MühaziRƏ MÖvzusu I : İQTİsadi NƏZƏRİYYƏNİn predmeti VƏ metodu. P L a n

2. Xarici ticarət əməliyyatının aparılması və onların təkmilləşdirilməsi

Beynəlxalq ticarət əməliyyatları mahiyyətinə görə iki qrupa ayrılır: əsas və əlavə əməliyyatlar.

Əsas əməliyyatlara bilavasitə həmin əməliyyatların iştirakçıları (müxtəlif ölkələrin kontragentləri) arasında qarşılıqlı ödəniş şərtilə ticarət əməliyyatlarının həyata keçirilməsi, əlavə əməliyyatlara isə malların (yükün) satıcıdan alıcıyadək yeridilişinə bağlı olan ticarət əməliyyatları aiddir.

Əsas ticarət əməliyyatları aşağıdakılardır:

- malların mübadiləsi (alqı-satqı) üzrə ticarət əməliyyatları (idxal və ixracat);

- patent, lisenziya və “nou-hau” formasında elmi-texniki biliklərin mübadiləsi;

- icarə üzrə ticarət əməliyyatları;

- beynəlxalq informasiya və idarəetmənin təkmilləşdirilməsi sahəsində məsləhət xidmətlərinin ticarət əməliyyatları;

Əlavə ticarət əməliyyatları aşağıdakılardır (bu əməliyyatlar beynəlxalq mal dövriyyəsini təmin edir və “mal yeridilişi əməliyyatları” adını alıbdır):

- beynəlxalq yüklərin daşınması əməliyyatları;

- nəqliyyat-ekspeditor prosesində malların qorunması üzrə əməliyyatlar;

- yüklərin sığortası əməliyyatları;

- beynəlxalq hesablaaşmaların aparılması üzrə əməliyyatlar.

Beynəlxalq ticarət işinin spesifik sferası olan istehsal və elmi-texniki əməkdaşlıq sahəsi xüsusi diqqət kəsb edir. Çünki bu əməkdaşlıq müəyyən təşkilati-idarəetmə fəaliyyətinin nəticələri kimi çıxış edir. Təşkilati-idarəetmə əməliyyatlarının əsas məqsədi isə aşağıdakı sövdələşmələrin (sazişlərin) bağlanması ilə nəticələnir:

1. 
   istehsalın ixtisaslaşdırılması və kooperasiyalaşdırılması barədə;
   
2. 
   obyektlərin və onların istismarının birgə tikintisinin təşkilinə dair;
   

v) mal və mal-material dəyərinin ödənilməsi şərtilə iri sənaye obyektlərinə göndərilməsinə dair;

q) elmi-tədqiqatlar sahəsində kooperasiya barədə və s.

Bu sövdələşmələr beynəlxalq ticarət sazişləri (müqavilələri) əsasında realizə olunur. Beləliklə, “beynəlxalq ticarət” anlayışından təkcə maddi və xidmətlərin dəyərləri üzrə əməliyyatlarda deyil, eyni zamanda beynəlxalq ticarət yolları (üsulları) vasitəsilə realizə olunan ticarət-iqtisadi münasibətlər mexanizmində də effektli istifadə edilməlidir. Bu məqsədlə, əvvəl yüksək bilik səviyyəsinə malik olmalı və vətən müəssisələrindən, birliklərindən, xarici ticarət təşkilatlarından bacarıqla istifadə etməli, xarici kontragentlərlə ticarət əməliyyatları sahəsində böyük səriştə və təcrübə olmalıdır; ikincisi, əsas və təminedici əməliyyatlara xüsusi diqqət yetirilməli və bu ticarət işinin bütün incəlikləri ilə əlaqələndirilməlidir; üçüncüsü, xarici firmalarda istehsal, ticarət-iqtisadi və elmi-texniki əlaqələrin inkişafından irəli gələn başlıca üstünlüklərdən səmərəli istifadə olunmalıdır; dördüncüsü, müxtəlif mallar və xidmətlər üzrə beynəlxalq ticarət metodları və formaları hərtərəfli və bacarıqla tətbiq edilməlidir.

