Nizomiy nomidagi

25-Mavzu:O‘zbekistonda topilgan arxeologik manbalar.


Tayanch tushunchalar va bilimlar: insoniyat sivilizatsiyasi, Vatanimiz - O’zbekiston insoniyat sivilizatsiyasining qadimgi o’choqlaridan biri, Obi rahmat, Ko’lbuloq, Seleng’ur, Teshiktosh g’ori,O’zbekistonda topilgan eng qadimgi, qadimgi, hozirgi zamon odamlari.
Insoniyat qadim-qadimdan o’z davriga xos turmush tarziga, moddiy va ma’naviy madaniyatga, ya’ni ma’lum darajadagi sivilizatsiyaga ega bo’lgan. Davrlar o’tishi bilan insoniyat sivilizatsiyasi darajasi o’sib, rivojlanib, takomillashib borgan. Bu jarayon odamlarning mehnat qilish usuli qanchalik darajada moddiy va ma’naviy boyliklarni yaratish va ko’paytirib borishi bilan bog’liq kechgan.U yoki bu sivilizatsiya haqida so’z borganda insoniyatning yashash uchun kurashi, tinimsiz mehnati, ma’naviyat va ma’rifatga intilishi tufayli o’zi uchun yaratgan jismoniy va madaniy qulayliklari – ov va mehnat qurollari, kiyim-bosh, uy-joy va oilaviy munosabatlari, ishlab chiqarish usullari, maishiy xizmat vositalari, ijtimoiy ongi va ma’naviy dunyosi, ijtimoiy-siyosiy, axloqiy-huquqiy munosabatlari darajasi bilan tavsiflanadigan ma’lum bir tarixiy davr tushuniladi. Masalan, Qadimgi Sharq sivilizatsiyasi, Antik Yevropa sivilizatsiyasi, Islom sivilizatsiyasi, Xristian sivilizatsiyasi, hozirgi zamon sivilizatsiyasi kabi tushunchalarda insonlarning iqtisodiy, ijtimoiy-siyosiy hayoti, turmush tarzi, ma’naviy qiyofasi, axloqi, bilim saviyasi, mehnat qurollari va hokazo jihatlari mujassamlashgan bo’ladi.
Har bir mintaqada sivilizatsiya davriy nuqtai nazardan ertaroq yoki kechroq, o’ziga xos shaklda shakllanib, rivojlanib borgan. Tarixiy, ilmiy tadqiqotlar bizning Vatanimiz - O’zbekiston insoniyat sivilizatsiyasining qadimgi o’choqlaridan biri ekanligidan dalolat bermoqda. XX asrning birinchi yarmidan boshlab arxeolog olim V.L.Vyatkin boshliq guruh Samarqand, Xorazm va Termizda, M.E.Masson boshliq arxeologlar guruhi Ohangaron vodiysida, A.A.Potapov Farg’ona vodiysida qidiruv va qazish ishlari olib bordilar. 30-40-yillarda O’zbekiston va MDH olimlari hamkorligida bir necha arxeologik ekspeditsiyalar tashkil etildi. Termiz ekspeditsiyasiga M.E.Masson, Xorazm ekspeditsiyasiga S.P.Tolstov, Zarafshon ekspeditsiyasiga A.Yu.Yakubovskiy rahbarlik qildilar. Bular tomonidan nafaqat O’zbekiston, butun Markaziy Osiyoning qadimgi tarixini, ajdodlarimizning ibtidoiy jamoa tuzumi, turmush tarziga oid qator qimmatli asarlar yaratilgan. Bular orasida V.M.Massonning «Strana tisyachi gorodov» - M., «Nauka», 1966, A.P.Okladnikovning «Paleolit i mezolit Sredney Azii / Srednyaya Aziya v epoxu kamnya i bronzы» - M.-L.,1966, S.P.Tolstovning «Drevniy Xorezm. Opыt istoriko-arxeologicheskogo issledovaniya» -M., 1948, V.A.Shishkinning «Afrasiab - sokroviщnitsa drevney kulturы» - T., «Fan, 1966, «Arxetekturnыe pamyatniki Buxarы» -T., 1936 va boshqa asarlar bor.Ikkinchi jahon urushidan so’ng Markaziy Osiyo xalqlarining qadimgi tarixini o’rganish maqsadida yirik arxeologik ekspeditsiya guruhlari tashkil etildi. S.P.Tolstov boshliq Xorazm arxeologik-etnografik ekspeditsiyasi, A.N.Bernshtam boshliq Pomir-Oloy va Pomir-Farg’ona ekspeditsiyasi, Ya.G’.G’ulomov va V.A.Shishkinlar boshliq Zarafshon