80
buyurur: “Allahı tanıdıqdan sonra namazdan fəzilətli əməl
bilmirəm.”
178
Əgər imam Hüseynin inqilabının məqsədi dinin canlanması
idisə və dinin də sütunu namazdırsa, nə üçün
Kərbəla səhnəsində
namaz qılınmamalıdır?! Həzrət Hüseyn (ə) və yaxınları düşmən
oxları altında günorta namazına dururlar. Onlardan bir hissəsi
namaz əsnasında qanına qəltan olub, şəhadət şərbətini içir. Hələ
Aşura axşamı imam və tərəfdarlarının ibadəti, münacatı, Qur`an
tilavəti bəndəliyin ən gözəl nümayişi idi.
Siffeyn döyüşünün qaynar çağında həzrət Əlinin (ə) göyə
baxdığını görən ibn Əbbas bunun səbəbini soruşur. İmam buyurur:
“Namaz vaxtını gözləyirəm.” İbn Əbbas “belə
bir vaxtda döyüşü
dayandırıb namaz qıla bilmərik” deyir. Həzrət Əli (ə) buyurur:
“Biz onlarla namaza görə döyüşürük.”
Bəli, imam Hüseynin (ə) qanlı Aşura səhnəsində namaza
durması namaza e`tinasız müsəlmanlara ən ciddi xəbərdarlıqdır!
Sual 101: Hürr ibn Yezid kimdir?
Cavab: İmam Hüseynin (ə) karvanı bir neçə məntəqədən
keçib Şərafa yetişdi. İmamın qarşısını kəsmək tapşırığı almış Hürr
ibn Yezid xeyli döyüşçüsü ilə birgə bu məntəqədə imama çatdı.
Hürrün qoşununu susuz, yorğun
görən imam öz köməkçilərinə
göstəriş verdi ki, Hürrün əsgərlərinə su versinlər. Hürrün
əsgərlərindən biri belə xatırlayır: “Mən susuz və yorğun
olduğumdan qoşundan dala qalmışdım.
Düşərgəyə daxil olanda
gördüm ki, Hüseynin yaxınları bizim əsgərlərə su paylayırlar.
Mənə baxan olmadığını görən Hüseyn (ə) əlində su məşki (tuluq)
mənə yaxınlaşdı. Mənim taqətdən düşdüyümü görən həzrət məşki
əlində tutaraq su içməkdə mənə kömək etdi.”
Günorta namazının vaxtı çatdı, imamın müəzzini azan verdi.
İmam (ə) Hürrə buyurdu: “Sən öz qoşununla namazını qıl.” Hürr
imamla birgə namaz qılıb, ona iqtida edəcəyini bildirdi. Namazdan
sonra Hüseyn (ə) Hürrün qoşununa müraciətlə xütbə oxudu və əsil
həqiqəti açıqladı. İmamın xütbəsi başa çatdıqdan sonra Hürr dedi:
“Bizə əmr olunub ki, sizi Kufəyə ibn Ziyadın yanına aparaq.”
İmam bu sözlərdən qəzəbləndi və üzünü yaxınlarına tutub geri
dönmək əmri verdi. Hürrün yolu kəsdiyini görən İmam (ə)
178
“Mizanül-hikmə”, c. 5, h. 10245.
81
buyurdu: “Anan əzanda otursun, bizdən nə istəyirsən? Hürr dedi:
“Bir başqası anamın adını çəksəydi, ona cavab verərdim. Amma
sənin anan haqqında tə`zimdən başqa bir söz gəlməz.”
Bununla belə, Aşura günü imamın (ə) fəryadını eşidən Hürr
özünü ona çatdırdı və ərz etdi: “Sənə
fəda olum, ey Peyğəmbər
övladı! Mən yolunu kəsib səni qayıtmağa qoymayan, sənin bu bəla
dolu torpaqda qalmağına bais olan adamam. Heç vaxt güman
etməzdim ki, bu camaat səninlə vuruşub, belə rəftar edə. Artıq
peşmanam və Allahın dərgahına tövbə edirəm.
Allah mənim
tövbəmi qəbul edərmi? Həzrət buyurdu: “Bəli, Allah tövbəni qəbul
edər və günahını bağışlayar.” Maraqlı bir nöqtəyə diqqət edək:
Hürrün imam Hüseynə (ə) qoşulması hadisələrin nəticəsini dəyişə
bilərdimi? Əlbəttə ki, Aşura günü artıq hər şey mə`lum idi, imam
və ətrafındakılar şəhadətə qucaq açmışdılar. Demək, imam Hüseyn
(ə) Hürrü qəbul etməklə hərbi qüvvəsini artırmaq yox, daha bir
insanın hidayətinə, islahına cəhd edirdi. Budur övliya mərhəməti!
Hürr ibn Yezid imama qoşuldu və çox keçməmiş şəhadət
camını başına çəkdi. Yarıcan Hürr imamın hüzuruna gətirilərkən o
həzrət əlini onun üzünə çəkib buyurdu:”Sən ananın qoyduğu ad
kimi insansan, sən dünya və axirət azadəsisən.”
179
Dostları ilə paylaş: