128
5.11-rasmdan ko’rinib
turibdiki, tolalari bo’ylab siqilish diagrammasi σ
∼
ε
mo’rt materiallarga xos, tolalarga ko’ndalang siqilish diagrammasi σ
∼
ε esa plastik
materiallarga xosdir. Tolasimon tuzilishga ega qurilish materiali bo’lgan
daraxtlarda cho’zilishdagi mustahkamlik siqilishdagiga qaraganda ancha kattaroq
bo’ladi.
Destruksiya
(lot. Destruction-parchalanish) — makromolekulalardagi
kimyoviy bog’larning uzilishi natijasida ularning
polimerlanish darajasi yoki
molekulyar massasining kamayishi bilan kechadigan jarayonlarning umumiy nomi.
Kimyoviy bog’larning uzilish joyiga qarab destruksiya asosiy va yon zanjirlar
destruksiyasiga bo’linadi. Destruksiyaga tashqi taʼsirlar (issiqlik, ionlashtiruvchi
radiatsiya, mexanik kuchlanish, yorug’lik, oksidlovchi muhit, namlik va b.) sabab
bo’ladi.
Ko’p hollarda destruksiya bir vaqtda bir nechta tashqi taʼsir (mas, issiqlik va
kislorodli muhit - termooksidlovchi destruksiya) natijasida ro’y beradi. Destruksiya
jarayonida polimerlarning xossalari o’zgaradi,
ular asosida tayyorlangan
mahsulotlar buziladi. Shu sababli polimerlarni stabillashtirishning turli usullari
ishlab chiqilgan. Baʼzi hollarda destruksiya jarayoni foydali hisoblanadi. Masalan,
polivinilatsetatni ishqoriy gidrolizga uchratib polivinil spirt,
sellyuloza va
kraxmalni gidrolitik destruksiyadan foydalanib turli qandlar olinadi. Destruksiya
polimerlarning kimyoviy tuzilishini aniqlashda ham qo’llaniladi.
Polimerlar destruksiyasi va uning turlari: Polimer moddalar uzoq vaqt
ishlatilishi, qayta ishlash va kimyoviy o’zgarishlar vaqtida turli o’zgarishlarga
uchraydi. Bunday o’zgarishlar natijasida makromolekulaning
kimyoviy tarkibi
deyarli o’zgarmaydi. Makromolekuladagi asosiy bog’lar uzilib, molekulyar
og’irligi kamayadi, bunday o’zgarishlarni destruksiya deyiladi.
Destruktiv jarayonlar aksariyat vaqtda zararli bo’lib, unga qarshi kurash olib
boriladi. Ammo ayrim xollarda destruktiv jarayonlar muhim axamiyat kasb etadi.
129
Destruksiya qanday ta’sirlar natijasida sodir bo’layotganiga qarab, quyidagi
turlarga bo’linadi:
1. Kimyoviy destruksiya – suv, kislota, tuz, kislorod, peroksid va boshqalar;
2. Fizikaviy destruksiya – issiqlik, yorug’lik, radiatsiya, ultratovush;
3. Biologik destruksiya – chirish va hokazolar.
Yuqoridagi faktorlar ko’pincha birgalikda kompleks ta’sir etadi.
Geterozanjirli makromolekulalarda boradigan destruktiv
jarayonlar ancha yaxshi
o’rganilgan. Odatda bunday zanjirda yuqoridagi faktorlar ta’sirida zanjir uglerod-
geteratom bog’i bo’yicha uziladi va natijada monomer xosil bo’ladi. Bunday
reaksiyalar mos ravishda gedromeralkogoliz, atsidoliz va hokazolar deb yuritiladi.
Karbozanjirli polimerlar kimyoviy
destruksiyasi ancha chidamli, ammo fizik va
biologik destruksiyaga geterozanjirli polimerlardagidan ko’p uchraydi. X/x va q/x
da polimer moddalardan tobora ko’proq foydalanayotgan xozirgi vaqtda polimerlar
destruksiyasini o’rganish va unga qarshi kurashish choralarini ishlab chiqish
muhim masalalardan biri hisoblanadi.
Odatda bu
vazifani hal etishda mexanik, fizik-kimyoviy va kimyoviy
usullardan foydalaniladi.
Dostları ilə paylaş: