ömrünün
sonuna q
ədər. –Mə:m
dədəm ömürbillah bizim
dalımızca gəzip.
ÖRƏNNƏMİŞ (Teyvaz) – otu otarılmış yer. –
Ör
ənnəmiş yerdə ta ot olmur, orda heyvan ac qalar.
ÖRKMƏХ' (Aza, Dırnıs) – hеyvаnın qоrхub qаçmаsı.
–
Qоyunnаr bını görən kimi örküb qаçdı.
ÖRÜŞ (Şahbuzkənd) – mal-qaranın daimi otlaq yeri. –
Ötürürüx'
örüşə otduyullar orda.
ÖTGÜN
(Naxçıvan) – sözü keçən. –Qaynənəm elə
zoddu arvadıydı ki, sözü ötgünüydü.
ÖYCÜL AT
(Şahbuz) – həmişə atlardan qabağa düşən
at. –H
əsənin atı öycüldü, il-müdam qabaxda o gedər.
ÖYƏŞ//ÖYƏC (Babək, Kəngərli, Şahbuz, Şərur) –
n
əsil artırmaq qabiliyyəti olmayan üç illik erkək.
ÖYƏYANA (Naxçıvan) – bərk sancan balaca
zəhərli
h
əşərat.
ÖYNƏ (Düdəngə) – dəfə, kərə. –Gündə neçə öynə gəlir
d
ədəsinə baş çəkir.
ÖYSUMАT (Aşağı Qışlaq, Yuxarı Qışlaq) – qаrа
çörək. –Öysumat qara unnan olur, əməancax daddı olur.
ÖZƏMƏX' (Naxçıvan) – kəsilmiş əriştəni xəlbirin
üstünd
ə həm
nazildib uzatmaq, həm də ununu təmizləmək. –
Ərişdəni sərməmişdən qabax özəməx' lazımdı ki, çox unnu
qalmasın.
218
