MəRSİYƏLƏR ƏBDÜLHÜseyn axundzadə

İmam Hüseynin (ə) vidası 
Ağa tutdu üz mehriban Zeynəbə, 
Nə tək mehriban, qəhrəman Zeynəbə, 
Olan sərvü-qəddi kaman Zeynəbə, 
Pəri zülm əlilə sınan Zeynəbə, 
Dedi qafi eşqə hümadır Hüseyn. 
Bacı, istəyirəm əzmi-meydan edəm, 
Bu ə`dayə təbliği- Qur`an edəm, 
Gərək haqqı dünyaya ünvan edəm, 
Xoşam canımı dinə qurban edəm, 
Bəla gəlsə söz yox rzadır Hüseyn. 
Bacı, sən mənim yarü-dildarım ol, 
Bu çöldə ənisi-dil zarım ol, 
Ölüb yavərim, indi qəmxarım ol, 
Batıb qana, Əbbasü-ələmdarım ol, 
Görürsən ki, xunin ridadır Hüseyn. 

---

172 
Ölən vaxtı Zəhrayi-qərq-mühən, 
Əmanət sənə verdi bir pirəhən, 
O çöldə olmayan vəqtdə mən, 
O pirahəni ver Hüseynə kəfən. 
Onun sirrinə aşinadır Hüseyn. 
Gətir indi o köhnə pirahəni, 
Keçir vəqti-meydan, yubatma məni, 
Vəkil eylirəm qızlarıma səni, 
Vurub başa şad etməyin düşməni, 
Fəna dəhrə bi e`tinadır Hüseyn. 
Bacı, qoyma qızlar əza saxlaya, 
Bu düşmənlər içrə ürək dağlaya, 
Fəqət bağlasa haqqa bel bağlaya, 
Səkinə gecə sübhəcək ağlaya, 
Şirin dilli xoş ədadır Hüseyn. 
İmamın vidası 
Vaxt o vaxt oldu vidai-axırın etsin imam, 
Pa rikab üstə qoyubdu eylədi tərki-xiyam, 
Zülcənah-xoş qədəm yol bağlayıbdı qam-qam, 
Zindəgidən sirr edibdi dərdi-hicran Zeynəbi. 
Zeynəb az qaldı gedə əldən bilib məzlum imam, 
Qəlbinin üstə əlin qoydu o şahi təşnə kam, 
Ərz edib rəbbül-ibadə ey Xudayi-sübhü-şam, 
Qüssədən azad elə bu qəlbi lərzan Zeynəbi. 

---

173 
Məzhəri-Siddiqə-kübrayə Allah, səbir ver, 
Rəhm eylə pərvərdə Zəhrayə Allah, səbir ver, 
Qəhrəmani-yovmi-Aşurayə Allah, səbir ver, 
Daldalandır sayə lütfündə hər an Zeynəbi.