www.ziyouz.com kutubxonasi
11
Sabr etsang, bu zaxmatlar ertaga rahmat bo‘lib qarshingdan chiqadi. Peshona terini
to‘kib insonligini isbot etganni, Payg‘ambari xurmatiga yetimlarga ko‘z-quloq bo‘lganni
Alloh ko‘z ko‘rmagan ne’matlar bilan siylaydi. Ularga onalari yo‘qligini «Fotima yaxshi
ayol ekan”, deyishlari uchun emas, Alloh rozi bo‘lishi uchun sezdirmaslikka kirish».
Fotima qabul qilgan qarori uchun shu kunga qadar ilk marotaba qutlanayotganini
tushundi. Uylariga ilk bor kelgan bu xonimning so‘zlari riyodan yiroq, g‘oyat samimiy
edi. Ketayotganda, haligacha tanishib suhbatlashmaganidan xijolat bo‘lib qo‘lini
o‘parkan, xonimdan duo qilishinn so‘radi, bu xil nasihatlarni kutganini bildirdi.
Ko‘k yuzidagi bulutlarni shamol atrofga tarqatgann kabi insoniy vaznfasini ijro ztgach,
vazmin qadamlar bilan uyiga yo‘nalgan bu xonimning orqasidan yerdagi chang
to‘zonlarni ko‘kka sovuradigan bir shamol turdi. Bir onda odam-odamni tanimaydigan
holat vujudga keldi. U to‘zonva quyun ichra sokinlik bilan odimlayotgani qo‘zga tashlanib
turardi. Bu manzara Fotimaga botilning kelib-ketishini, chang-to‘zon kabi ekanini, faqat
haq qudratli va boqiy bo‘lib qolaverishini eslatdi.
* * *
Kim edi bu ayol? Ismini aytishni lozim topmagan, hatto aytmasliqdan ko‘nglida huzur
tuygan bir ayol. Sababi nima edi? Uyaladigan ish qildimi yoki «nechun bunday qilding?»
—deb so‘rab ketadiganlardan biri ekanligi uchun shunday yo‘l tutganmikan? Albatta,
yo‘q.
Agar: «Ajabo, bu xonim ushbu ishni Alloh rizoligi uchun qilganidan va faqat U bilishi
yetarli ekaniga ishonganidan o‘zini tanitishni istamagandir?»—deyilsa, javob savolning
o‘zida aks etgan bo‘lardi.
Insonda bir dard bor. Amallarini boshqalarga bildirish dardi. Bu dard ba’zan tarbiya va
odob doirasidan chiqib ketadi. Inson bir yaxshilik qiladi. Faqat bu yaxshilik mukofotini
Allohdan kutmasdan, boshqalarning boshlarini qotirib, kuloqlariga yetkazmaguncha
rohat topmaydi. Kelajak nasllarga qanday yetkazishadi? Buning ham chorasi bor, yo‘li
oson. Darhol marmar lavhaga ko‘rsatilgan yordam va o‘zining ismini yozdiradi, Tamom.
Kim nima deydi?
Ba’zan birovga ertalab yaxshilik qilinib, kechqurun yuziga solinadi. Lekin bu jahonda
bildirmasdan yaxshnlik qilib, bu yaxshiligini yodida saqlab yurmaydiganlarning ham
borligi aniq. Haqiqat shuki, Fotimaning mehmoni — har so‘zi gavhardan ziyoda bu ayol
dunyoning ismsiz janoblari orasidan o‘rin olishga loyiqligini o‘z harakatlari bilan isbot
etgandi. Alloh undan rozi bo‘lsin.
Uning mukofoti uni tanimagan, faqat ortidan bu yo‘lda duo qilganlarning Alloh huzurida
qabul bo‘lingan niyozlaridir.
* * *
Odilbek bir necha xonadonga bosh urib, nihoyat muvaffaqiyatli javob oldi..Uning avval
uylanganini, buning ustiga ikki yetimi borligini eshitganlar darhol rad etardilar. Odnlbek
tul xotinlar balki bu turmushga rozi bo‘lar deb o‘ylar, biroq hech kimdan ijobiy javob
ololmasdi. Nihoyat Fotima ismli bir qizning oilasi bu taklifni:
— Bir o‘ylab ko‘raylik... — deya qarshilashdi va bir haftadan keyin rozi bo‘lishdi.
Xotini o‘lganiga bir yil bo‘ldi . Undan xotira bo‘lib uch yoshli qizaloq va besh yashar o‘g‘il
qoldi. Odila va Husayin. Bu bir-birvdan sevimli, bir-biridan go‘zal va shirin, shu bilan
birga bir-biridan tolesiz ikki go‘dak uning ko‘lida qoddi. Ne qilarini bilmaydi.
Xotinining xasgaligi kuchaygan sayin, hayotdan umidi uzilarkan, go‘daklarni avvalo
O’gay ona (roman). Ahmad Lutfiy Qozonchi
Dostları ilə paylaş: |