nin yanında oturub, İsmayılzadənin yolunu gözləməkdən yorulmuş bir nəfər müxbir kor-peşman geri qayıtmağa hazırlaşanda, dəniz buruqla- rından yenicə qayıdan Qüdrətlə qapıda üz-üzə gəldi: - Yoldaş İsmaylzadə, mən sizi görmək istəyirdim, - dedi. - Buyurun, buyurun! — Qüdrət, adəti üzrə yenə do gülərüzlə kabi netini göstərib, özü sürətlə yazı stolunun dalma keçdi. - M enə görə qulluğunuz? Müxbir, vəsiqəni çıxardlb göstərəndən sonra dəniz kəşfiyyatı ilə maraqlandığını söylədi, İsmayılzadə yorğun olsa da, müxbiri əliboş qaytarmaq istəməyib, onun suallarına çox ətraflı cavab verdi. Müx birin, ncfl istehsalı haqqında son dərəcə səthi bir təsəvvürə malik ol duğunu o dəqiqə hiss edəıı Qüdrət, tamam sadə m əsələlərdən danış mağa başladı: - Abşeronun əbədi odlar diyarı olduğu ta qədimdən məlumdur. H ələ tarix - miladidən çox-çox ə w o l atəşpərəstlik meydana çıxdığı zaman bizim qədim babalarımız bir sıra atəşgahlar qurub, oda sitayiş edərlərmiş. Yunanlar buraya basqm edəndə, həmin atəşgahları uçur- dub xarabaya döndərmişdilər. Bu hadisə yeddinci əsrdə vaqe olmuş dur. Sonralar Suraxanı kəndində tikilmiş atəşgah indi do durur. Yerdən çıxan qazı qədim adamlar ilahi bir şey hesab edirdilər. Ancaq elm aydnlaşdırdı ki, bu, mövhumi bir şey deyil, güc və qüdrətdir. Kustar üsulu ilə nefti çıxaran yerli əhali ondan adi bir yanacaq kimi istifadə edirdi. Ərəb tarixçilərindən birinin yazdığına görə bakılılar hələ sək kizinci əsrdə, odun yoxluğundan neftli torpağa od vurub yandırar- nuşlar. Mötəbər mənbələrin verdiyi məlumatdan bəllidir ki, 1735-ci ildə bu günkü Balaxanıda neft verən 52 quyu varmış. Bizim qədim babalarımız arasında son dərəcə mahir neft ustaları olduğunu təsdiq
