və o, dostunun könlünə toxunacağından ehtiyat edib, söhbətin mövzu sunu dəyişdi: - Sabahdan, texniki minimum dərsləri başlanır. Bu gün səhər mə dənin kontorunda elan asıblarmış. M ənə də yolda Biləndər dedi. - O nə üçündür? - N ecə no üçün? B əs bir yerdə ayaq döyüb durmayacağıq ki? Men üç-dord günə imtahan verib, dərəcəmi artırmaq istəyirəm. - Ele isə yaxşıdır. Kim siyahı düzəldir? - N ə siyahı? Özün getməsən də, onlar səni axtarıb tapacaqlar. Bu söhbətdən Tahir başa düşdü ki, Cəmil “irəli getmək adamın özündən asılıdır” - deyəndə mübaliğə etmirmiş: “Oxuyacağam, men də elə bundan ötrü Bakıya gəlm işəm ”. - Yaxşı, - deye yenə Comılə üz tutdu - no vaxt işləyib, nə vaxt dərsə gedəcəyik? 67 O V
- Boş vaxtımızda... - Cəmil əsnədi. - Yaman yorğunam, yataq, yuxudan qalxanda hamısını başa sallam. Aralığa sükut çökdü. Bu anda uzun bir fit səsi eşidildi, tahir: ~ Bu nədir? - deyə təəccüblə soruşdu. - Paroxoddur! Hər gün bu vaxt Həştərxana yola düşür. - Amma limanda yaman çox paroxod var ha! Bos onlar hara gedir? - Onların çoxusu tankerdir. Neft daşıyır, - Buruqdan çıxan kimi? - Yox, canım, sən nə danışırsan? Cəmil dostunun naşılığını onun özünə hiss etdirmək istəm əsə de, Tahir bunu dərhal anlayıb, lap pul kimi qızardı və bir de belə suallar verməməyi kəsdirdi. - Qaraşəherdə neftayıran zavodlar var. Biz ora veririk onlar da ayırıb hazırlayandan sonra o biri şəhərlərimizə göndərir. Bizim quyu lardan çıxan neftdən azı yüz otuza qədər maddə alınır. - Əşi nə danışırsan? - deyə Tahir qeyri-ixtiyari yerindən dikəlib Cəmilə baxdı,
