Anton bo’rini uchratgan kecha (qissa). Edith Shrayber-Vike
www.ziyouz.com kutubxonasi
4
“Bu musobaqalar bema’nilik”, deya hansiradi Anton. Yugurganida uning biqini og‘rib
qolardi. “Nega doim kimdir boshqalardan tezroq yugurishi
yoki balandroq sakrashi
kerak?”
“O‘taketgan bema’nilik”, darhol ma’qulladi baqaloq Dieter. U ancha ozgan bo‘lsa-da,
balandlikka sakraganida baribir ortiqcha og‘irligi pand berardi.
“Ikkalasi bir–biriga mos tushgan, mazax qildi raqib jamoadagilardan biri. – Bittasi
qopday sakraydi, boshqasi shilliq qurtday yuguradi”.
“Qop va Shilliq Qurt”, kulishib takrorladi yana bir nechtasi.
Qizarib ketgan Dieter pastki labini tishladi.
“Xohlasam hammalaringdan o‘zib ketaman”.
Anton angrayib qaradi. “Haqiqatan ham, u shunday dedimi?” Go‘yo do‘sti shunchaki
maqtanayotgandek tuyuldi unga.
Raqib jamoadagilar yana kulishdi. “Qani, bir korsatib qo‘y-chi, Shilliq Qurt!”
Sport o‘qituvchisining hushtagi churulladi. Anton o‘zini tush ko‘rayotganday his qildi va
uyg‘onib ketgisi keldi.
Uzoqdan start o‘qi uzilganini eshitishi bilan u yo‘lakning bir chetidan g‘izillab yugurib
ketdi. Uning yonidagi maysazordan yana kimdir yugurib borayotgandi. “Menday yugur.
— Anton aniq eshitdi. – Sen bizlarning birimizsan”. Bu o‘sha tumanli kechadagi bo‘ri edi.
Antonning madadkor hayvoni bo‘lishga va’da qilgan bo‘ri.
Anton yugurayotib qadamlarining tezligi qay holda o‘zgarayotganini his qildi. U hech
qiynalmasdan yugurib borayotgandi. Anton endi har qanday qiyqiriqlarni ham, sport
maydonidagi shovqinni ham eshitmayotgandi. Nihoyat, u marraga yetib keldi va raqib
jamoadagilarning alamli yuzlariga hayron bo‘lib qaradi. Sport o‘qituvchisi unga qoyil
qolganday qarab boshini silkitdi. Baqaloq Dieter suyunib ketganidan o‘zini qo‘yarga joy
topolmay qoldi, kimdir uning yelkasiga turtayotgandi.
“Biz yutganga o‘xshaymiz”, — dedi Anton ishonqiramay va atrofga nazar tashladi.
Ammo bo‘ri g‘oyib bo‘lgandi.
Dostları ilə paylaş: