BILIMINGIZNI ISHGA SOLING:
Komissar, so„ngra rayonda birinchi kotib, hozir esa tuman moliya bo„limiga
mudir. Bu ma‟lumotdan bolaning dadasi haqida qanday xulosa chiqarish
mumkin?
Rahmatli buvamlar Yoqub (jonlari jannatda bo‗lg‗ay!) haqiqatan Qarnoq
qishlog‗ining eng katta masjidida to inqilobgacha so‗filik qilgandilar. Odamlarning
aytishicha, u kishining ovozlari shu darajada zo‗r bo‗lgan emishki, har subhidam
masjid mezanasiga chiqib azon aytganlarida nafaqat o‗n ming kishilik Qarnoq ahli,
balki o‗ttiz chaqirim naridagi Turkiston namozxonlari ham eshitgan emishlar. Shu
boisdan Qarnoq ahli buvamlarining ismlariga Shayx so‗zini qo‗shib, Yoqub shayx
deb ataganlar... Lekin o‗n oltinchi yilgi qattiq qurg‗oqchilikda bobomiz Yoqub shayx
og‗ir ahvolga tushganlar. Shu bois otamiz oilasini boqa olmay, bir-ikki qo‗y, bir-ikki
qop g‗alla evaziga bir boyning o‗g‗li o‗rniga mardikorlikka ketganlar-u, uyoqdan
bolshevoy bo‗lib qaytganlar. Shu-shu, ota-bola biri — shayx, biri — bolshevoy, qip-
qizil sinfiy dushmanga aylanganlar.
ESLANG:
Mardikorlikka ketish, bolshevoy ... Qaysi davr voqealari haqida gap ketmoqda?
Dadamlarning mahkamasi ulkan savdogar qurgan va
endilikda partiya qo‗mitasi joylashgan ko‗rkam binoning
shundoq biqiniga joylashgan edi. Men borganimda
dadamlar ham idoradan chiqqan ekanlar. Meni uzoqdan
ko‗rib darvoza oldida to‗xtadilar. Dadamlar to‗ladan
kelgan, novcha, qirraburun, o‗sha davrda rasm bo‗lgan
to‗mtoq mo‗ylovli, xushqad, salobatli kishi edilar. Egnidagi
libosi hozir xotiramda yo‗q, agar yanglishmasam o‗sha
mahalda Stalinga taqlidan kiyiladigan ko‗krak cho‗ntakli
yashil kostyum va galife shim kiygan, oyoqlarida ham o‗sha zamonlarda rasm
bo‗lgan g‗arch-g‗urch xrom etik.
Rahmatlik dadamlar, uyqusizlikdanmi, boshqami — ko‗zlari qizargan, allaqanday
horg‗in ko‗rindilar menga. U kishi hansiray-hansiray aytgan gaplarimni eshitdilar-u,
chehralari sal yorishib:
— Yur, bolam! — dedilar boshimni silab. — Senga bitta muzqaymoq oberay!
Boya aytganimdek, dadamlar diydasi qattiqroq, o‗ktam, kamgap odam edilar.
O‘sha kungacha men u kishining biror marta boshimni silaganlarini bilmasdim.
Aksincha, hanuz esimdan chiqmaydi: dadamlar ur kaltak, sur kaltak tagidan
chiqolmay, ishdan haydala-haydala oxir pirovardida qishloqqa qaytib, uyda
ko‗kragini zaxga berib yotgan paytlar. Bir kun oyimlar qo‗limga pul va ikki-uch litrli
grafin (dadamlar katta lavozimlarda ishlagan mahalda orttirgan nodir matoh)
tutqazib:
— Do‗konga kirib qimiz olib chiq, dadang aytdilar! — dedilar.
Do‗konga kirsam qimiz tugagan ekan. Men parvoyi falak, qo‗limdagi grafinni
o‗ynatib uyga qaytdim. Yo‗lim yog‗och va temir qoziqlar qoqilgan mol bozoridan
o‗tardi. To‗satdan nimadir «shaq» etdi. Qarasam, qo‗limdagi grafin temir qoziqlardan
biriga tegib, tangaday joyi o‗pirilib tushibdi. Yuragim orqamga tortib ketdi. Uyga
qaytishga jur‘at qilolmay anchagacha bog‗imiz poyidagi soy bo‗yida aylanib yurdim.
Nihoyat, yuragimni hovuchlab uyga kirib bordim. Oyimlar meni ko‗rib:
— Qayoqlarda daydib yuribsan, bevosh? Dadang sho‗rlik kutaverib diqqinafas
bo‗p ketdilar-ku! — deb koyidilar, so‗ng grafindagi teshikka ko‗zlari tushib,
qo‗limdan ushlagancha ichkariga sudradilar.
Dadamlar ulkan, chorxari uyimizning to‗rida kitob varaqlab, yonboshlab
yotardilar..
— Do‗konda qimiz yo‗q ekan, bu ham yetmagandek, o‗g‗lingiz grafinni sindirib
qo‗yibdi... — Oyimlar shunday deb grafinni dadamlarning oldidagi xontaxtaga
qo‗ydilar.
Keyinchalik oyimlar bu ishlaridan pushaymon bo‗lib ko‗p gapirganlar. «Nega
shunday qilganimni o‗zim ham bilmayman, bolam, dadanglarning nochor ahvoli
hammamizni ezib qo‗ygan edi», deguvchi edilar, rahmatlik.
Dadamlar shitob bilan qadlarini rostladilaru xontaxtadagi grafinni olib, menga
qarab otdilar. Zarb bilan otilgan grafin shundoq qulog‗im tagidan o‗tib (chamasi,
jonholatda boshimni olib qochgan bo‗lsam kerak!) devorga tegib chil-chil sindi.
Men tura qochdim, qocharkanman, oyimlarning:
— Qimiz ham o‗lsin! Qimiz deb bolamni o‗ldirmoqchimisiz, adasi? — degan
achchiq faryodini eshitdim.
Dostları ilə paylaş: |