DİL VƏ NİTQ HAQQINDA XX ƏSRDƏKİ KONSEPSİYALAR
T. M. BAYRAMOV
Bakı Slavyan Universiteti
filoloq_90@mail.ru
Dilçilik qədim tarixə malik elmlərdən biridir. Agamusa Axundovun təbirincə desək dilçilik elmnin yaşı yoxdur. Hətta,
deyə bilərik ki, dilin və nitqin formalaşması elə ilk insanın yaranmasından təkan götürmüş və bu günə qədər də inkişaf
etməkdə, formlaşmaqda davam edir. Dil elə bir mövhumdur ki, insanlar da fərqində olmadan dilin inkişafında daim
yeniliklər edirlər.
Bildiyimiz kimi dil ünsiyyət vasitəsidir. Təbidir ki, cəmiyyət mövcuddursa dil də, nitq də mövcuddur. Dil cəmiyyətin
məhsulu sayılır, lakin nitq fərdə məxsusdur. Ona görə də dildə dəyişikliklər nitqdən fərqli olaraq daha az olur.
Qədim yunan dilçilərindən Panini dil və nitq haqqında öz fikirlərini bildirmişdir. Paniniyə görə, dil sistemlilik təşkil
edir. O, nitq hissələrini bir birindən ayırırdı. Məsələn, o altı nitq hissəsi haqqında məlumat vermişdir. Söz əsası, kök, şəkilçi
daxili feleksiya, intonasiya, vurğu, kimi dil dil vahidləri haqqında onun əsrində konkret materiala əsasnlanan fikirlər vardır.
Panini haqlı olaraq dili sistem şəklində öyrənməyi irəli sürmüşdür. Çünki, dil sistemlilikdən kənar öyrənilsə konkret
nəticə almaq mümkün olmazdı. Bu isə dilçiliyin dəqiq elmlər siyahısında adının çəkilməsinə əsas verir. Bəli dil dəqiq elmlər
sırasından sayıla bilər. Dilin konkret qanunları və özünəməxsusluğu vardır.
Paninin dil və nitq haqqındakı bu fikirləri özündən sonrakı dilçilik elminin formalaşmasında böyük rol oynadı.
Hər hasnı dili üzərində araşdırılma aparılarsa, birbaşa həmin dilin dialeklərinə, şivələrinə əsaslanmaq lazımdır. Çünki
dialektlərdə dil daha saf, dəyişikliklər daha az məruz qalmış olur.
XIX - XX əsrdə Boduen de Kurtenin və Ferdinand de Sössürün dilçilik görüşləri bu dövrün dil və nitq konsepsiyasında
fikir aydınlığı yaratmışdır. XX əsr dilçiliyinin ən tanınmış simalarından F. de Sössür dil və nitq haqqında öz dəyərli
fikirlərini irəli sürmuşdür. F. de Sössürlə yanaşı Buduen de Kuten də dilçiliklə bağlı mühüm əhəmiyyət kəsb edən fikirləri
vardır. O, dili kollektiv – fərdi hadisə hesab edirdi. Boduen de Kurtenin dilçilik konsepsiyasında yalnız ayrıca fərdə xas olan
və fərdin nitqində baş verən dil dəyişikliyi psixi anı psixi faktorlarla izah edə bilər, lakin psixi aləm isə psixi vahidlərin
kollektiv mövcudluğundan asılıdır. Dil dəyişiklikləri insaların ünsiyyətində baş verdiyi üçün səs dəyişmələrində mütləq
psixoligizimdən söhbət belə gedə bilməz. Dil hadisələrini təhlil edərkən Boduen de Kurten psixoloji sosiologizmə deyil,
sosial, kollektiv psixologiyaya, “kollektiv fərdiliyə” əsaslanır. Dilin inkişafı, o cümlədən, səs dəyişmələrini o, psixoloji
faktor əsasında deyil, misar qalmış nitq qabiliyyəti ilə, tələffüz və eşitmə ənənələri ilə izah edir.
Ümumiyyətlə dil və nitq antinomiyasının fərqləndirilməsini, dil və nitq arasında olan problemlərin irəli sürülməsini
İsveçrə dilçisi F. de Sössürün adı ilə bağlayırlar. Bununla əlqədar olaraq qeyd etməkm lazımdır ki, hələ 1870 – ci ildə
Boduen de Kurtene “Dilçilik və dil haqqında bəzi ümumu qeydlər” giriş mühazirəsində bütün dillərin məcmusu olan
ümumiyyətlə insan nitqini ayrı – ayrı dillərdən, şivələrdən və ləhcələrdən və nəhayət, ayrıca adamın fərdi dilindən
fərqləndirməyi, yalnız “in potentia mövcud olan məlum hissə və kateqoriyalardan təşkil edilmiş müəyyən kompleks dil
kimi” “insanların ünsiyyət xarakterinə əsaslanan fasiləsiz təkrar edilən proses olan dildən” fərqləndirməyi lazim bilirdi.
Yuxarıda da qeyd etdiyimiz kimi XX əsrin ən tanınmış dilçilərindən biri də Ferdinand de Sössür olmuşdur. Onun dil və
nitq haqqındakı fikirləri XX əsrin ən qiymətli dilçilik faktlarıdır. Sössürün dilçilik təliminin ana xəttini dil işarəsi təşkil
|