Xarici ticarət sövdələşmələri dedikdə, müxtəlif ölkələrin iki və bir neçə tərəfləri arasında kəmiyyət və keyfiyyəti müəyyənləşdirilmiş mal vahidləri, yaxud xidmətlər üzrə müqavilələrin (sazişlərin) bağlanması nəzərdə tutulur. Həmin müqavilə və sazişlərin beynəlxalq xarakteri subyektlərin, yəni tərəflərin müxtəlif ölkələrdə olmasından irəli gəlir. Tərəflər müxtəlif dövlətlərə məxsus olsalar belə, əgər onların müəssisələri (firmaları) bir dövlətin ərazisində yerləşibsə, onda bağlanılan müqavilə birbaşa hesab olunacaqdır. Eyni zamanda, müqavilə həm də o zaman beynəlxalq müqavilə kimi tanınar ki, bu müqavilə bir dövlət daxilində fəaliyyət göstərən iki və daha çox xarici tərəflər arasında bağlanılsın, onların ticarət müəssisələri, firmaları isə xarici ölkələrdə yerləşmiş olsun. Müqavilənin bu çür təsviri BMT-nin beynəlxalq alqı-satqı barəsindəki Konvensiyasında verilmişdir (Vyana Konvensiyası 1980-cı il). 1985-ci ildə isə bu, yenidən Haaqa Konvensiyasında şərh edilmişdir.

Ticarət sövdələşmələrində tərəflər sahibkarların xüsusi kateqoriyalarına aid edilir və tacir adlanırlar. Onların fəaliyyətləri çox hallarda xüsusi qaydaya tabe etdirilir. Qeyd etmək lazımdır ki, bu qayda sazişlərin bağlanmasında formalizmi (rəsmiyyətçiliyi) ləngidir, işgüzar yanaşmanı tələb edir.

Beynəlxalq ticarət fəaliyyəti təcrübəsində də milli ticarətdə olduğu kimi, mal vahidi dedikdə bir növ malın ayrı-ayrılıqda miqdarı (sayı) başa düşülür. Mal dəsti (mal partiyası) isə bir məntəqədən, məmləkətdən (mal göndərəndən) digər məntəqəyə (mal alana) daşınması nəzərdə tutlan bir və yaxud bir neçə mal vahidinin məcmu miqdarıdır.

Müasir şəraitdə beynəlxalq ticarət sövdələşmələrinin xüsusi cəhəti bundan ibarətdir ki, bu sövdələşmələr beynəlxalq maddi istehsal və elmi-texniki əməkdaşlıqdan yaranmış əlaqələri əks etdirir. Bu əlaqələr aşağıdakı mühüm cəhətlərlə xarakterizə olunur:

1. Beynəlxalq mal dövriyyəsinə daxil olan məhsulların siyahısının (nomenklaturanın) əhəmiyyətli dərəcədə genişləndirilməsi, dəyişdirilməsi və çeşidinin yaxşılaşdırılması.

2. Bütövlükdə müəssisələrə dəst avadanlıq göndərmək (satmaq) üçün Sazişin kompleks xarakteri. Bu cür sazişlərdə maşın, avadanlıq, material və xidmətlərin dəsti nəzərdə tutulur. Həmin xidmətlər isə mühəndis işlərindən, infrastrukturun inkişafına dair xidmətlərdən və s. ibarətdir.

3. Sövdələşmələrin miqyasını artması. Burada ayrı-ayrı mallar üzrə alqı-satqı miqyasında deyil, iqtisadi əməkdaşlıq üzrə irihəcmli sövdələşmələrdən (sazişlərdən) söhbət gedir.

4. Müəssisə tikilməsi üzrə bu gün kompleks işlərin – layihə sənədlərindən tutmuş ta müəssisənin işə salınması üçün layihələşdirilən bütün göstəricilərə nail olunanadək öhdəliklərin satıcı tərəfindən öz üzərinə götürməsi praktikasının genişləndirilməsi.

5. Konsorsiumlar yaratmaq yolu ilə müxtəlif ölkələrin şirkətləri tərəfindən birgə irimiqyaslı razılaşmaların (sazişlərin) həyata keçirilməsi. Bu halda sazişin bağlanmasında əsas tərəf kimi aparıcı şirkət çıxış edir.

Beynəlxalq ticarət sövdələşmələrinin (sazişlərinin) mühüm cəhətlərindən biri onların məqsədyönlü olmasıdır. Məqsədyönlü fəaliyyət həm milli, həm də xarici konkret istehlakçıya yön alması deməkdir. Bu istehsalçıya (satıcıya) onun vasitəçi xidmətindən istifadə etmədiyinə görə, adətən malın göndərilməsi dəyərindən 30 faizədək qənaət verir. Həm də müəyyən bir konkret istehlakçıya yönalma istehsalçının xammal, materiallar, komponentlər göndərənlərlə bilavasitə və uzunmüddətli əlaqələrdə olmasına şərait yaradır ki, bu da vaxtlı-vaxtında lazımi məhsulların istehsalını təmin etsin.

