Microsoft Word islom ensik ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
280
bilan o‘rganish, odamlardagi botiniy tuyg‘ularga hamdard bo‘lishga o‘rgatardi. Shu 
sababli ham T. asoschilaridan biri nozik ruhshunos, "qalb va fikrlar" hamda insoniy 
niyatlar to‘g‘risidagi "fan"ning yaratuvchisi Hasan al-Basriy hisoblanishi bejiz emas. 
Basralik zohidlar - Hasan al-Basriyning shogirdlari va izdoshlari Raboh ibn Amr, Robiya 
al-Adaviya, ad-Daroniy (8-a. oxiri - 9-a. boshi)larning da’vat va xutbalari kishida xudoga 
astoydil muhabbat, unga yaqinlashishga intilish tuyg‘ularini paydo qildi. O’sha paytdan 
boshlab bu tuyg‘ular so’fiylik g‘oyasining o‘ziga xos xususiyati va farkli belgisi bo‘lib 
qoldi. 9-a. davomida T. nazariyasi va amaliyoti ustida faol ish olib borildi. Bir qancha 
so’fiylik maktablari paydo bo‘ldi, ular orasida Basra maktabidan tashqari Bag‘dod va 
Xuroson maktablari ham birmuncha ta’sirga ega edi. Ularning vakillari inson va uning 
Xudoga munosabati qanday bo‘lishi kerakliga haqidagi ta’limotni yaratdilar. Ruhiy 
kamolotga erishish yo‘llarini ko‘rsatib berdilar. Bu yo‘l 4 bosqichdan iborat: 1-bosqich - 
shariat. Bunga ko‘ra, T. ahli avvalo shariatning barcha talablariga bo‘ysunishi kerak. 
Shundan keyin 2-bosqich - tariqatga ko‘tarilish mumkin. Bunda muridlar o‘z pirlari - 
murshidlarga itoat etishi, o‘z shaxsiy istaklaridan voz kechishi shart. Bu bosqichdan 
o‘tganlar yuqoriroq, 3-bosqich - ma’rifatga ko‘tariladilar, bunda koinotning birligi Xudoda 
mujassam bo‘lishi, yaxshilik va yomonlikning nisbiyligi aql bilan emas, qalb bilan anglab 
yetiladi. 4-bosqich -haqiqat hisoblanib, zohid "shaxs sifatida tugab" "haqiqat"ga, xudoga 
yetishadi, unga singab ketib abadiylikka erishadi. Bunga so’fiylar maxsus ruhiy va 
jismoniy harakatlar -sig‘inish va ibodatlar orqali intiladilar. So’fiylar xudoga yetishish 
mumkinligi haqidagi fikrlari, shariat tomonidan buyurilgan amallarni bajarishdan bosh 
tortishlari tufayli goh-gohida ma’murlar ta’qibiga ham uchrab turadilar (at-Tustariy, 
Hakim at-Termiziy, an-Nuriy). Mashhur mutasavvif Husayn Mansur Halloj "anal haq" 
(men haq, men xudo) degani uchun Bag‘dodda xalifa tomonidan dorga osildi (921). O’z 
yurti Tabaristonda katta obro‘ qozongan Abu Yazid Bistomiy ham shakkoklikda ayblanib, 
qatl etilgan edi (873). T.ga sunniylarning rahnamolari tomonidan bunday munosabatda 
bo‘lish ularni ehtiyotkorlikka, murosali yo‘llar izlashga majbur etdi. Ular Qur’on va 
sunnaga sodiqliklarini e’lon qilaverdilar, "tiyiqsiz" safdoshlarining keskin fikrlaridan 
uzoqlashib, o‘z maslaklarini niqobladilar. Bag‘dodlik al-Junayd (910 y. v.e.) ana shunday 
mavqeda turgan so’fiy edi. U "mo’tadil" deb atalgan so’fiylik an’anasini boshlab berdi. 
Bunday an’ana tarafdorlari keyin "keskin" yoki "ekstatik" so’fiylikka qarshi turdi. Ilk 
T.ning ijtimoiy asosini asosan shaharliklar: mayda savdogarlar, hunarmandlar va h.k. 
tashkil etgan edi. Ular ichida diniy ta’limot olganlari ko‘p uchramasdi, shunday bo‘lsa-da, 
o‘zlarini "so’fiylik fani" nazariyotchilari deb bilardilar. T.ning ilk bosqichidayoq ma’naviy 
ustoz (shayx, murshid, pir) rahbarligida so’fiylik nazariyasi va amaliyotini egallash 
muhim hisoblangan, busiz boshlovchi so’fiy (murid) akd-hushi va sog‘lig‘ini yo‘qotishi 
mumkin edi. Shayxga butunlay bo‘ysunish, barcha diniy va dunyoviy masalalarda uning 
obro‘sini tan olish talabi uni muridlar ko‘z o‘ngida boshqa odamlardan ustun qilib 
qo‘yardi. Yirik so’fiy ustozlarni valiy deb atay boshladilar. Bunda shialarning imomlar 
to‘g‘risidagi ta’limotining ta’sirini ko‘rish mumkin. Muridlar, ularga ergashib oddiy xalq 
bu odamlarning "adashmasligi", Alloh nazar qilganligi, karomat ko‘rsatishga, 
payg‘ambarga kelgan vahiylarning "yashirin" ma’nosini izoxlab berishga qodirligi, xudo 
bilan bevosita aloqa qila olishi haqida gapira boshladilar. Bularning hammasi xalq og‘zaki 
ijodida, shuningdek, T. nazariyotchilari (mas., Hakim at-Termiziy)ning asarlarida o‘z 
ifodasini topdi. So’fiy bilimlari va barakasining shayhtsan muridga o‘tishi uzoq ta’lim 
jarayonida amalga oshirilgan, saboq berish tugagach, shogird ustozdan so’fiylik jandasi 
(xirqa)ni olgan, bu o‘ziga xos "shahodat" vazifasini o‘tagan va mustaqil targ‘ibot olib 
borish huquqini bergan. Odatda muridlar turli joylardan kelgan bo‘lib, o‘z makonlariga 
qaytib borganlar, u yerda so’fiylik to‘garaklari va manzillari (zoviya, xonaqoh) tashkil 

---

Islom Ensiklopediyasi