şəxsiyyəti “layihələşdirir”, onun ahəngdar inkişafını istiqamətləndirir. Şəxsiyyətin
formalaşmasında insanın şəxsi fəallığının rolu. İnsan mühitin və tərbiyənin passiv
obyekti
kimi yox, fəal qüvvə kimi çıxış edir, mühitə və tərbiyə prosesinə, özünün
şəxsiyyət kimi formalaşmasına fəal təsir göstərir. Tərbiyə insanı
ancaq obyekt kimi
qəbul edərsə, çox şeydən məhrum olar, öz məqsədinə çata bilməz. Nə
irsiyyət, nə
mühit, nə də tərbiyə insanın şəxsi fəallığı olmadan ona lazımi
dərəcədə təsir edə
bilməz. Yalnız öz fəallığı sayəsində insan ətraf mühitlə münasibətə girir, yalnız bu
şərtlər onun irsi imkanlarını üzə çıxıb inkişaf etdirə bilər və tərbiyəvi təsirlər lazımi
nəticə verər. Əslində, insanın bioloji və sosial keyfiyyətləri onun şəxsi fəallığında bir
vəhdət halında özünü büruzə verir. İnsan mühitlə və tərbiyə ilə fəal qarşılıqlı təsir
prosesində şəxsiyyət kimi formalaşır, öz təbii imkanlarını reallaşdıra bilir. İnsanın
şəxsi fəallığı müxtəlif formalarda təzahür edir: zehni, əmək, fiziki, bədii, ictimai-siyasi
fəallıq. Nəzərdən keçirilən amillər – irsiyyət, mühit, tərbiyə və insanın şəxsi fəallığı
bir- birilə sıx bağlı olub, bir-birini şərtləndirir. Buna görə də şəxsiyyətin formalaşması
səbəblərini yalnız bir amillə – irsiyyət, mühit və ya tərbiyə ilə izah etmək,
insanda
müşahidə olunan nöqsanlara görə yalnız irsiyyəti, mühiti, yaxud tərbiyəçini (və ya
valideynləri) günahlandırmaq düzgün deyildir. Tərbiyə işində bütün amilləri qarşılıqlı
vəhdətdə, kompleks halında götürmək və həyata keçirmək vacibdir.
Dostları ilə paylaş: