Моррининг сешанба дарслари
Yüklə 1 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Mich Elbom. Morrining seshanba darslari
www.ziyouz.com kutubxonasi 63 – Boʻlmasam-chi? Aytdim-ku, hech kim oʻlishiga ishonmaydi. – Lekin hammaning ham kimidir vafot etgan-ku, — dedim men. — Nega oʻlim haqida oʻylash bu qadar mushkul? – Chunki, — davom etdi Morri, — koʻpchiligimiz uyquda yurgandek hayot kechiramiz. Dunyoni toʻlaligicha his qilmaymiz, chunki yarim- uyquda yuramiz va koʻp ishlarni odatlanib qolganimizdan bajarishimiz shartdek qabul qilamiz. – Va oʻlim bilan yuzma-yuz kelish bu qarashlarimizni oʻzgartirib yuboradimi? – Albatta. Keraksiz narsalarni irgʻitib tashlab, diqqatingni faqat oʻta ahamiyatli narsalarga qaratasan. Yaqinda oʻlishingni anglab yetgan zahoting, hayotga boshqacha nigoh bilan qaray boshlaysan. U xoʻrsindi. – Oʻlishni oʻrgansang, yashashni ham oʻrganasan. U qoʻllarini qimirlatganda, ular qaltirayotganini sezdim. Koʻzoynagi boʻyniga osib qoʻyilgandi, uni taqish uchun koʻziga olib borgandi, koʻzoynak bir necha bor chakkasidan sirpanib oʻtib ketaverardi; u koʻzoynakni oʻziga emas, qorongʻida boshqa birovga taqib qoʻyishga urinayotgandek koʻrinardi. Koʻzoynak bandini qulogʻiga qoʻndirishga yordamlashish uchun engashdim. – Rahmat, – shivirladi Morri. Qoʻlim uning boshiga tegganida, yuziga tabassum yugurdi. Insonlarning arzimas darajada tegib ketishi ham unga xursandchilik bagʻishlardi. – Mich, senga bir narsa aytsam maylimi? – Albatta, – dedim men. – Bu senga yoqmasligi mumkin. – Nega? – Haqiqat shuki, agar chindan yelkangdagi qushchaga quloq solsang, agar chindan ham istalgan paytda jon berishing mumkinligini tan olsang, hozirgidek shuhratparast boʻlmasliging Mich Elbom. Morrining seshanba darslari www.ziyouz.com kutubxonasi 64 mumkin. Men zoʻrma-zoʻraki jilmayib qoʻydim. – Vaqtingning koʻp qismini sarflayotgan mashgʻulotlaring – qilayotgan ishing u qadar muhim boʻlib tuyulmasligi mumkin. Va, ehtimol, maʼnaviy ozuqa uchun ham vaqt ajratishingga toʻgʻri kelar. – Maʼnaviy ozuqa? – “Maʼnaviy” soʻzini jining suymaydi, a? Buni taʼsirchanlik va koʻngilchanlik mahsuli deb oʻylaysan. – Shunaqaroq… Morri koʻz qisib qoʻyishga urindi, oʻxshamadi; uning qiligʻidan oʻzimni tutib turolmay kulib yubordim. – Mich, – dedi u men bilan birga kular ekan, – hatto men ham “maʼnaviy yuksalish” nima ekanligini tushunmayman. Lekin qusurlardan holi emasligimizni aniq bilaman. Biz moddiyatga haddan ortiq mukkasidan ketganmiz, lekin moddiyat barcha ehtiyojlarimizni qoniqtira olmaydi. Mehrli rishtalarni, atrofimizdagi bo rliqni oʻz-oʻzidan mavjud boʻlishi shartdek qabul qilamiz. U quyosh nuri tushib turgan deraza tomonga ishora qilib bosh irgʻatdi: – Koʻryapsanmi? Sen istalgan payt u yerga – tashqariga chiqishing mumkin. Koʻcha boʻylab yugurishing va bundan telbalarcha zavq olishing mumkin. Men esa bunday qilolmayman. Tashqariga chiqa olmayman. Yugura olmayman. Har gal tashqariga chiqqanimda, “mazam qochib qoladi” degan qoʻrquvdan yuragim titrab turadi. Lekin bilasanmi nima? Men shu derazani sendan koʻra koʻproq qadrlayman. – Derazani qadrlaysiz? – Ha. Har kuni shu deraza orqali tashqarini tomosha qilaman. Daraxtlar oʻzgarishini, shamolning qay darajada kuchli esayotganini ilgʻayman. Goʻyoki men shu deraza oynasidan vaqt oqimini koʻra oladigandekman. Men vaqt-soatim bitib qolganini bilaman, shu |