tanqidiy nuqtai nazardan yondashishi, o‘zinining seveshi, o‘zini erga urishi va hokazolar .
Uchinchidan, xulq-atvor (irodaviy) tarkibiy qismi: seni tushunnshlari uchun iitiladi! o‘rt’qlarining va o‘qituvchilarniig xayrixohligini, hurmatini qozonish, o‘z mavqeining kuchaytirish yokn sezilmasdan qolish istagi, baho bershi va tanqid qilishdan tashqari, o‘zining kamchiliklarini bekitadi va hokazolar. «Men»ning siymosi»-ijtimoiy munosabatning ham shart-sharoiti va ham
oqibatidir. Psixologlar kishida amalda birgiia uning «Men» siymosini emas, balki
navbatma-navbat goh o‗zini anglashi, goh muayan» vaziyatda o‗zining
ahamiyatini yo‗qotadigan ijtimoiy o‗zaro birgalikdagi harakatni qo‗yadigan na bir-
birining o‗rnini egallab turadigan ko‗lab «Men-siymo»lar bo‗lishini qayd etishadi.
«Men-siymo» indnvid shaxsishshg turg‗un holatda zmas, balki jadal holatda tarkib
toishini bildiradi.
«Men-siymo» kishi his qilishi chog‘ida o‘zining o‘zi to‘g‘risidagi tasavvuri tarzida his etilishi mumkin. Psixologyada (bu odatda «real tarzdagi Men» deb belgilanadi , lekin, ehtimol, uni subyektning bir laxzalik yoki «odatdagi Meni
» deb
atash to‗g‗riroq bo‗lur ed». o‗sirin ayti kelib «Men o‗zimni o‗zim yomon
ko‗raman» deb gairganda yoki o‗ylaganda, baho berishda o‗sirinlikka xos haddan
ziyod talabchanlikning bunday ko‗rninshi o‗quvchining «Men-siymosi»ga
beriladigan barqaror tahrif sifatida tushunilmasligi kerak. Salgina vaqtdan keyin
uning o‗zi haqidagi tasavvuri qarama-qarshi tomonga o‗zgarib qolishi ham
ehtimoldan ko‗ra haqiqatga yaqinroqdir.
«Men-siymo» shu bilai bir qatorda subyektning «ideal Meni» hamki, bu
uning fikricha, jamiyatning tartab-qoidalariga va tevarak-atrofdagilarning
istaklariga mos keladigan bo‗libetishishini anglatadi.