Beynəlxalq alqı-satqı müqavilələrinə dair Konvensiya dünya miqyasında alqı-satqı proseslərinin ünifikasiya olunmuş (vahid şəklə salınmış) qayda-qanunlarını tənzimləyir. Bu qayda-qanunlar müxtəlif ictimai, iqtisadi və hüquqi sistemlərə malik olan bir çox ölkələr üçün münasib idi və beynəlxalq ticarətdə hüquqi maneələri aradan götürə bilərdi.

Konvensiya normativ xarakter daşıyır. Başqa sözlə, Konvensiyada nəzərdə tutulan əsasnamə hüquqi normaları əks etdirir. Bu o deməkdir ki, müqavilədə iştirak edən tərəflər konvensiyanın hər hansı müddəasını qəbul etməyə, hətta onu dəyişə də bilərlər. Konvensiya ancaq beynəlxalq xarakter daşıyan müqavilələrə tətbiq edilir.

Vyana Konvensiyasının məqsədi beynəlxalq alqı-satqını tənzim edən milli qanunçuluğun inflyasiyasına (vahid şəklə salınmasına) kömək göstərməkdir. Konvensiya əsasən aşağıdakıları nəzərdə tutur:

- mallar üzrə beynəlxalq alqı-satqı müqavilələrinin bağlanması və istifadə edilməsini eyni formada tənzimləyir;

- kommersiya danışıqlarının tezləşdirilməsinə, asanlaşdırılmasına və ucuzlaşdırılmasına kömək göstərir;

- müqavilə tərəflərin bir-birini hüquq və vəzifələrini birmənalı başa düşmələri üçün ilkin şərait yaradır;

- daha güclü tərəf-müqabili (partnyor) tərəfindən müqaviləyə əsasən özü üçün daha əlverişli şərtlərin digər tərəfə qəbul etdirilməsi hallarının aradan götürülməsinə imkan yaradır:

- Konvensiyada iştirak etməyən dövlətlər arasında müqavilə mübadiləsi (münaqişəsi) baş verdikdə, müqavilə tərəfləri (subyektləri) və müqavilə predmetləri (obyektləri) üzrə münasibətləri qaydaya salır;

- alqı-satqı müqaviləsinin obyektlərinin (malların) siyahısını müəyyən edir;

- Konvensiyanın aid olmadığı ölkələr üçün alqı-satqı müqaviləsinin nişanələrini (əlamətlərini) müəyyənləşdirir.

Vyana Konvensiyası 101 maddəni əhatə etməklə dörd hissədən ibarətdir: birinci, tətbiqi sfera və ümumi müddəalar; ikincisi; müqavilənin bağlanması; üçüncüsü, malın alqı-satqısı; dördüncüsü son müddəa.

Beynəlxalq ticarətdə Beynəlxalq alqı-satqı müqavilələrinə tətbiq edilən hüquqi qaydalara dair Konvensiyanın böyük əhəmiyyəti vardır. Belə ki, bu Konvensiya 1985-ci ildə Haaqada Beynəlxalq Xüsusi Hüquq Konfransının sessiyasında qəbul olunmuşdur. Sessiyanın işində 62 dövlət iştirak edirdi. Bu konfransın məqsədi 1955-ci ildə Haaqa Konfransında qəbul olunmuş və artıq köhnəlmiş Konvensiyaya yenidən baxılması məqsədini qarşıya qoymuşdur. 1985-ci il Konvensiyası isə 1986-cı ilə qismən Vyana Konvensiyasına bəzi əlavələr edilməsini də nəzərdə tuturdu.

Beynəlxalq idxal-ixrac münasibətləri əsasən beynəlxalq ticarət əməliyyatları vasitəsi ilə həyata keçirilir. Təəssüf ki, beynəlxalq təcrübədə idxalat və ixracat əməliyyatları dedikdə, ancaq ticarət fəaliyyəti əsasında həyata keçirilən əməliyyatlar başa düşülür. Bu beynəlxalq ticarət razılaşmalarının alqı-satqı kontraktları vasitəsilə realizə oluna bilər. İdxalat-ixracat əməliyyatlarının yerinə yetirilməsi ani malların (məhsulların) qarşılıqlı mübadiləsi üzrə münasibətdə olan iki kontragentin məmləkətinin sərhədlərinin qovuşduğu xətti, əlbəttə, ancaq gömrük xidmətinin icazəsilə keçdiyi vaxtdan tamamlanır. Bu halda nəzərə alınmalıdır ki, dövlət, özəl, yaxud da ictimai təşkilatlar tərəfindən yardım, ənam (bəxşiş, hədiyyə, mükafat və s.) formasında əvəzsiz göndərilən əşyalar (mallar) idxalat və ixracat dəyərlərinə daxil edilmiş və onların ayrıca uçotu aparılmışdır. Həm də nəzərə alınmalıdır ki, bunların ticarət əməliyyatlarına heç bir aidiyyatı yoxdur.

Qeyd etmək lazımdır ki, idxal-ixrac əməliyyatları sistemində gömrük tarif tənzimi mühüm yer tutur. Gömrük tarifi dünyanın bütün ölkələrində istifadə olunur. Milli tariflərlə yanaşı, regional (məhəlli) ticarət-iqtisadi ölkələr birliyi deyilən gömrük ittifaqları çərçivəsində vahid Gömrük Tarifləri Sistemi vardır. Bu ittifaq (birlik) iştirakı dövlətlərin qarşılıqlı ticarətdə öz milli gömrük tariflərini ləğv edir, üçüncü dövlətə (ölkəyə) ticarətdə ümumi gömrük tarifini müəyyən edir. Həmin birliklərdən biri Qərbi Avropa birliklərinin Avropa İttifaqı – Aİ adı altında yaratdıqları birlikdir. Avropa İttifaqı 15 ölkəni, o cümlədən Almaniyanı, Fransanı, İngiltərəni, İspaniyanı, Finlandiyanı və s. ölkələri əhatə edir. Bu gömrük sistemi (Aİ) milli gömrük qanunçuluğu əvəzinə, ittifaqa daxil olan ölkələr üçün vahid tarif normaları və qaydaları işləyib hazırlamağı və onları işə salmağı nəzərdə tutur.

İttifaqın qəbul etdiyi vahid gömrük tariflərinin çox hissəsi qeyri-ərzaq mallarına şamil edilir və gətirilən malın dəyərinə nisbətən faizlə müəyyən olunur. Digər az hissəsi isə malın çəkisinə, həcminə və s. nisbətən dəyər ifadəsi ilə müəyyənləşdirilir. Avropa İttifaqı ölkələrinə gətirilən və sonradan təkrar ixrac, yaxud həmin ölkələrin sənaye müəssisələrində yenidən işlənməsi üçün nəzərdə tutulan mallar gömrük vergilərindən, rüsumlarından azad olunurlar.

Gömrük tarif sistemi tənziminin mühüm vasitələrindən biri də antidempinq rüsunmlarının tətbiq edilməsidir. Bu cür gömrük vergiləri (rüsumları) ixracat malları aşağı qiymətlərlə satıldıqda tətbiq olunur.

Avropa İttifaqı daxilində dempinqə, ümumiyyətlə, yol verilmir. Belə ki, ucuzlaşdırılmış mallar həmin aşağı qiymətlərlə öz vətəninə (istehsal olduğu ölkəyə) qaytarılır. Avropa İttifaqının xüsusi komissiyası antidempinq siyasətini həyata keçirmək üçün aşağıdakı iki cəhətə əsas (rəhbər) tutur:

- “normal dəyər” və “mala normal qiymət” qoyulmasını;

- Avropa İttifaqı ölkələrində analoji malın istehsalına dəyən faktiki zərərin müəyyənləşdirilməsi.

Avropa İttifaqının Əsasnaməsinə uyğun olaraq antidempinq tətbiqi işinə (üsuluna, qaydasına) baxılması, onun yoxlanması bağlandığı vaxtdan etibarən bir il ərzində tamamlanmalıdır. Əgər fakt təsdiq olunarsa, məsələ aşağıdakı qaydada yoluna qoyula bilər: ya ixracatçı öhdəlik götürəcək ki, qiymətləri qaldırılsın və göndərilən malın miqdarını azaltsın, yaxud da antidempinq vergisi, rüsumu müəyyən edilsin.

Beynəlxalq ticarət idxal-ixrac əməliyyatlarının lisenziyalaşdırılması məsələsinə xüsusi fikir verilir. Belə ki, idxal-ixrac əməliyyatlarının lisenziyalaşdırılması da milli firmaların beynəlxalq ticarət razılaşmalarının həyata keçirilməsinə nəzarət edilməsinin və dövlət tənziminin bir vasitəsidir. Məsələn, idxalın lisenziyalaşdırılmasının əsasını kontragentləşdirmə həcmi təşkil edir. Yəni müəyyən bir dövr ərzində, bir qayda olaraq bir ildə ölkəyə konkret malın gətirilməsinə miqdar məhdudiyyətini – kontragent, yaxud kvota müəyyən edilməsini nəzərdə tutur. Kvotadan istifadəetmə üzərində nəzarət, verilən idxal lisenziyalarının qeydiyyat vərəqəsi vasitəsi həyata keçirilir. İxracın lisenziyalaşdırılması da əsasən eyni qaydada müəyyənləşdirilir.

