211
Şimali Amerikada və Şərqi Rusiyada və Qazaxıstanda yeni kənd təsərrüfatı sahələrinin (
xam torpaq-
ların ) istifadəyə verilməsilə əlaqədar uzun illər bu rəqəm stabil qalmışdır.
Lakin XX əsrin ikinci yarısında əhali artımı ilə əlaqədar adambaşına düşən əkin sahəsi 1980-cı ildə 0,34
ha, 1990-cı ildə isə 0,29 ha-ra qədər azaldı. Əkin sahəsinin çoxalmaması , əhalinin isə artımı şəraitində
bu göstərici sonrakı illərdə də azalmaqda davam edir.
Cənubi Amerika və Afrikada rütubətli ekvatorial zonada geniş massivlər əkinçilikdə istifadə olunmur.
Bu zonada hələ ki, əkinçiliyin dayanıqlı ekoloji metodları tapılmayıb. Əlbət ki, rütubətli ekvatorial meşə-
lərin əkin sahəsinə çevrilməsini düzgün hesab etmək olmaz. Çünki bu qlobal ekoloji tarazlığın pozulma-
sına gətirib çıxarar.
Ərzağa olan tələbatın durmadan artması və dünya iqtisadiyyatının genişlənməkdə davam etməsi tor-
paq resurslarının istifadəsinin və onun vəziyyətinin strategiyasına ciddi təsir göstərir. Əgər istehsala yeni
torpaq sahələri cəlb etməklə ərzağa olan tələbatı ödəmək mümkün deyilsə, onda yalnız başqa yol, yəni
kənd təsərrüfatının səmərələşdirilməsi yolu ilə torpağın münbitliyinin artırılması lazımdır. Lakin bu yol
ekosfer üçün, o cümlədən həyatın əsası sayılan pedosferin dayanıqlı mövcudluğuna ciddi təhlükə yara-
dır. Belə təhlükə kənd təsərrüfatı fəaliyyətində artıq müxtəlif cür real olaraq özünü göstərir. Kənd tə-
sərrüfatının sonrakı səməriləşdirilməsində bu təhlükə daha da güclənə bilər.
Dostları ilə paylaş: