Alisher Navoiy. Saddi Iskandariy
www.ziyouz.com
kutubxonasi
414
Davo
qilmayin hech darmon bila,
Qilur qatl yuz dardu armon bila.
Qayu birdakim hushu xibratdurur,
Bu ish olam ahlig‘a ibratdurur.
Angakim jahon komin aylar havas,
Bu afsona tanbehi o‘lguncha bas.
LXXVIII
Luqmon hikoyatikim, jahon mutaallaqotidin ganjdek bir buzug‘ni ixtiyor etti va ming yildin so‘ng
sipehr ajdahosidin anga ham oseb yetti
Yeshittimki, Luqmong‘a davron aro,
Sukun erdi bir kunji vayron aro.
Buzug‘ni makon aylab andoqki ganj
Topar erdi issig‘, sovug‘ bo‘lsa ranj.
Yog‘in
yo gunashdin ul oromgoh,
Aning jismig‘a bermas erdi panoh.
Yoshi mingga yetguncha erdi bu hol,
Birov qildi hayrat yuzidin savol
Ki: «Yorutub
yer yuzin donishing,
Nedin yo‘q jahon ayshi birla ishingg‘
Vatan aylamay turfa koshonae,
Qilibsan makon kunji vayronaeg‘»
Javob aytti piri omuzgor
Ki: «Vayrona ichra uzun ro‘zgor,
Bu kim chug‘z yanglig‘ basar ayladim,
Sog‘indimki, daf’i
zarar ayladim
Ki, chun qilmadim mayl olamg‘a hech,
Meni ul dog‘i solmag‘ay g‘amg‘a hech.
Muni ko‘rki, davrondin eltur chog‘i,
Olur mendin ushbu buzug‘ni dog‘i.
Chu oxir adam sori qo‘yg‘um qadam,
Manga bordur ortug‘ bu vayrona ham.
Alisher Navoiy. Saddi Iskandariy
Dostları ilə paylaş: