EMPİRİOKRİTİSİZM və yaxud maxizm – Avenarius və Max tərəfindən
əsaslandırılmış subyektiv idealist cərəyan. Empirio və kritika sözlərinin birləşmə-
sindən əmələ gəlmişdir.
ENTİMEMA - ənənəvi formal məntiqdə deduktiv əqli nəticə; bu əqli nəticədə
hər hansı bir hissə ya müqəddimələrdən biri, ya da nəticə aydın ifadə olunmur.
ESKATALOGİYA [yun. Eschaton – son, sonuncu; loqos – təlim, doktrina.
Yunanca έσχατος yəni "son"kəlməsindən törəmiş teologiya və fəlsəfənin bir hissə-
sidir. İnsanlığın son taleyi və ya dünya tarixini nəticələndirən hadisələr, daha kobud
bir təbirlə dünyanın sonu ilə məşğul olur. Bir çox din, təlim və ya kultta dünyanın
sonu gələcəkdə olacaq bir hadisə kimi müqəddəs mətn, mif və ya folklorda göstəri-
lir. Daha geniş bir baxımdan, eskatologiyada Məsih, Məsih Çağı, axirət və ruh kimi
mövzuları da əhatə edə bilər. Fərqli inanışların eskatolojik inancları və düşüncələri
fərqli olsa da müəyyən oxşarlıqlar var ola bilər.
ESTETİKA – [həssaslıq haqqında təlim] – insan tərəfindən aləmin estetik mə-
nimsənilməsi qanunauyğunluqları, gözəllik qanunları əsasında yaradıcılığın mahiy-
yəti və forması haqqında elm. Kanta görə transandental estetika hissiyyatın ilkin
ideyalarının elmidir. Əslində gözəl və sənət Platondan indiyə qədər fəlsəfi fikirlərin
mövzusu olmuşdur.
ETATİZM – Dövləti bütün ictimai işlərdən xüsusilə də iqtisadi və mədəni hə-
yatın sistemindən üstün görən məfhum. Ümumiyyətlə dövləti ənənə, mədəniyyət,
hüquq və digərlərinin qaynaq və daşıyıcısı olaraq görmə təlimi. Dövlət fəlsəfəsi
dövlətin və ictimai həyatın özü, ortaya çıxması, mənası, əsas ideyaları və əsas for-
maları üzərində inkişaf etdirilən fəlsəfə təlimləri [Dövlət fəlsəfəsini ilkin Platon ilə
Aristotel qurmuşdur].
EVDOMANİZM – həyatın mənasını xoşbəxtlikdə görən, insanın bütün fəaliy-
yətlərinin son elementi olaraq xoşbəxtliyi görən əxlaqi təlim.