əzizim, mütləq çıxacaq! Lalə gəlməyindən narazı idi. Qüdrət iştaha ilə yeyir, çayın qayna mağım gözləyirdi... 7 “Arşm mal alan” tamaşasından çıxanlar V əli ilə Tellinin mahnısı nı oxuya-oxuya gedirdilər. Tahir lap balacalığından mahnı oxumağa böyük həvəs göstərdiyin dən, ikinci dəfə gördüyü bu filmin ariya və duetlərini artıq əzbərdən bilirdi. Amma onu həyəcanlandıran nə film idi, nə də kino salonundan çaxarkən oxuya-oxuya gedən adamlar. O yalnız Bakı haqqında, bura da qalıb-qalmayacağı haqqında düşünürdü. Qüdrət İsmayılzadənin onu hörmətlə işə qəbul etməsi, bu hadisədən sonra balaca otaqdakı yeni yoldaşlarının sevinməsi, axşamüstü tamaşaya gətirdiyi cavanlar üçün yer istəyən Lətifənin ora-bura yüyürüb el-ayağa düşməsi bir-bir Tahirin xəyalından gəlib keçirdi. Cəmil, Səməndər və Biləndər onu aralığa almışdılar. - H ələ bu nədir? Gündə k ef çəkirik!.. - deyə Cəmil Tahiri həvəs ləndirmək üçün tez-tez Bakını tərifləyir, qəsdən mübaliğə ilə deyirdi: İkicə gün burada qalsan, kənd tamam yadından çıxacaq. Tahirin gözləri qarşısında vərəq-vərəq açılan bu yeni aləm, özü də hiss etmədən onun könlünü zəbt edirdi. O, şohorin izdihamına yavaş- yavaş alışır, küçəlordoki baş gicəlləndirən horokət do ona tədricən təbii görünməyə başlayırdı. Onun dinib-danışmadığına diqqət yetirən Cəmil, 47 ( 2 V
bu sükutunun səbəbini qoribsəmeyində görür, sanki ayn şeylər barədə fikirləşmək üçün ona imkan verməyə çalışır, söhbətini kəsmirdi. - Bu dəfə kəndə qayıdanda, düzü, ora m ənə bir tohər göründü. Elə bil səssizlikdən qulağım cingildayirdı... Ə, Tahir olmaya ürəyin da rıxır?
