Microsoft Word Materiallar Full

Yaqub  Əlioğlunun  hekayələri  əsərin ilkin eskizlərini xatırladır, hər birində mövzunun natamamlığı açıq-aydın hiss 

olunur. Atasının qurd ürəyi yedirdib, qorxmaz bir insan olaraq böyütdüyü oğulun  əsgərdən cəsədinin gəlməsi (“Qurd 

ürəyi”), nə vaxtsa  bir-birini sevən iki yaşlı insanın avtobusda təsadüfən qarşılaşması (“Səs”) haqqında olan hekayələrdə 

mövzu öz bədii həllini tapmadan yekunlaşır. Məhəbbət mövzusu bir cox hekayələrdə yer alır.  Zemfira Məhərrəmlinin 

“Oyuncaq”, Kamil Əfsəroğlunun “Sevgilim” hekayəsi bu mövzuda yazılmış əsərlərdən seçiləcək, yadda qalacaq heç bir 

xüsusiyyət daşımır.  

Gülşən Lətifxanın “Domino” hekayəsində isə  özünü yaxınları  üçün    fəda edən, lakin qarşılıq görməyən insanın 

həyatından bəhs edilir (ümumiyyətlə, bu mövzu müəllifin bir çox hekayələri üçün səciyyəvidir).  

Eyni müəllifin  “Ad günü” hekayəsində isə xarici vətəndaşla ailə quraraq öz xoşbəxtliyini qurmağa çalışan insanın 

yaşadığı iztirablardan söhbət açılır. Lakin təsvir olunmuş “acılar” sayəsində personajın yaşantılarına oxucunun yanması, 

onun dərdinə  şərik olması baş tutmur, əksinə,  əks effekt alınır. Personajın “acınacaqlı” həyatı gözlənildiyi kimi, təəssüf 

deyil təəccüb doğurur. Müəllif sanki yaratdığı personajı istədiyi rakursdan göstərə, problemin kökünün nədə olduğunu 

düzgün təyin edə bilmir. Avropalı  şahzadələrlə ailə quran qızların nikahlarının uğursuzluğunun səbəbi maddiyyatla bağlı 

deyilmi? Bu hissləri rəhbər tutaraq ailə qurub, sonradan məhəbbət axtarışına çıxmaq nə  qədər məntiqə  sığır?! Problemin 

səbəbi düzgün təyin olunmadığı üçün ortaya qoyulmuş mövqe də yanlışdır. Zlatanın faciəsini göstərməkdə çətinlik çəkən 

müəllif  müxtəlif situasiyaları qabartmaqla nəyə isə nail olmağa çalışır. Onun Qərb həyatının özəllikləri kimi təqdim etməyə 

çalışdığı bir çox məqamlar artıq bizim də həyatımızda yer alıb və bu səbəbdən də aktuallığını itirib. Beləliklə də, mövzuya 

yanaşmada yeni baxışa ehtiyac duyulur.