bo‘lgan. Hokimiyatni qo‘lga kiritish uchun uning qarindoshlari bo‘lmish
yetti juft buyuk xudolar o‘zaro kurashganlar. O‘zaro kurashda mag‘lub
bo‘lgan xudo hokimiyatdan chetlatilib, yer ostidagi o‘liklar podsholigiga
badarg‘a qilingan. Xudolar boqiy bo‘lganligi bois yer ostidagi o‘liklar
podsholigiga tushib qolgan xudo uzoq qiyinchiliklar
va sinovlardan
o‘tganidan keyin jahannamdan qaytib chiqib, xudolar panteonidagi avvalgi
mavqeini qayta tiklagan yoki vazifasining o‘zgarishi sababli xalq
xotirasidan asta-sekin unutilib ketgan.
Xudolar darajasidagi hokimiyat uchun kurashning natijalari ko‘proq
yerdagi ijtimoiy-siyosiy vaziyat, sulolalarning almashishi yoki shahar-
davlatlar o‘rtasidagi kuchlar nisbatining o‘zgarishiga bog‘liq bo‘lgan.
Mintaqada siyosiy hukmronlikni qo‘lga kiritgan shahar-davlat o‘zining
xudosini bosh xudo deb e’lon qilgan.
Xudolarning ko‘pchiligi antropomorf (grekcha
anthropos
– odam,
morphe
– shakl degan ma’nolarni anglatadi) qiyofada tasvirlangan. Lekin
ularning ayrimlari (suv xudosi – Ea yoki urush xudosi – Nergal) yarim
odam, yarim hayvon (zoomorf) qiyofasida tasvirlangan.
Bu ibtidoiy din
shakllari, xususan totemizmning kuchli ta’siridan dalolat beradi. Xudolarni
tasvirlashda hayvonlar qiyofasining saqlanib qolishi bilan birga aholi
hayvonlarga sig‘inishni ham davom ettirgan. Muqaddas hayvonlar orasida
buqa va ilon alohida ulug‘langan. Mesopotamiyaliklar xudolarni «qudratli
buqalar» deb ataganlar. Shuningdek, buqa hosildorlik timsoli va erkaklik
ibtidosi bo‘lgan. Ilon (donishmandlik, uddaburonlik, epchillik timsoli)
ayollik ibtidosi ramzi bo‘lgan.
Ikki daryo oralig‘i xalqlarining diniy ta’limotini aks ettiruvchi
muqaddas
bitiklar yaratilmagan, ammo uning asoslari xalq og‘zaki ijodi
namunalari (afsona, doston, rivoyat, matal, ertak kabilar)da bayon qilinadi.
Bizgacha «Dunyoning yaratilishi haqidagi doston», «Aguayoya haqidagi
doston», «Adapa haqidagi doston», «Gilgamesh haqidagi doston» va
boshqalar yetib kelgan. Bu manbalardan Ikki daryo oralig‘ining diniy
tizimi to‘g‘risida qimmatli ma’lumotlarni olish mumkin.
Ikki daryo oralig‘ining diniy tizimi asrlar davomida rivojlanib,
takomillashib borgan. Bu jarayonda turli qadimgi xalqlarning ishtirok
etishi ham yangi qirralarning ochilishiga xizmat qilgan. Miloddan avvalgi
II ming yillikning boshlarida mintaqada rivojlangan diniy tizim uzil-kesil
shakllangan. Shu davrda Bobil shahar-davlati
kuchaygan va uning
hokimiyati Ikki daryo oralig‘iga o‘rnatilgan. Bobil shahrining homiysi
Marduk (olamdagi tartibni ta’minlovchi xudo) bosh xudo sifatida tan
olingan. Afsonalarda qayd etilishicha, Marduk xudolarga qarshi chiqqan
41
maxluq Tiamat (ibtidoiy tartibsizlik timsoli)ni yenggan. Bosh xudoning
o‘zgarishi sababli, xudolar va boshqa g‘ayritabiiy mavjudotlarning
vazifalari qayta ko‘rib chiqilgan. Bobil shahri inqirozga uchraganidan
keyin Marduk ham boshqa qudratli davlatning homiy xudosiga o‘rnini
bo‘shatib bergan. Shu tariqa diniy tizimda o‘zgarishlar davom etgan.
