Reja Ekologiya huquqida atrof tabiiy muhitni xalqaro ekologik muhofaza qilish xalqaro huquqning asosiy prinsiplaridan kelib chiqadi va xalqaro ekologiya hquqiga nisbatan qo‘llaniladi.Mazkur (prinsiplarni) tamoyillarni qo‘llashdan asosiy maqsad, tabiiy muhitni va uning tamoyillarini saqlash hamda ulardan oqilona foydalanishdir.
Atrof tabiiy muhitni xalqaro ekologik huquqiy muhofaza qilish tamoyillari, asosan BMT va uning atrof muhit bo‘yicha o‘tkazilgan Stokgolm konferensiyasi (1972), Evropada xavsizlikni ta’minlashning yakuniy hujjatida (Xelsinki, 1975) va Umumjahon tabiat xartiyasida hamda Rio-de-Jeneyro konferensiyasi (1992) qarorlarida aniq ko‘rsatib berildi.
Tabiatni muhofaza qilish va uning matanosibligini saqlash tamoyili.Bunga asosan, barcha davlatlar tabiat va uning boyliklarini muhofaza qilishlari hozirgi va kelajak avlodlar farovonligini ko‘zlab ekologik tadbirlarni birgalikda amalga oshirishlari lozim. Zero, tabiatni muhofaza qilish ishida barcha davlatlar bir – birlari bilan hamkorlik qilishlari zarur. Bunday ekologik xamkorliklar teng huquqli va o‘zoro manfaat asosidagi shartnomalarga muvofiq amalga oshirilishi shart.
O‘z hududida tabiatboyliklariga nisbatan suverenitetprinsipi. Ushbu prinsip dastlab BMT Bosh Assambleyasining 1962 yil 14 dekabrda qabul qilgan “Tabiiy boylik manbalari ustidan ajralmas suverenitet to‘g‘risida” gi Qarorida o‘z ifodasini topgan.Bu prinsip har bir davlat o‘z tabiiy boyliklarini o‘z siyosatiga muvofiq erkin tasarruf etish bo‘yicha suveren huquqqa ega ekanligini ko‘zda tutadi, boshqa davlatlarga esa bu hquqni hurmat qilish majburiyatini yuqlaydi.
Inson ekologik huquqning afzalligi.Bu prinsipga asosan, insonning yashashi uchun qulay ekologik sharoit bo‘lishini ta’minlash, har qanday jarayonda insonni ekologik yashash omili birinchi o‘rinda turishi lozim.
