www.ziyouz.com kutubxonasi
14
qarash qilganmishki...
Odilbek bu tush ertaga haqiqatga aylanajagini o‘ylab o‘rtandi. Peshonasini silarkan
ko‘rkuvdan sovuq ter paydo bo‘lganini sezdi. Bu terlar tush ta’siri va vijdon
muxosabasiga oid edi.
Vu orada Odila uyqu aralash qo‘llarini uzatganday bo‘ldi:
— Ona, suv... — dedi. Odilbek turib, suv keltirdi. Lekin qizi yana yaxshigina uxlardi.
Uyg‘otmoqqa ko‘zi qiymadi. Piyolani ko‘l yetadigan joyga ko‘ydi, uyg‘onib, suv ichgisi
kelishi mumkin. Bolalari yoniga uzaldi. Bir pas bolalarining nafas olishini tinglab yotdi,
hatto Odilaning suv
so‘rashini kutdi va sekin-sekin uykuga ketganini bilmay qoldi.
Vomdodni o‘qigach, yotmadi. Bolalarining uyg‘onishini kutdi. Ovqatlarini hozirladi.
Uyg‘ongilari kelmasdi, Uyg‘onmaslikka xaqlari bor, bunday rohat yana qachon nasib kim
bilsin.. o‘yladi Odilbek. Yana qutmoqchiydi... Qarindoshlari kelib qolishlari kerak. Nima
bo‘lganda ham to‘y, bir yil orziqib kutilgan ona (!) uyga rohat, huzur keltirmoq uchun
tashrif etadi.
* * *
Fotimaning uydan ayrilishi qiyin bo‘ldi. To‘i yaqinlashgani sayin iztirobi ham ortib bordi.
Bu mahzunlik totuv turmush kechirish-kechirmaslik xavotiridan ko‘proq ota-onadan
alohida yashash, ulardan ajrash tuyg‘usi edi.
Fotima o‘ziga tasalli berish uchun harakat qildi.Har bo‘y yetgan qizning boshida
turmushga chiqishdan boz chora yo‘qligini o‘yladi. Umrining oxirigacha ota uyida
qololmasligini bu o‘yga uladi. Ikki yetimga onalik qilishini va bu bilan savob qozonishini
xotiriga keltirdi. Ular bilan mashg‘ul bo‘lib vaqt qanday o‘tganini bilmay qolishini, bu
mutlaqo ayriliq bo‘lmay, istagan paytda qizlik uyidagilarini ko‘rib keta olishini tushunsa-
da, bu maxzunlikka monelik qilolmadi. Nihoyat to‘y onasi bilan birga so‘ng bor
ovqatlanayotganini o‘ylagach, taom tomog‘idan o‘tmadi. Ko‘zlari yoshga to‘ldi. Otasining
qistashiga qaramasdan ovqat yeyolmasligini aytdi va yemadi. Shoshilinch yurishlar,
kelib-ketishlar, o‘rinli-o‘rinsiz baqirib-chaqirishlar va shunga o‘xshash hodisalar bilan bir
necha soat o‘tdi. Bu soatlar Fotimaga uzunmidi yoki qisqa? Buni Fotima bilolmasdi.
Faqat eshikka mashina kelishini kutib turgan bolalar taksi uzoqdan ko‘rinishi bilan:
— Kelishmoqda... —deya baqirishib,u tomon yugurdi. Fotima ko‘nglida g‘alati
kechinmalar paydo bo‘layotganini,tizzalari majolsizlanayotganini his qildi. Birozdan so‘ng
yoniga ikki ayol keldi. Bu orada tashqaridan, «Ovmin» ovozlari keldi. Qo‘llar duoga
ochildi. Duolarni eshitmas, faqat ovmin deganlari qulog‘iga chalinardi. So‘ng yana jimlik.
U ham qo‘llarini ko‘tardi. O’z rizoligi bilan shu turmushni tanlaganini ko‘ngil tarjimoni
bo‘lgan tillari yengilgina qimirlab anglatar, ko‘zlaridan oqqan injular upa-elikka ehtiyojsiz
gul yuzidan sirg‘alib ko‘ksiga go‘zal bir holda tomchilab tushardi:
— Rabbim, sabr ber. Xayrli oqibat ato qil. Yetimlarimga zulm etmoqdan, zolimlikdan,
ularning haqqiga xiyonat qilmoqdan O’zingga sig‘inurman. Poko Parvardigoro, nomus
bilan yashamoqni, xayrli zuriyotlarni, bolalarim o‘rtasida adolatga rioyat etmoqni nasib
ayla, yo Robbil a’lamiyn! Sendan sihat-salomatlik, afiyat, xusni xulq tilayman, dinimga,
ibodatimga loyiq kuch-quvvat so‘rayman. Huzuringga uyaladigan holda bormoqdan
O’zing asra, Habibing hurmati...
Bu orada tashqaridan duo so‘ngiga yetganini bildirguvchi «Fotiha salovat!» degan
ovozlar eshitildi va Fotimaning ko‘llari ham yuzlariga surildi. Keyin holasining qizi
ko‘llaridan tutgancha, to‘yga kelgan keksalarning, qarindoshlarining qo‘llarini o‘ptirdi.
Pastki bog‘chada ota-onasi, tog‘asi, amakisi bir qator turishardi. Ular bilan xayrlashdi.
Oldinda go‘zal jildi va muqovali Qur’oni Karimni tutib ketayotgan ayol izidan yurib
O’gay ona (roman). Ahmad Lutfiy Qozonchi
Dostları ilə paylaş: |