2. Tabiatga munosabat odobini tarbiyalash
*lnson onadan tug’ilib, olamga kelgan chog’idanoq tabiat ehsonidan bahramand
bo’ladi. Ilk bor havodan to’yib nafas oladi. Odamzot o’sib-unish uchun oziq-ovqat,
SUV,
quyosh, harorati juda zarur bo’lib, u bularning hammasini tabiatdan oladi. Tabiat
musaffo bo’lsa. odam ham sog’lom, baquvvat o’sadi.
Odam har nafas olganda uning o’pkasiga yarim litrgacha havo kiradi. Odam bir
minutda 16-18 marta nafas oladi yoki tanaga 8-9 litr havo kiradi. Bu miqdor bir
kecha-kunduzda 11 ming litrdan ortadi. Demak, havo inson tanasi uchun eng muhim
va zarur tabiat in'omidir. Havoga muntazam ravishda aralashib turadigan il1os chang
o ’pkada gaz almashuviga salbiy ta'sir ko’rsatadi. Bu insonning sog’lig’ini bora-bora
izdan chiqarib. turli-tuman xastaliklarni vujudga keltiradi.
Tabiat
shunday
odil
mo’ jizaki,
atrof-muhitni
muvozanatga keltiradi.
CHunonchi, chiqarilgan karbonat angidridni o ’simliklar yutib, uni kislorodga
aylantiradi, demak o'simliklar dunyosi, rairiziy rna'noda aytganda, havoni chang va
karbonat angidriddan tozalab beruvchi bebaho vositadir. Bunda inson o’z atrofini
o ’rab turgan iabiatni, uning o’simliklar dunyosini ko’z qorachig'iday asrabgina
qolmay,
uni
boyitishi,
qo’lidan
kelganicha
ko’proq
daraxt
ekishi,
ko’kalamzorlashtirishga intilishi zarur degan xulosa chiqadi. SHuning uchun ota-
bobolarimiz daraxt ekish, bog’-rog’ yaratishni savobli ish deb bilishgan. Bir tup
mevali daraxt ekkan kishining ikki dunyosi obod bo’ladi, deb bejiz aytishmagan.
Muhammad allayhissalom hadislarida bu ishning savobi xususida quyidagilar
aytilgan: “Ekmoq niyatida qo’lingizda ко’chat turgan paytda, behosdan qiyomat
qoim bo’lib qolishi aniq bo’lganda ham, ulgursangiz, uni ekib qo’ying’'.
109
Inson ehtiyoji uchun zarur bo’lgan suv, oziq-ovqat mahsulotlari, kiyim-kechak
ham labiatdan olinadi, hattoki insonning xastalikdan qutulishi, salomatligini tiklashi
uchun zarur bo’lgan dori darmonlar ham ona-tabiatda etishgan mevalar, turli giyohlar
\a ziravorlardan tayyorlanadi. Inson tanasida birorta ortiqcha a’zo bo’lmagaday,
tabiatda ham ortiqcha yaratilgan birorta narsa yo’q. Ularning hammasi hayot uchun
zarur.
Er yuzi ekologiyasi keskin buzilmoqda. Dara.xtlarning kesib yuborilishi, qush va
hayvonlarning
shavqatsizlik bilan oviab yo’q
qilinishi tabiat
muvozanati
qonunlarining buzilishiga sabab bo’ldi va bo’lmoqda.
Dengiz va daryolarga, okeanlarga neft qoldiqlari quyilib, er yuzidagi suv
ekologiyasi tubdan izdan chiqarilmoqda. Inson uchun quyosh nuri, toza havo, toza
suv naqadar zarur bo’Isa, ona zamin ham shunday zarur, uni asrab-avaylash
insonning o ’z qo’lidadir.
Abu Ali i ibn Sino “Dunyoda chang va tutun bo’lmaganida, odamzot ming yil
umr ko’rishi mumkin edi” - degan edi.
Atrof - muhitning tozaligini ta'minlash o ’zimizga bog’liq, biz katta-yu yosh
toza
havodan
bahramand
bo’lish
uchun
shahrimizga
ko’chat
ekib,
ko’kalamzorlashtirsak, uning ozodaligini saqiasak, o ’zimizning sog’lig’imizni
saqlagan bo’lamiz.
Bahor faslida ko’chat ekish oyligi o ’tkaziladi. SHunday ekan, nihollami
yaxshi niyat bilan ekish, parvarishlash, gullar ekib o ’stirish har bir o ’quvchi va
kattalaming insoniy burchidir.
*
O ’zbek halqi qadriyatlari orasida tabiatni saqiash, qadriga etish, chiipyiga
chiroy, ko’rkiga-ko’rk qo’shishi odatlari bor.
Inson tabiatdagi har bir giyoh, o ’t-o'Ian, dov-daraxt, parranda-darrandalami,
olamda nimaiki kerakli bor narsani zarur deb biladi.
Ota-bobolarimiz zilol suvni, buloqlarni, so’lim daraxtzorlarni, qoya-g’orlami,
hosiyatli o ’t-o’Ianlami, gul-giyohlarni muqaddas bilib asrashga, niyati порок
kishilardan saqiashga, toptamaslikka, oyoq osti qilmaslikka alohida e'tibor berib
kelganlar.
A w alo har bir inson er yuzidagi o’simliklarni ko’paytirishga hissa qo’shishi,
karaaytirishdan o ’zini tiyishi lozim. O ’simliklami ko’paytirishning birdan bir yo’li
- mevali va manzarali daraxtiarni iloji boricha ko’proq ekishdir. Ulami parvarish
qilish, bog’-rog’Iar yaratish har bir inson uchun hayrli ish bo’lishi birlan birga,
savobli ish hamdir.
Halqimiz bog’ yaratgan odamlarni hech qachon esiaridan chiqarmaydi.
Go’zal bog’lar yaratish yurtni gullar bilan burkash qadimdan eng yaxshi
odatlarmizdan biri bo’lib kelgan.
YAqin va O ’rta SHarq halqiarining qimmatli va nodir yozma yodgorliklardan
biri SHarofiddin Ali YAzdiyning “Zafamoma” asarida Amir Temuming davlat
faoliyati va harbiy yurishlari bayon qilinish bilan bir qatorda, XIV asr oxiri va XV
asr boshlarida O ’rta Osiyodagi madaniy hayotga doir bir qancha noyob
m a'lum otlar ham keltirilgan .
110
Ajdodlarimizning yuksak did va nafosat nigohi bilan yaratilgan bog’-rog’lari,
ulkan qurilishlari hozirgi kunda ham Samarqandu Biixoroni, Ko’hna Urganch,
Xivani bezab, Er yuziga zeb berib turibdi. Bu nodir abidalar bobokalonlarimiz el-
yurt obodonchiligiga alohida e'tibor qilganliklaridan dalolat beradi.
“Zafarnoma”da Sohibqiron Amir Temur tomonidan barpo etilgan “ Bog’i
shamol”, “Bog’i dilkusho”, “SHalirisabz qo’rg’oni’’ va Oqsaroy kabi obidalar
haqida bataTsil hikoya qilinadi.
Bunday misollarni keltirishimizdan maqsad o ’tmish ajdodlarimizdan bizgacha
urf-odat bo’Iib etib kelgan obodonchilik ishlaridan hozirgi yoshlarni xabardor
etish ularni ana shu ishlar misolida tarbiyalashdir. Ular ham Jaloliddin
Manguberdi, Amir Temur, Mirzo Ulug’bek, Alisher Navoiy kabi el farvonligi,
yurt obodligi uchun kurashuvchi zabardast o ’g’il-qiziar, oliyhimmat inson,
tabiatga mehr-muruvvatli kishilar bo’Iib etishsinlar.
Dostları ilə paylaş: |