arxeologik ekspeditsiyasi tadqiqot ishlari olib bordi. Mazkur ekspeditsiyalarda qatnashgan tadqiqotchilar muhim asarlar yaratdilar. Keyingi yillarda respublikamizning taniqli arxeolog olimlari - A.Asqarov, O’.Islomov, A.R.Muhammadjonov, E.V.Rtveladze, T.Shirinov va boshqalar yetakchiligidagi tadqiqotchilar O’zbekiston qadimgi tarixining paleolit, mezolit, neolit, eneolit, bronza davrlarini o’rgandilar. Arxeologiya va antropologiyaga oid tadqiqot ishlari Vatanimizning barcha vohalarida – Toshkent, Buxoro, Zarafshon, Surxondaryo bo’ylarida, Xorazm va Farg’ona vodiysida keng olib borildi. O’rta Osiyoda, jumladan, O’zbekistonda eng qadimgi, qadimgi, hozirgi zamon odamlarining juda ko’p qazilma holdagi qoldiqlari topilgan. Bu hududda zinjantropga zamondosh ajdodlarimiz yashagan. Undan keyin yashagan odamzod ajdodi pitekantroplar bo’lib, ular bundan 1 mln. yil burun yashagan. Uning zamondoshi ham O’rta Osiyo hududida hozircha uchragani yo’q. Pitekantroplardan keyin, ya’ni bundan 500-600 ming yillar burun yashagan odamzodning ilk izlari Xitoydan topilib, ularni olimlar sinantroplar deb atashdi. Sinantrop topilgan makondan (ular g’orlarda yashagan) toshdan ishlangan mehnat qurollari bilan birgalikda qalin kul qatlami ham topildi. Shuningdek, qalin madaniy qatlam va u qatlam ichida hayvon suyaklari ham uchragan. Bu qoldiqlar sinantroplarning g’orda uzoq vaqt (bir necha yuz ming yilliklar) yashaganligidan guvohlik beradi. Sinantroplar davridan boshlab odamzod birinchi bo’lib olov bilan tanishdi va undan o’z hayot faoliyatida foydalandi. Ana shu sinantroplarga zamondosh ibtidoiy odam ajdodining izlari O’rta Osiyoning bir necha joylarida uchraydi. Bu davr ajdodlari hali to’da-to’da bo’lib yashaganlar. Ular tabiat iqlimining sovib, ayrim tumanlarni muzliklar qoplagan, ayrim tumanlarda esa to’xtovsiz yomg’irlar yog’a boshlagan zamonda yashaganlar. Bu davr ibtidoiy to’da davrining o’rta bosqichi – ashel davriga to’g’ri keladi. Sinantroplar davrida ibtidoiy ajdodlarimiz asosan g’orlarda yashaganlar. Ularning kundalik tirikchiligi yovvoyi daraxtlarning mevalari, ayrim o’simliklarning ildizlari edi. Ular birgalashib yirik hayvonlarni ov qilganlar. Biroq ov o’ljasi hisobiga kun kechirish sinantrop zamondoshlari uchun juda og’ir kechgan. Shuning uchun bo’lsa kerak, ular qurt-qumursqa va mayda kemiruvchi jonivorlarni ham iste’mol qilishga majbur bo’lganlar. Bu davr odamlarining mehnat qurollari asosan toshdan, yirik ov hayvonlarining suyak va shoxlaridan hamda qattiq daraxt shoxlaridan yasalgan. Afsuski, zamonning zayli bilan bizgacha u qurollardan faqat toshdan yasalgani yetib kelgan. Bu tosh o’rganilgan va ular birinchi bor topilgan makon nomi bilan ashel qurollari deb atalgan. Ashel tipidagi qurollar dastlab Fransiyadan topildi. Ular yassi tuxumsimon qilib ishlangan, uchli, nayzasimon, qarama-qarshi tomonlari esa yo’g’onroq tuxumsimon bo’lib, olimlar bu qurolga qo’l boltasi yoki qo’l cho’qmori deb nom berishdi. Ana shu qurol yordamida ibtidoiy ajdodlarimiz yirik hayvonlarni ov qilganlar, o’simlik ildizlarini kovlab yeyish uchun biror narsa tayyorlaganlar, o’lja bo’lgan hayvon go’shtini maydalaganlar va terisini shilganlar, daraxt shoxlarini kesib, ulardan qurollar yasaganlar.
Arxeolog va geologlarning hisobiga ko’ra, ashel davri bir million yil burun boshlanib, miloddan av. 200-100 ming yillargacha davom etgan. Bu davr tabiiy-geografik muhiti O’rta Osiyo sharoitida, geologlarning hisobiga ko’ra, tabiatning yozi issiq va quruq, qishi sovuq, yog’ingarchilik kam bo’lgan davrga to’g’ri keladi. Ana shu sharoitda O’rta Osiyoning hozirgi cho’l va dashtlari landshafti rasmiylashdi hamda shu landshaftga xos hayvonot olami va o’simliklar dunyosi shakllandi. Ashel davrining oxirgi bosqichiga kelib, havo keskin soviydi. Ovro’paning shimoliy mintaqalarini muzliklar qoplaydi. O’rta Osiyo esa, asosan uning tog’li zonalarida muzliklar hosil bo’lib, daryolar oqimida o’zgarishlar yuz beradi va yangidan-yangi daryolarni shakllanishiga olib keladi. O’rta Osiyo muzliklari vohalarni qoplagan bo’lib, ular asosan tog’li viloyatlar darasida tarkib topadi. O’rta Osiyo pasttekisliklarida esa yomg’irlar uzluksiz yog’ib, havoning goh sovishi, goh ilishi kuzatiladi va ular bilan bog’liq holda o’simliklar dunyosida ham o’zgarishlar mintaqaning bu qismida yuz beradi. Qalin o’rmonlar o’rnini cho’l mintaqasiga xos o’simliklar egallaydi. O’rta Osiyo sharoitida ro’y bergan bu o’zgarishlar mintaqaning ayrim tumanlarida ilk ajdodlarimizning manzilgohlari Farg’ona vodiysining So’x rayonidagi Selung’ur g’oridan va Toshkent viloyatining Angren shahri yaqinidagi Ko’lbuloq makonidan topib o’rganildi. Selung’ur g’ori 1958- yili akademik A.P.Okladnikov tomonidan topib o’rganilgan. Olim u yerda arxeologik qazilmalar o’tkazib, topilgan tosh qurollarga qarab, g’or yuqori paleolit davrida, ya’ni bundan 40-30 ming yil burun ibtidoiy odamlar tomonidan o’zlashtirilgan degan xulosaga keladi.
Ammo 1980-yildan boshlab A.P.Okladnikovning shogirdi, o’zbek arxeologi,O’zbekiston Fanlar Akademiyasining muxbir a’zosi U.Ismoilov
g’orni qayta o’rgana boshladi. U.Ismoilov g’orning bir necha joyida qazilmalar o’tkazib, toshdan ishlangan juda boy mehnat qurollari va hayvon suyaklarini topdi. Olim Selung’urda yashagan ajdodlarimiz g’orni qadimgi tosh davrining yuqori paleolit bosqichida emas, balki ashel davrining bosqichida o’zlashtirganliklarini isbotladi. Seleng’ur g’ori tariximiz uchun benihoyat muhim yodgorlik. Bu makonda ajdodlarimizning suyak qoldiqlari ham topildi. Antropolog olimlar Seleng’ur suyak qoldiqlarining sinantroplarga zamondosh ekanligini aytmoqdalar. Seleng’urning asosiy tadqiqotchisi U.Ismoilov esa g’or materiallarini qaytadan o’rganib, ularning yoshi yaqin bir mln. yil atrofida bo’lishi kerak, degan xulosaga keldi. Seleng’ur g’oridan odamning qoldiqlari Farg’ona vodiysidan topilgani uchun, unga "Fergantrop" ya’ni "Farg’ona odami" degan shartli nom berish taklif qilinmoqda. Seleng’urdagi ilmiy izlanishlar va u yerdan topilgan odam yer yuzida odamning paydo bo’lishi muammosi yechimiga qo’shilgan ulkan hissa bo’lib, endilikda O’rta Osiyo hududida odamzod ilk bor paydo bo’lgan mintaqalar qatoriga kirdi. Ashel davrining so’nggi bosqichida, taxminan bundan 200 ming yillar burun qadimgi ajdodlarimiz Ko’lbuloq yaqinidan o’zlariga qarorgoh topganlar. Ko’lbuloq qarorgohi Angren shahridan 10-12 km g’arbda bo’lib, shu nom bilan atalgan buloq suvi yoqasida joylashgan. Yodgorlikda bir necha yuz ming yillar davomida ibtidoiy ajdodlarimiz yashaganlar. Ko’lbuloq manzilgohi 1862- yilda topildi va 1963-yildan boshlab bu yerda o’zbek arxeologi M.R.Qosimov izlanishlar olib bordi. Yodgorlikni qazish jarayonida uning qadimgi tosh davrining deyarli barcha bosqichlariga (ashel, muste, yuqori paleolit) tegishli ekanligi isbotlandi. Ko’lbuloqda odam qoldiqlari topilmagan, ammo tosh qurollar va hayvon suyaklari behisob. M.R.Qosimovning fikriga ko’ra, Ko’lbuloqning quyi qatlami ashel davrining so’nggi bosqichiga tegishlidir. Ushbu yodgorlik butun O’rta Osiyo qadimgi tosh (paleolit) davri yodgorliklari uchun arxeologik davriy tizim berdi. Yuqorida bayon etilgan dalillarga asoslangan holda quyidagi xulosaga kelish mumkin.
O’rta Osiyo, jumladan, Farg’ona vodiysi o’zining tabiiy iqlim sharoitida va ekologik imkoniyatlariga ko’ra, ibtidoiy to’da davrining o’rta bosqichi – ashel davridan boshlab eng qadimgi ajdodlarimizning e’tiborini o’ziga tortgan va bu mintaqadagi Seleng’ur g’orida sinantroplarning zamondoshlari ilk bor makon topgan. Bu makondan odam suyak qoldiqlari topildi. Bu voqea O’rta Osiyoni odamning paydo bo’lish mintaqalari turkumiga kiritdi. Seleng’ur topilmasi juda yomon saqlangan. Ammo akademik V.P.Alekseev va professor T.K.Xo’jaevlar fikriga ko’ra, bu yerdan topilgan odam bosh suyagi qopqog’ining morfologik tuzilishi uning juda qadimiy va g’ordan topilgan boshqa kimyoviy dalillar bilan zamondosh ekanligini inkor etmaydi. Ushbu topilma o’z ahamiyati bilan O’rta Osiyo hamda O’rta Sharq mintaqasida tengsiz kashfiyot hisoblanadi. Shuning uchun o’zbek arxeologlari va antropologlari uni "fergantroplar", ya’ni "Farg’ona odamlari" deb atamoqdalar. U odamning paydo bo’lishi shajarasida pitekantrop bilan neandertal odamning oralig’idagi bo’g’inni to’ldiradi. Ibtidoiy to’da davrining so’nggi bosqichi arxeologiya fani davriy tizimida muste davriga to’g’ri keladi. Bu davrda yashagan ajdodlarimiz esa odamning paydo bo’lishi shajarasida neandertal odami nomi bilan fanga kirgan. Neandertallar davrida ibtidoiy ajdodlarimiz yer yuzining qator mintaqalarini o’zlashtiradilar. Neandertallar yashagan zamonni arxeolog va geolog olimlar bundan 100-40 ming yillar bilan belgilaydilar. Ana shu 60 ming yil davomida neandertallarning biologik-jismoniy tuzilishida keskin o’zgarishlar yuz berdi. Agar bundan 100 ming yil burungi neandertallarni tasavvur etadigan bo’lsak, ular hali past bo’yli, ikki oziq tishi bo’rtib chiqqan, qo’l panjalari kalta va yo’g’on, boldir suyaklari bir oz egri bo’lganligi uchun tik turib yura olmagan. Bundan 40 ming yil burun yashagan neandertallar esa ko’p jihatdan deyarli hozirgi zamon odamlariga yaqin bo’lgan. Ularning orasida baland bo’ylilari uchraydi. Peshonasi va pastki jag’i shakllangan. Ikki oziq tishlari boshqa tishlardan ajralib tursa-da, tashqariga bo’rtib chiqmagan. Oyoqlari tik va beli to’g’ri. Neandertallarning biologik tuzilishidagi bu keskin o’zgarishlar, albatta, ularning pishirilgan go’shtni ko’proq iste’mol qilishga o’tganligi natijasidir. O’rta Osiyoda neandertallar davriga oid birinchi yodgorlik 1938-yilda A.P.Okladnikov tomonidan Boysun tog’ining Teshiktosh deb atalgan g’oridan topib o’rganildi. Hozirgi kunda neandertal zamondoshlari yashagan makonlar O’rta Osiyoda 50dan ortiq joydan topilgan. O’zbekistonda ular Toshkent viloyatining Obirahmat, Xo’jakent, Paltov nomli ungur va g’orlarida, Ko’lbuloq deb atalgan qadimgi buloq yoqasida Samarqand viloyatining Qo’tirbuloq, Zirabuloq, Xo’jamazg’in deb nomlangan buloq yoqasida, Buxoro viloyatidagi Qizil Nurota, Samarqanddan Kitobga olib boruvchi Taxttokaracha dovonida joylashgan Omonqo’ton g’orida, Navoiy viloyatidagi Uchtutda topib o’rganildi. Bu yodgorliklarda o’tkazilgan arxeologik qazilmalar vaqtida o’sha zamon odamlarining toshdan ishlangan mehnat qurollari (qo’l-cho’qmor, hayvon terisini shilishda ishlatiladigan tosh "pichoqlar", tosh uchuruq va tosh o’zaklar nukleos) ko’plab topilgan. Qazilma jarayonida har xil hayvonlarning suyak parchalari va shoxlari ham uchragan. Olimlar ana shu topilmalarni o’rganib, neandertalga zamondosh ajdodlarimizni ovchilik bilan, birinchi galda yirik hayvonlar ovi bilan shug’ullanganlari haqida xulosaga kelganlar. Neandertallarning kundalik hayoti juda qiyin bo’lib, kundalik hayot kechirish yo’lida yirtqich hayvonlar bilan, tabiatning izg’irin, sovuq iqlimi bilan doimo kurash olib borishiga to’g’ri kelgan. Ajdodlarimiz hali yovvoyi hayvonlardek gala-gala bo’lib yashaganlar, jamoatchilik kurtagi bu davrda shakllanmagan. Nikoh tizimida tartibsizliklar hukmron bo’lgan, yirik hayvonlarni ov qilish har doim ham muvaffaqiyatli bo’lavermagan. Neandertallar ham tez yuguruvchi kichik hayvonlarni ov qilishga odatlanmaganlar. Chunki bu zamonda uzoqdagi tezkor hayvonlarni nishonga oluvchi qurollar kashf etilmagan. Hatto, dara va ko’llardagi baliqlarni tutish uchun zarur tosh nayza va tosh qarmoqlar ham yo’q edi. Ana shunday og’ir hayot kechirgan ajdodlarimiz oldida yashash uchun yagona chora – yirik hayvonlarni ov qilish va yovvoyi daraxtlarning mevalarini hamda ayrim o’simliklarning ildizlarini kovlab iste’mol qilishdan iborat edi.
O’rta Osiyo, jumladan, O’zbekistonda topilgan muste davri yodgorliklari orasida Teshiktosh g’ori alohida ahamiyat kasb etadi.Teshiktoshda o’tkazilgan arxeologik qazilmalar vaqtida ko’pgina arxeologik ashyoviy dalillar bilan birgalikda g’or devoridan 9 yashar bolaning mozori topildi. Chuqurcha qazilib, bola skeleti unga chalqanchasiga yotqizilgan. Bola mozorining atrofi hayvon shoxlari bilan o’ralgan. Shoxlarning deyarli hammasi o’sha zamonda Boysun tog’i daralarida yashagan tog’ qo’chqori va Buxoro bug’usi shoxlari bo’lib chiqdi. G’orda qalin kul qatlami bor. Kul qatlami orasida va g’ordagi madaniy qatlamda turli hayvon suyaklarining parchalari uchraydi. Yuqorida eslab o’tilganidek, neandertal odamlarning asosiy mashg’uloti hayvon ovi bo’lgan. Ov teshiktoshliklar hayotida muhim rol o’ynagan. Shuning uchun bo’lsa kerak, teshiktoshliklar o’z bolalarini mozorlariga o’zlari uchun muqaddas bo’lgan (odatda, qadimgi ajdodlarimiz hayot manbai bo’lib xizmat qilgan hayvonlarni muqaddas hisoblab, ularga e’tiqod qilganlar, keyinroq urug’ jamoalari totemlari shakllanishining asosida ham ana shu e’tiqod qilingan hayvonlar turgan) hayvon shoxlari bilan ko’mganlar. Bu faqat neandertallar zamonasida asta-sekin diniy tasavvurlarning qandaydir elementlari paydo bo’layotganidan dalolat beradi. A.P.Okladnikov Teshiktosh g’oridan topilgan materiallarni har tomonlama chuqur o’rganish asosida ushbu yodgorlikning yoshini aniqladi va uning muste davrining ilk bosqichiga tegishli ekanligini isbotladi. Teshiktosh g’oridan topilgan 9 yashar neandertal bolaning mozori jahon tarixi va biologiya fanlarida buyuk kashfiyot bo’ldi. Chunki jahon olimlari orasida yaqin kunlarga qadar odamning paydo bo’lishi ilmiy nazariyasi atrofida tortishuvlar davom etib kelinardi. Ayniqsa, odamzodning oliy va past irqlari bo’lib, oliy irq vakillari ustidan doimo hukmron bo’lmoqlari kerak, bu tarix taqozosi degan reaksion irqchilik g’oyasini olg’a surgan edi. Aslida kishilik tarixida quyidagi 3 ta: yevropoid, negroid va mongoloid irqlari bor. Ular yer kurrasining har xil mintaqalarida bir vaqtda paydo bo’lgan. Ularning birontasi ham o’zining oliy irqqa mansubligini isbotlay olmaydi.

Magistrlar bilimini sinash uchun savol va topshiriqlar

1. Insoniyat sivilizatsiyasi haqida ma’lumot bering.
2. Arxeologiya va antropologiyaga oid tadqiqot ishlari Vatanimizning qaysi hududlarida qaysi olimlar tomonidan olib borilgan?
3. Seleng’ur g’ori haqida ma’lumot bering.
4. O’zbekiston arxeologlarining antropologiya sohasidagi ishlari haqida ma’lumot bering.
5. Teshiktosh g’oridan topilgan qazilma haqida ma’lumot bering.