həmişə fərziyyələrin, hipotezlərin irəli sürülməsi ilə bağlıdır. Subyekt ona naməlum olan
sahəyə artıq məlum olan faktlara əsaslanan ilkin təsəvvürlərlə əlaqəlidir. Lakin məlum
olanlar əsasında naməlum sahəni heç də həmişə düzgün şərh etmək olmur. Qnoseoloji
amillərə həmçinin öyrənilən obyektlərin çoxşaxəliliyi, onların bəzən birtərəfli əks
olunması aiddir. Hissə tam, bir tərəf, bir element – bütöv bir sistem kimi qavranılır.
Nəticədə əldə olunmuş ilkin həqiqət qeyri-həqiqətə transformasiya edir.
Həqiqət axtarışında qaçılmaz olan fərziyyələr öz-özlüyündə nə doğru, nə də
yalandırlar: bir-birindən onlar mötəbərlik dərəcəsinə görə fərqlənirlər. Lakin müxtəlif
sosial mənafeləri güdən subyektlər bu fərziyyəni həqiqət səviyyəsinə yüksəltməyə
qadirdirlər. Həqiqət hadisələrin üzərində olmayıb onların dərinliklərində gizlənir. Buna
görə də müxtəlif fərziyyələr, ehtimallar irəli sürülür. Onlar yoxlanılır, sınaqdan keçirilir.
Bu an yanılmalara, səhvlərə yol verilə bilər. Akademik P.L.Kapitsa qeyd edirdi ki, alim
səhvə yol verə bilər; səhvlər yalançı elm deyil. Yanılmalar onları meydana gətirmiş
amillərə, onlardakı informasiyanın mötəbərlik dərəcəsinə, biliyin inkişafındakı roluna
görə müxtəlif ola bilir.
Elmin inkişafında yanılmaların rolu birmənalı deyildir. Əslində hər bir yanılma
bizi həqiqətdən uzaqlaşdırır, dərketməyə maneçilik törədir. Əsl alim heç vaxt onu
bilərəkdən qurmur. O, özünün konstruksiyasının və ya onun hansı bir hissəsinin düzgün
olmadığını yalnız fərz edə bilir. Lakin o, çox vaxt öz konstruksiyalarının düzgün
olduğuna əmin olur.
Yanılmalar elmin sonrakı hərəkəti üçün çıxış nöqtəsi olan problemli situasiyaların
yaradılmasına səbəb ola bilir.
Yanılmalar problemli situasiyaların yaranmasına, problemlərin həllinin düzgün
yollarının tapılmasına səbəb olur. Elmin tarixi sübut edir ki, həqiqətə yol yanılmalardan
keçir. Onlar idrakda irrasional başlanğıc yox, əksinə, elmin arxalanaraq həqiqətə
doğru irəlilədiyi zəruri pillə olmuşdur.