Alisher Navoiy. Saddi Iskandariy
www.ziyouz.com
kutubxonasi
422
Uchurguncha oshubdin havrini.
Zalilona g‘avg‘ou faryod etib,
Chu shahning vasiyatlarin yod etib.
Yana tarki ohu fig‘on aylabon,
Ne hukmeki shohi jahon aylabon.
Hamul nav’ etib na’shi
tartibini,
Degandin fuzun ziynatu zebini.
Mahofa aro aylabon oni rust,
Qadam qo‘ydilar shah degan sori chust.
Burunroq kishi eltibon nomani,
Onosig‘a arz etti hangomani.
Onosi chu voqif bo‘lib holdin
Ki, ne Rustam ayrilmish ul Zoldin.
Ketib mag‘zidin fahmu hushu xirad,
Qolib ruhsiz bir quruq kolbad.
Tilab ko‘ksini
chok-chok aylamak,
Ul anduhdin o‘zni halok aylamak.
Vale chun boqib noma mazmunig‘a,
Tasalli berib joni mahzunig‘a.
Bilibkim Skandar nekim yozdi pand,
Yeshitmaklik oni erur sudmand.
Va lekin o‘zin zabt eta olmayin,
Vasiyat boshig‘a yeta olmayin,
Tilab oh o‘tidin jahon o‘rtagay,
Jahon yo‘q, to‘quz osmon o‘rtagay.
Yana aylabon shah so‘zi posini,
Nihoniy ichib zahrlar kosini.
Hamul dard o‘tidin nihon o‘rtanib,
Ki, pinhon o‘tidin jahon o‘rtanib.
Kuyub jismida puda raglar dog‘i,
Bo‘lub kul qurug‘on so‘ngaklar dog‘i.
Anga bo‘yla
holatki yetti guruh,
Alisher Navoiy. Saddi Iskandariy
Dostları ilə paylaş: