DÜNYAYA BAĞLILIQ ƏQLƏN VƏ ŞƏRƏN
MƏZƏMMƏT OLUNMUŞ, PİSLƏNMİŞDİR
Əksər adamlarda olduğu kimi dünya ləzzətlərinə görə
ölümə ikrahla yanaşıb, dünyada qalmaq istəyi əqlən və
şər”ən (şəriət nöqteyi-nəzərindən) pislənmişdir.
Əvvəla, əqlən bu dünyada mütləq xoşbəxtlik yoxdur.
“Ağıza yüz sillə vurmamış ona bir tikə qoymazlar.” Axı o
МӘАД
24
hansı
ləzzətdir
ki,
əvvəlində,
axırında
yüzlərlə
narahatçılıq olmasın?! Əgər bu xoşbəxtlik cavanlıqdırsa,
axırı mütləq qocalıq və zəifliklə sona yetər; yox əgər
dünya səadətinin əsası olan sağlamlığı ləzzət bilsək, onda
bu da hər an cürbəcür xəstəliklərlə hədələnir; ləzzətlərə
çatmaq üçün vasitə olan var-dövlətdirsə, o da əziyyətlə
ələ gəlir və min bir çətinliklə əldə saxlanılır; və əgər
vəzifə, mənsəbdirsə, onun da yollarında çox bəlalar,
çətinliklər vardır. Nəhayətdə isə bütün sadalanmış
“ləzzətlər” puç olub, əldən çıxma ərəfəsindədir.
Dünyaya vermə könül, bu vəfasız gözəlçə,
Kimsənin məhəbbətin yaşatmamış bir gecə.
DÜNYAYA MƏHƏBBƏT KAFİRLƏRİN XASİYYƏTİ VƏ
BÜTÜN GÜNAHLARIN BAŞIDIR
Amma şərən: Qurani-Məcid dünya məhəbbətini
kafirlərin sifətlərindən biri kimi bildirib və buyurub:
“Kafirlər
dünya
həyatından
xoşhal
olub,
ona
bağlandılar.” (“Yunis”, 7). Başqa bir ayədə: “Əbədi axirət
həyatı
əvəzinə
müvəqqəti
dünyanı
bəyəndiniz?”
(“Tövbə”, 37) Yəhudilər haqqında isə belə buyurur:
“Onlar
hər
biri
dünyada
min
il
yaşamaq
arzusundadırlar.” (“Bəqərə”, 96).
Bu barədə ayələr və hədislər çoxdur. Peyğəmbər
(səlləllahu əleyhi və alihi və səlləm)-dən belə bir məhşur
hədis vardır: “Dünya məhəbbəti bütün günahların
başıdır.”
|
