulacje siły skurczu mięśni występują w oku, 

---

64 
zdolnym do utrzymywania obrazu obiektu na plamce żółtej mimo ruchu 
obiektu i ruchów głowy.
Uszkodzenie móżdżku może nie prowadzić do unieruchomienia, ale 
wiąże się z niezbornością ruchów. Ruchy poprzedzane są często drżeniem 
mięśniowym. Ponadto, utrata funkcji móżdżku może być częściowo 
kompensowana na bieżąco, dzięki kontroli wzrokowej: dopóki mózg ma 
informacje o położeniu ciała z siatkówki – ruchy i postawa ciała są 
utrzymywane. Zamknięcie oczu powoduje utratę kontroli nad precy-
zyjnymi ruchami oraz utratę równowagi – przewracanie się. 
2.2.8. Inne czynności ośrodkowego układu nerwowego