2- mavzu. ISHLAB CHIQARISH JARAYONI VA UNING NATIJALARI
Ijtimoiy-iqtisodiy taraqqiyotning barcha bosqichlarida inson
hayotining asosini moddiy
ne’matlar ishlab chiqarish va xizmatlar ko‘rsatish tashkil etadi. Ushbu mavzuda bir-biri bilan
uzviy bog‘liq bo‘lgan ishlab chiqarish omillari va jarayoniga tegishli muammolar qarab
chiqiladi. Dastlab ishlab chiqarishning
omillari tavsiflanadi, ishlab chiqarishning maqsadi va
mazmuni ochib beriladi, so‘ngra uning natijalari va samaradorligi bilan bog‘liq
masalalar,
shuningdek ishlab chiqarish imkoniyati va uning chegarasi tushunchasi ham bayon etiladi.
Mavzuning oxirida so‘nggi qo‘shilgan mahsulot va uning kamayib borishi, keyingi qo‘shilgan
mehnat va kapital unumdorligining pasayib borishi qonunining mazmuniga aloqador
marjinalistik g‘oyalar hamda O‘zbekiston Respublikasini yanada rivojlantirish bo‘yicha
Harakatlar strategiyasida ishlab chiqarishni jadal rivojlantirishga alohida e’tibor berilishi va
uning sabablari bilan tanishtiriladi.
2.1. Ishlab chiqarish omillari va ularning tarkibi
Ishlab chiqarish jarayonida haqiqatda qo‘llaniluvchi barcha resurslar ishlab chiqarish omillari
deyiladi. Iqtisodiyotning tizimi va shaklidan qat’iy nazar uchta omil: ishchi kuchi, mehnat qurollari
va mehnat predmetlari bo‘lishi shart.
Ishchi kuchi deb insonning mehnat qilishga bo‘lgan aqliy va
jismoniy qobiliyatlarining
yig‘indisiga aytiladi. Ishchi kuchi mehnat qobiliyatiga ega bo‘lgan kishilar uchun xosdir. Lekin
ishchi kuchi insonning o‘zi emas yoki uning mehnati ham emas, uning qobiliyatidan iboratdir.
Mehnat qurollari deb, inson uning yordamida tabiatga, mehnat predmetlariga ta’sir
qiladigan vositalarga aytiladi (mashinalar,
stanoklar, traktorlar, qurilmalar,
uskunalar va
boshqalar). Mehnat predmetlari esa bevosita mehnat ta’sir qiladigan, ya’ni mahsulot
tayyorlanadigan narsalardir (yer, suv, xom ashyo va boshqa turli materiallar).
Mehnat
predmetlari tabiatda tayyor holda uchrashi mumkin yoki oldingi davrdagi mehnat mahsuli,
ya’ni xom ashyo bo‘lishi mumkin. Mehnat qurollari va mehnat predmetlari birgalikda ishlab
chiqarish vositalari deb yuritiladi. Bu esa mehnat jarayonining tabiatidan kelib chiqadi; shuning
uchun ham ishlab chiqarish vositalari hamma
ijtimoiy-iqtisodiy tizimlar, insoniyat
taraqqiyotining hamma bosqichlari uchun xosdir.
Ishlab chiqarish omillari insoniyat taraqqiyotining hamma bosqichlari uchun umumiy
bo‘lsada, bu omillarga turli adabiyotlarda turlicha ta’rif beriladi.
Jumladan, «Siyosiy iqtisod»
darsliklarida ishlab chiqarishning ikki omili: moddiy va shaxsiy omillari mavjudligi tan olinadi.
Bunda mehnat qurollari va mehnat predmetlari (yer, suv, yer osti boyliklari kabi tabiiy boyliklar
ham) ishlab chiqarish vositalari deyiladi va ishlab chiqarishning moddiy omilini tashkil etadi,
ishchi kuchi esa uning shaxsiy omili deb yuritiladi. Hozirgi bozor iqtisodiyotiga doir ko‘pchilik
adabiyotlarda esa ishlab chiqarishning to‘rt omili: mehnat, kapital, yer-suv, tadbirkorlik qobiliyati
tan olinadi.
Bu erda ishchi kuchi bilan mehnat o‘rtasidagi farqni anglab olish juda muhimdir. Chunki,
mehnat insonning to‘g‘rirog‘i ishchi kuchining ma’lum maqsadga qaratilgan faoliyati jarayoni
bo‘lib, ishchi kuchi tushunchasidan tamomila boshqa tushunchadir. Ko‘pgina adabiyotlarda esa
ularni sinonim (bir xil tushuncha) deb qarashadi va ko‘pgina chalkashliklar keltirib chiqaradi.
Bizga ma’lumki, mehnat turli omillarning birikib, amal qiladigan jarayonidir.
Ishchi kuchi,
yuqorida aytganimizdek, insonning mehnatga bo‘lgan aqliy va jismoniy qobiliyati, uning bilim,
malaka darajasi bilan birgalikda ishlab chiqarishga qatnashishiga tayyor turgan omil bo‘lib
xizmat qiladi, mehnat esa ishchi kuchining ishlab chiqarish vositalari bilan qo‘shilishi natijasida
sodir bo‘ladigan va ma’lum samara olishga qaratilgan faoliyatdir.