29
bekor emas. Boysun tumanining olis qishlog’ida Navro’z
kuni ijro etiluvchi
“Gurgak” o’yini ham bevosita ana shu tasavvurlarga bog’liq
5, 148
.
“Go’ro’g’li” eposida qahramon onasi – Hiloloy (Aqanay)ning Oy, Al, Echki
(uloq), Olma bilan bog’liq tasavvurlar tizimida turishi va xalqimizning hosildorlik,
ko’klam, oila va uy o’chog’i topinchlari zamirida shakllanganligini aytilgan. Bu
o’z navbatida, yuqorida keltirilgan tasavvurlar marosimlarga uyg’un keladi
6
.
Respublikamizning bir qator viloyatlarida turli shakl-ko’rinishlarda
hozirgacha amal qilib kelayotgan “Boychechak” marosimi ham ushbu tizimning
o’ziga xos ko’rinishi hisoblanadi.
Marosimni nisbatan to’laroq halqalarini Namangan
viloyatining CHortoq
tumani hududida kuzatish mumkin. Bu erda bolalar erta ko’klam boychechakni
topib, bir guruh bo’lib, jo’raboshi etagida xonadonma-xonadon kezib chiqishadi.
Boychechakchilar har bir xonadon darvoza oldida to’xtaganda, jo’raboshi ushbu
qo’shiqni kuylaydi:
– Boychechak aytib keldik eshigingizga,
Xudoim o’g’il bersin beshigingizga, –
Guruh esa:
– Bota, bota-bo, boychechak,
Uyingizga choch tilla.
Iloyim o’g’il bersin,
Otginasi Rahmatilla,
Uy egasi ko’rinish berganda:
– O’tirib chiqing,
O’tirib chiqing,
YOg’och tovoqni to’ldirib chiqing, –
deydilar.
Xonadon sohibi jo’raboshi tutib turgan boychechakni ko’rib, tavob qilib,
himmatiga yarasha boychechakchilarga ul-bul beradi. Uy egasi xasislik qilib hech
narsa bermasa, boychechakchilar:
O’qim, o’qim,
Qozoningga ...! –
deb yomon tilak bildiradi.
Biz ushbu marosimni dunyoning boshqa
mintaqalarida yashovchi
xalqlaridagi ko’klam marosimlari bilan qiyosan o’rganib, uning qadimiy
ko’rinishini tikladik
7, 40-41
.
Qadimda o’tgan “Boychechak” marosimida qish va ko’klamning kurashini
ifodalovchi sahnalar bo’lgan. Boychechak tutgan jo’raboshi ko’klam siymosida o’z
sheriklari – aniqrog’i, jangchilari bilan xonadonma-xonadon yurib qishni
haydagan. Qish siymosi va jangchilarini ifodalovchi
tomon qattiq qarshilik
30
ko’rsatgan. Bir-bir chekinib xonadonlarni va nihoyat, butun qishloqni tark etgan.
Qish va ko’klam o’rtasidagi asosiy kurash katta dalada bo’lgan. Bunda qish va yoz
tomon ramziy jang qilib, aytim-qo’shiq kuylab bahslashganlar.
Xorazmda sumalak sayli bilan aloqador bo’lgan “Ashshadarozi” o’yini
8,
43-44
va unda aytiluvchi laparning tub asoslarini qish va yoz munozarasi sifatida
baholash o’rinli. Ushbu laparni marosimdan butkul ajralib, sof san’at namunasiga
aylangan versiyasi sifatida Farg’ona vodiysida keng yoyilgan “Sochingni uzun
deydilar” laparini keltirish mumkin. Ushbu lapar matnida “qish”ning so’rog’i va
“ko’klam”ning javoblari asl mohiyatga yaqin turibdi. Laparda yigit qizning sochi,
qoshi, ko’zi, yuzi, beli, qanday ekanligini so’raydi. Qiz esa ko’klamdagi tabiat
tasviri orqali o’zini ta’rif etadi
2, 90-92
.
Bizning nazarimizda, “Kichkinajon-
kichkina” qo’shig’i ushbu aytishuv, bahsning so’nggi nuqtasi bo’lgan. YA’ni
qo’shiqni kuylab, o’rtadagi raqqosni ma’lum obrazlarga taqlidan kichrayib borishi
barobarida tariq timsoliga kelishi, buni raqsda ko’rsatishi ko’klamning qishni engib
urug’ (tariq) holatiga keltirishini ifoda qilgan.
S.P.Tolstov o’zi keltirgan faktlarni tahlil etar ekan,
ularning tub asosini
zoorastrizmdan ham ancha qadimiyroq bo’lgan ibtidoiy odamning animistik
tasavvurlari zamirida an’analashganligini yozadi
3, 291
.
Dostları ilə paylaş: