Ishonch e’tiqodning asosini tashkil etadi. Biroq har qanday ishonch ham
e’tiqodga aylanavermaydi. Garchi ishonch va e’tiqod bir-biriga juda yaqin va
o‘xshash bo‘lsa-da, biroq ular o‘rtasida farq ham mavjud. Odatda, e’tiqod
deganda diniy e’tiqod tushuniladi. Aslida, e’tiqod diniy ham, dunyoviy ham
bo‘lishi mumkin. Diniy e’tiqod g‘ayritabiiy kuchlar
va hodisalarga ishonish,
sig‘inish orqali shakllanadi. E’tiqodning dunyoviy ko‘rinishi esa insonni
o‘rab turuvchi obyektiv olamdagi narsa va hodisalarni hissiy tajriba va ilmiy
bilish asosida shakllanadi.
Diniy marosimlarni dindorlar yakka tartibda yoki jamoaga birlashib
amalga oshiradilar. Ularning jamoaga birlashuvi osonlikcha kechmaydi. Shu
tariqa diniy ijtimoiy institutlar shakllanadi. Bunday institutlarning
boshlang‘ich bo‘g‘ini dindorlar guruhidir. Dastlabki
dindorlar guruhi mehnat,
urug‘ jamoalari negizida yuzaga kelganligi bois butun urug‘ yoki qabila
a’zolarini birlashtirgan. Diniy marosimlarda barcha urug‘ a’zolari ishtirok
etgan. Diniy tajribaning ortib borishi bilan diniy marosimlarni bajarishni
tashkil etuvchi va boshqaradigan mutaxassislar – shomonlar, sehrgarlar –
ajralib chiqqan. Ular asta-sekin mazkur faoliyat turini o‘zlashtirib,
kasbiy gu-
ruhlarga birlashganlar.
Xususiy mulk, sinflar va davlatning paydo bo‘lishi bilan dinning
ijtimoiy vazifalari kengayib borgan. Dinning vazifalaridan biri hukmron
sinf va davlat manfaatlariga xizmat qilish bo‘lgan. Mavjud siyosiy tizim va
hukmdorning shaxsi ilohiylashtirilgan.
Jamiyatdagi o‘zgarishlar diniy marosimlar va institutlarga ham ta’sir
etgan. Diniy marosimlarning murakkab tizimlari shakllangan. Nisbatan
mustaqil faoliyat ko‘rsatadigan kohinlar korporasiyasi yuzaga kelgan.
Diniy korporatsiya faoliyat turiga ko‘ra birlashgan kishilarning
tashkiloti
bo‘lgan. Lekin u davlat apparatining tarkibiy qismi sifatida faoliyat
ko‘rsatgan. Shu davrdan boshlab kohinlar alohida tabaqaga birlashganlar.
Davlat tuzumi va hukmdorning muqaddaslashtirilishi kohinlarning
jamiyatdagi mavqeini mustahkamlab borgan. Kohinlar o‘z davrining eng
bilimdon vakillari sifatida davlatning siyosiy tizimi shakllanishida faol
ishtirok etganlar.
Ijtimoiy taraqqiyot va ijtimoiy institutlarning
takomillashuvi
jarayonida din davlat siyosiy tizimining tarkibidan ajralib chiqqan va
mustaqil faoliyat ko‘rsata boshlagan. Diniy tashkilot ham davlatning
siyosiy tizimidan mustaqil faoliyat ko‘rsatuvchi tashkilotga aylangan.
16
Diniy tashkilot
diniy qarashlarga ega maslakdoshlarning muayyan
birligi bo‘lib, umumiy e’tiqod va sig‘inishlar zaminida yuzaga keladi. U
insoniyat tarixiy taraqqiyotining turli bosqichlarida xilma-xil aks etadi.
Diniy tashkilotlar kishilik jamiyatida keskin
sinfiy tabaqalanish yuzaga
kelishi, aqliy mehnatning nisbiy mustaqilligi mustahkamlanishi bilan
alohida ijtimoiy mavqega ega bo‘lib boradi.
Diniy tashkilotlar masjid (cherkov), sekta (mazhab), xarizmatik
marosim va denominatsiya kabilarga bo‘linadi.
Cherkov
– diniy qarashlar va g‘oyalarni ishlab chiqadigan, saqlaydigan
hamda
almashadigan, diniy faoliyatni tashkil etadigan, dindorlarni nazorat
qiladigan, iyerarxiya tizimi asosida boshqariladigan dindorlar tashkiloti.
Cherkovga taalluqlilik mustaqil tanlov asosida emas, balki an’ana bilan
belgilanadi. Unga qabul qilinish uchun dindor maxsus marosimdan o‘tishi
kerak. Cherkov, odatda, dindorlarning marosimlarni bajarishlari
yoki xulq-
atvorlarini qat’iy nazorat qilmaydi. Cherkovga a’zolik an’anaga ko‘ra
belgilansa, sekta a’zolari e’tiqodiga ko‘ra birlashadilar.
Dostları ilə paylaş: