Səməd: Deyirəm, biz asanlıqla babanı bu əməlindən döndərə bilmərik. Bir plan qurmalıyıq. Dünən gecə yatmayıb bu haqda fikirləşmişəm.
Günəş:Nəsə tapa bildin?
Səməd: Hə. Babanın bu feysbuk macərasına son verməsi üçün bir yol tapdım. Qulaq as, baba Rusiyadakı qadını bura çağırır. Əgər nənəmiz bundan xəbər tutsa, ki, əvvəl-axır tutacaq, ikimizi də öldürəcək. Mən də babamı bu işdən döndərəcək bir plan qurmuşam.
Səməd: Yox, burda deyə bilmərəm, eşidən olar. Keçək otağa orda hər şeyi izah edim.
Günəş: Yaxşı.
Hər iksi öz çayını və çörəyini götürüb otağa keçirlər. Qüdrət telefonda danışa-danışa daxil olur.
Qüdrət: Bəli, şad olaram. (pauza) Gözüm üstə yeriniz var. (pauza) Heç bir narahatçılıq yoxdur. Mən tək yaşayıram, sadəcə ikimiz olacağıq. (pauza) Xeyir, xeyir, bizə heç kim mane olmayacaq, ola da bilməz. (pauza) Mən sizi hava limanında qarşılayaram. (pauza) Çox sağolun. Sabah mütləq görüşərik. (pauza) Ooo, mən də öpürəm, mən də. (pauza) Hələlik, hələlik. (telefonu cibinə qoyub əlini əlinə çırpır, sevinir, qəfil yadına nəsə düşür) Bəs Züleyxa? Bu sabah Rusiyadan gəlir. Sabah Züleyxanı bir təhər evdən uzaqlaşdırmaq lazımdır. Əvvəllər belə işlər üçün Züleyxanın rəfiqələri mənə çox böyük kömək edərdi. Hər ay biri ölərdi, züleyxa gedərdi yasa, dövran olardı mənim. 3-dən 7-ə qədər keyf eləyərdim. İndi day öləməyə rəfiqəsi də qalmayıb. Mən necə edəcəyəm? (qəmlənir) Of, ay Allah, sən bu biçarə bəndəyə bir çıxış yolu göstər. Mənim bu göz yaşlarıma rəhmin gəlsin, ya Allah! (Züleyxa daxil olur, arxada səssiz dayanıb onu izləyir) Məni belə ağır dərdə salma, mən bu dərdə dözə bilmərəm, İlahi!