Mesopotamiyada xudolar odamlardek yashaydi deb hisoblangan.
Odamlar hayotidagi o‘zgarishlar xudolar turmushida ham shunga o‘xshash
jarayonlarni vujudga keltirgan. Jamiyatda sinflar
va davlatning vujudga
kelishi bilan g‘ayritabiiy kuchga ega mavjudotlar orasida ham tabaqalarga
bo‘linish boshlangan. Diniy tizimda bosh xudo va unga xizmat qiluvchilar
guruhi paydo bo‘lgan. G‘ayritabiiy mavjudotlar ham quyidan yuqoriga
bo‘ysunish (iyerarxiya) prinsipi asosida boshqarilgan. Hanuzgacha
sehrgarlik va folbinlik kabi ibtidoiy din turlari xudolarga xizmat qiluvchi
vositalar sifatida saqlanib qolgan.
Odatda, xudolar sharafiga bag‘ishlangan diniy marosimlarga kohinlar
rahbarlik qilgan. Davlat boshlig‘i ayni paytda bosh kohin vazifasini bajarar
edi. Hukmdorning bosh kohinlik maqomi
kohinlarning jamiyatdagi
mavqeini mustahkamladi. Kohinlar ibodatxonalarda yashaganlar,
ibodatxona mulklariga egalik qilganlar va boshqarganlar. Din peshvosi,
ilm sohibi, murabbiy va mulkdor sifatida kohinlarning jamiyatdagi nufuzi
juda baland bo‘lgan.
Ibodatxona diniy vazifalar bilan birga dunyoviy vazifalarni ham
bajargan: katta ekin maydonlari, chorva mollari va yaylovlarga egalik
qilgan; ichki va tashqi savdo ishlarida ishtirok etgan. Uning qoshida
hunarmandchilik ustaxonalari qurilgan. Ibodatxona madaniyat va ma’rifat
markazi vazifasini bajargan.
Ularda davlat arxivi, kutubxona va maktab
joylashgan. Maktablarda esa kohinlar muallimlik qilganlar.
Diniy e’tiqodda axloqiy qadriyatlar alohida ahamiyatga ega bo‘lgan.
Kohinlar diniy marosimlarda kishilarni xudolarga shak keltirmaslik, ularni
hurmat qilish, yolg‘on guvohlik bermaslik va yolg‘on gapirmaslik,
o‘g‘rilik qilmaslik, odam o‘ldirmaslik, zino qilmaslik, ota-ona va kattalarni
hurmat qilish, zaif va kambag‘al
odamlarga zulm qilmaslik, qarindosh-
urug‘lar orasiga raxna solmaslik, qabiladoshlarga yordam berish, qabila
ishlariga e’tiborsizlik qilmaslik kabi fazilatlarga da’vat etganlar.
Xulosa sifatida aytish mumkinki, Ikki daryo oralig‘i (Mesopotamiya)
diniy tizimi mintaqadagi ijtimoiy-siyosiy sharoit ta’sirida jamiyat
hayotining barcha jabhalarini qamrab olishga da’vogarlik qilmagan;
jamiyatda din bilan bog‘liq bo‘lmagan
munosabatlar, qarashlar va
tartiblarning amal qilishiga to‘sqinlik qilmagan. Diniy tizimning ushbu
42
xususiyati keyinchalik O‘rta dengiz havzasida uning ta’sirida paydo
bo‘lgan madaniyatlarda hurfikrlikning rivojlanishiga qulay shart-sharoit
yaratgan.
Dostları ilə paylaş: