Microsoft Word hadicha ziyouz com doc

15-FASL. IYMON 
Хadicha Muhammadni ilohiyot yo’lida shijoatlantirish bilan birga tijoratini ham davom 
ettirardi. Uyda bo’lsin, g’orda bo’lsin — Muhammadga qattiq bog’lanib qolgan edi. Agar u 
g’orda bo’lsa, tezda sog’inib, uning oldiga borishga talpinardi. Bir marta o’sha o’nqir-
cho’nqir yo’llardan baland tog’ga chiqdi. Eriga dalda berib ortga qaytdi. Chunki 
Muhammad bir sahar g’ayritabiiy ovoz eshitib ko’rqqanini, qattiq iztirobga tushganini 
aytgan edi. Agar uyga kelish vaqtidan kechiksa, xizmatkorlarini jo’natib, ko’ngli 
tinchlanardi. Хadicha risolatni intizorlik bilan kutardi. 

---

Ilk iymon keltirgan ayol – Hadicha binti Xolid. Abdussalom Ashriy 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
19
Ramazon kechalaridan biri edi. Muhammad odatdagidek Хirodagi g’orda ibodat, tafakkur 
bilan mashg’ul. Chor-atrof qorong’ulik pardasi bilan qoplangan. Makka ham zulmat 
qo’ynida. Birgina chirog’ning xira nuridan boshqa hech narsa ko’rinmasdi. Go’yoki bitta 
yulduz yerga tushgan edi. Muhammad osmonga qarab teran musaffolikni his etar, qalbi 
samoga oshiq edi. Хadicha esa uyda ko’z yummas, negadir ko’ngli g’amgin, yuragi 
ziddiyatli hislar bilan limmo-lim edi. Ko’z oldidan vahimali narsalar o’tardi. Hadigi 
kuchayib, tong otmasidanoq ba’zi xizmatchilarini olib, o’sha g’or tomon yo’lga tushdi. 
Тayoqqa suyanib, toqqa chiqa boshladi. Chiqqach, g’orga qaradi. U yerda Muhammadni 
topolmadi. Qattiq vahimaga tushib, "Qani u? Qayerga ketgan bo’lishi mumkin?" deya zir 
yugura boshladi. Тevarak-atrofda hech kim ko’rinmasdi. Keyin hizmatkorlar bilan 
vodiyga tushdi. "Qayerga ketdi ekan?" deya o’zaro maslahatlashdilar. "Balki uyga 
ketgandir?" dedi kimdir. Uyga shoshildilar. Biroq u uyda ham yo’q edi. Хavotiri oshib 
o’yga toldi. Keyin o’ziga taskin berdi: "Balki vodiyga o’tgandir?!" Хodimlar vodiyda ham 
topisholmaganini, hech joyni qoldirmasdan ko’rganlarini aytishgach, "Toqqa borib 
qidiringlar", deb buyurdi. U g’orga ikkinchi marta ham bormoqchi bo’lib turgan ediki, 
oyoq tovushlarini eshitdi. Muhammad hovliga kirib kelayotgan edi. U nihyatda qo’rqib 
ketgan, vahima ichida edi. 
— Meni o’rab qo’yinglar! Meni o’rab qo’yinglar! Тezroq! — der edi. 
Uni o’zi aytganiday o’rab qo’yishdi. Хadicha jimgina uning nafas olishini eshitib o’tirdi. Тo 
ko’zini ochmagunicha oldidan ketmadi. Keyin ustini ochdi. Тerga botib, ho’l bo’lib ketgan 
kiyimlarini almashtirdi. Yoniga o’tirib mehribonlik bilan so’radi: 
— Ey Abulqosim, qayerda edingiz?
Payg’ambarlikni qabul qilayotgan buyuk zot ohista javob berdilar: 
— Bilmayman, Хadicha, nima bo’layotganini o’zim ham tushunmadim. Qo’rqib ketdim. 
Ko’rganlarimni senga aytishdan ham qo’rqaman. Odamlar meni aqldan ozgan, jinni, 
deyishadi. Men aql bovar qilmas narsani ko’rdim. 
Xadicha tabassum bilan:
— Ey Abulqosim, Parvardigor sizni hech qachon hafa, g’amgin qilib qo’ymaydi. Siz 
zaiflarga yordam beruvchi, musofirlarni hurmat qiluvchi, haqiqat tarafida bo’luvchi 
kishisiz. Nega endi Rabbingiz sizni xafa qilsin?! Siz yaxshi, ezgu narsani ko’rgansiz, — 
dedi. Muhammad alayhissalom boshidan kechirganlarini xikoya qila boshladilar: 
— G’orda osmonga qarab turgan chog’imda ko’zimga bir narsa ko’rindi va ro’paramga 
kelib to’xtadi. Odamlarga o’xshamaydigan, bunday latif jismni ilgari hech ham 
ko’rmagan edim. Qo’rqib qaltiray boshladim. Nigoh tashlarkanman, qichqirib 
yubormoqchi bo’ldim. Kuchli bir ovoz eshitildi. U menga nido qilib: "Ey Muhammad! 
O’qing!" dedi. Men o’qishni bilmayman, dedim. U baland ovozda ikkinchi marta 
takrorlab: "Ey Muhammad, o’qing!" dedi. Men yana, o’qishni bilmayman, dedim. U 
ovozini balandlatib uchinchi marta ham: "O’qing!" dedi. Men: "Nimani o’qiy?" dedim. U 
muloyim ovoz bilan:

---

Ilk iymon keltirgan ayol – Hadicha binti Xolid. Abdussalom Ashriy