Juda yomon deymiz, mana bu narsa, Go'у о hukm kabi yangrar so'zimiz. O'ylab ko'rganmiz—mi hech biror marta, Xo'sh, kim biz o'zimiz. Kimgadir yoqamiz, biz o'zimiz ham, Kimgadir yoqmaymiz biz ham o'zimiz. 95
Shunchalik cliarxpalak ekan, bu— dunyo, Demak, nisbiy erur har bir so'zim iz■ - deb gapimni tugatdim. O' sha yigit kelib, - rahmat domla meni kechiring, deb kechirim ham so'radi. Agar shu she'rni o'qim asam , o'sha yigitning dilini og'ritgan bo'lardim. Xayriyatki, bu xijolatdan qutuldim. Hozirgi yoshlam i “sodda” deb bo'lm aydi. Bugungi fan-texnika taraqqiyoti yoshlar va o'smirlar ongini ancha charxlab, o'tkirlashtirib qo'ygan. O'tgan asrning 50-yillaridagi katta-yu kichikni sodda, desa bo'ladi. Birgina misol: Paxta dalasini chigit ekishga tayyorlashda kuzda qilingan shudgordagi kesaklami maydalash uchun zanjir oyoqli traktorga o'nlab tishli baranalar taqilib ortidan 8-10 metr keladigan osti va usti 4 0 sm keladigan maxsus mola y og'och bog'- lanardida ustiga 2-3 ta odam o'tqazilardi. O'sha odamlar changdan himoyalanish maqsadida faqat ko'zini ochiq qoldirib, boshi bilan burkab ro'mol yoki biror matoni o'rab olardi. Bu mart-aprel oyining ikkinchi yarmiga to'g'ri kelardi. Traktor esa kecha-kunduz ishlardi. Y og'och mola ustida o'tirgan odam tunda navbat almashardi. B a'zi- lari kechasi uxlab qolib oyog'ini sindirib, shikastalanganlar ham bo'lardi. Lekin brigadiming gapi ular uchun qonun edi. Endi, o'ylay- mizda, nahotki o'sha payt rahbarlarining hayoliga kelmagan. Shu bitta odamning og'irligi 80-100 kilo kelar, shulaming o' m iga 4-5 ta
