ilə yanaşırdı. Ancaq Ramazan da, o da Tahirə zahirən nəvaziş göstər mir. iş zamanı ondan diqqətli və sayıq olmağı tələb edirdi: “Sərvət in tizam gücünə qazanılır” devizi ustanın da, Vasilyevin də nəzərində çox müqəddəs idi. Tahir isə yavaş-yavaş belə sərt rəftarın zərurətini duymağa başlayırdı. Kəşfiyyat buruğu iki min metr mosafo qət etmiş di. Qayda üzrə, korşalan baltanı hər altmış-yetmiş metrdən bir dəyiş mək üçün quyuya sallanmış qazıma borularını çıxarmaq lazım gəlirdi. *İndi usta bu vəzifəni Cəm illə Tahirə tapşırmış, Vasilyevlə bərabər kə narda, yeni qazıma boruları yığımının üstündo oturub söhbət edirdi, yenə de Tahirdən danışırdılar. Ramazan onun barəsində çəxdan bəri ürəyində gizli saxladığı şübhəni öz müavininə söylərkən, Vasilyev də onun fikrinə şərik oldu: -- Doğrudur, Ramazan İskəndəroviç, - dedi, - təzo uşaqlar arasın da hörməti çoxdur. O qaçsa, o birilərinə təsir edəeək. Tahiri bir dəqi qə də gözdən qoymaq olmaz. Bundan başqa, o, bizim axtardığımız uşaqlardandır. Axı Tahir çox istedadlı gəncdir Sİzi inandırıram ki, onun fitri istedadı az-az adamlarda olar. - Bunun üçün bircə yol var, - deyə Ramazan fikirli-fikirli sözünə davam etdi, - gərək vəzifəsini böyüdüb məsuliyyətini artıraq. Vasilyev sevinmiş kimi əlilə havanı yardı: 160
- Çox gözəl fikirdir! - dedi. Usta Ramazan buruğa tərəf baxdı. Qazıma borusu, qabığı tökülmüş boz ilan kimi parıldaya-parıldaya yuxarıya doğru uzandı və birdən ya nakı yerə enm əyə başlayıb gozdon itdi. Borunun sürətinə zənnlə baxıb şagirdlərinin işinə gözəyan qiymət qoyan usta: “Yaxşıdır, yaxşıdır” deyə dodağının altında Tahirlə Cəmili tərifləyir və razı halda gülüm səyirdi. Birdən usta:
