Marcin Błaszczyk Biologia I genetyka
Yüklə 1,33 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 3.2.3. Organizacja informacji genetycznej
|
STOP
STOP UAU UAC UAA UAG Cys Cys STOP Trp UGU UGC UGA UGG C Leu Leu Leu Leu CUU CUC CUA CUG Pro Pro Pro Pro CCU CCC CCA CCG His His Gin Gin CAU CAC CAA CAG Arg Arg Arg Arg CGU CGC CGA CGG A Ile Ile Ile Met AUU AUC AUA AUG Thr Thr Thr Thr ACU ACC ACA ACG Asn Asn Lys Lys AAU AAC AAA AAG Ser Ser Arg Arg AGU AGC AGA AGG G Val Val Val Val GUU GUC GUA GUG Ala Ala Ala Ala GCU GCC GCA GCG Asp Asp Glu Glu GAU GAC GAA GAG Gly Gly Gly Gly GGU GGC GGA GGG 89 Od opisanych reguł są nieliczne wyjątki, np. w translacji mitochondrialnej, UAA nie oznacza końca syntezy, lecz przyłączenie tryptofanu. 3.2.3. Organizacja informacji genetycznej Informacja genetyczna, czyli informacja o sekwencji aminokwasów w białkach, zawarta jest w DNA w postaci genów, z których każdy obejmuje informację o sekwencji aminokwasów jednego białka czy peptydu. W zależności od wielkości kodowanej cząsteczki, geny mają długość od kilkudziesięciu par zasad do kilku milionów. Liczba genów jest zależna od gatunku, szacuje się, że DNA człowieka zawiera ponad 30 000 genów. Tylko jedna z dwóch nici DNA zawiera informację – jest to nić matrycowa (choć może to być którakolwiek z nici: część genów znajduje się na jednej, część na drugiej nici). To ona jest użyta do syntezy cząsteczki mRNA, która weźmie udział w syntezie białka. Nić ta określana jest również jako niekodująca i antysensowna. Obydwie nici oczywiście nie mogą kodować tego samego, będąc wobec siebie komplementarne, należy pamiętać, że jeśli jedna nić DNA ma sekwencję np. TCAGGA, to druga nić na równoległym odcinku będzie miała sekwencję AGTCCT; a biorąc pod uwagę antyrównoległe ułożenie nici (kierunek nici 3’- 5’), sekwencja będzie TCCTGA. Zatem na matrycy pierwszej nici powstałby RNA: AGUCCU (koduje dwupeptyd seryna- prolina), drugiej – AGGACU (arginina-treonina). Druga nić to nić niematrycowa, kodująca, sensowna. Niecały DNA zawiera konkretną informację genetyczną. Pomiędzy genami leżą odcinki DNA intergenowego, niekodującego żadnych białek komórkowych. Tego niekodującego DNA jest w ludzkim DNA dwukrotnie więcej, niż DNA kodującego. W obrębie DNA istnieją tzw. pseudogeny. Są to geny już nieaktywne, które kiedyś kodowały jakieś białka, jednak wskutek mutacji nie spełniają już żadnej funkcji. Można założyć, że ekspresja tego genu nie była dla organizmu niezbędna do przeżycia. Geny te pozostały jednak jako relikty, ponieważ nie istnieją mechanizmy „wybierające” odcinki DNA używane i nieużywane, więc zawsze całe DNA – aktywne i nieaktywne – ulega replikacji i całe przekazywane jest następnemu pokoleniu. |