Növlərinə görə lisenziyalar əsas (firmaya verilən və müəyyən dövr ərzində daim qüvvədə qalan) və fərdi (konkret beynəlxalq ticarət razılaşması üzrə birdəfəlik verilən) lisenziya kimi fərqləndirilir. Lisenziyaların verilməsi (alınması) qaydası milli qanunçuluq normaları ilə nizama salınır. Lisenziyalaşdırma müvəqqəti tədbir kimi sayılsa da, o, xarici ticarət əməliyyatlarının tənzimlənməsinə təsir edən bir alətdir.

Dünya ticarəti təcrübəsi göstərir ki, lisenziyalaşdırma xarici valyutanın xərclənməsinə nəzarət məqsədilə istifadə olunur. O, həm də daxili bazarın tələbinin ödənilməsini təmin edən məhsul ixracını məhdudlaşdırma məqsədini güdür, əks təqdirdə daxili bazarda həmin məhsulun qiyməti qalxa bilər.

Qeyd etmək lazımdır ki, dünya bazarında malların və xidmətlərin beynəlxalq alqı-satqısı üzrə kontragentlər sifətində çıxış edən BMT sisteminin ixtisaslaşmış idarələri yaxından iştirak edirlər. BMT sisteminin kontragentlər sifətində çıxış edən bu idarələr dünya bazarında kifayət qədər iri alıcı sifətində çıxış etməyə başladılar. Məsələn, investisiya obyektlərinin tikintisini həyata keçirən təşkilatlar sırasına PROON və YUNİDO kimlərini aid etmək olar.

PROON 1966-cı ildən fəaliyyət göstərir. Onun çoxtərəfli iqtisadi və texniki yardım göstərmək üzrə xüsusi əməli fəaliyyəti maliyyələşdirmək fondu vardır. Onun maliyyələşdirmə fondu BMT çərçivəsində texniki əməkdaşlıq sistemi iştirakçıları olan dövlətlərdən alınan könüllü üzvlük haqqı hesabına yaradılır. PROON həmin sistem üzrə texniki yardım həcmini və istiqamətlərini tənzimləyən əsas orqan hesab edilir. Onun pul fondu texniki yardım alan ölkələr arasında bölüşdürülür. PROON texniki yardımı innovasiya işlərinin aparılması ərəfəsində həyata keçirir, tikintisi isə yardım alan ölkənin hesabına ödənilir. Lakin son zamanlar PROON bir sıra inkişaf etmiş ölkələrdə iri sənaye obyektlərinin tikintisini 10 mln. Dollardan artıq məbləğə özü maliyyələşdirməyə və təşkil etməyə başlamışdır.

Çox hallarda layihələrin bilavasitə icraçısı sifətində BMT sisteminin digər ixtisaslaşdırılmış təşkilatları da çıxış edirlər, o cümlədən:

YUNİSEF – Uşaq Fondu;

PROON – İnkişaf Proqramı;

FAO – Beynəlxalq Ərzaq və Kənd Təsərrüfatı Təşkilatı;

YUNİDO – Sənaye İnkişaf Təşkilatı;

YUNKTAD – Ətraf Mühitin Qorunması Proqramı;

YUNESKO – Təhsil, Elm və Mədəniyyət Məslələri üzrə Təşkilat;

MOT – Beynəlxalq Əmək Təşkilatı.

Dünya ölkələri üzrə xarici ticarət fəaliyyətini tənzimləyən beynəxalq təşkilatlar bir-birindən fərqlənən bir çox vacib funksiyaları yerinə yetirirlər. Bu təşkilatların strukturunun sxemi aşağıda verilmişdir. (1-ci şəkil):

Ümumdünya Ticarət Təşkilatı (ÜTT) – 1947-ci ildə Cenevrədə ABŞ da daxil olmaqla , 23 ölkənin iştirakı ilə GATT (Ceneral Aqrecment on Tariffs And Trade) Ticarət və Tariflər haqqında Baş Sazişin imzalanması ilə yaranmış və 1994-cü ildən bu təşkilat Ümumdünya Ticarət Təşkilatı adı altında fəaliyyət göstərir.

Bu gün ÜTT-i dünya ticarətinin 85%-ni əhatə edən 153 ölkəni özündə birləşdirən bir təşkilat olmuşdur. Azərbaycan Respublikası 1997-ci ildən Ümumdünya Ticarət Təşkilatında müşahidəçi statusu ilə iştirak edir.