ti ni berish
; 3)
personaj nutqini individuallashtirish;
4)
tasvir
predmetiga munosabatni ifodalash.
Tarixiy mavzudagi asarlarda tasvirlanayotgan
davr ruhi
(koloriti)ni aks ettirish maqsadida eskirgan so'zlar- arxaizm
va isíorizmlardan foydalaniladi. Lug'at tarkibidagi eskirgan
so'zlar kundalik muloqotda qo‘llanmayd¡, uiarning ko‘plari
o'quvchi ommaning katta qismiga tushunarsiz ekani, izoh
talab qilishi ham ma’lum. Biroq tarixiy mavzudagi asarlar
da uiarning qo'llanishi zaruratga aylanadi. Zero, uiarning
ishtirokisiz davr hayotini, unda yuz bergan voqealarni aks
ettirishning imkoni yo‘q. Deylik, o‘z asarida XV asr vo-
qeligini
tasvirlayotgan ijodkor, tabiiyki, o'sha davrga xos
realiyalarni tasvirlashi lozim. Buni esa o‘sha davrga xos
bo'lgan narsa-buyumlar,
hodisalar, tushunchalarni ifo-
dalovchi so'zlarsiz amalga oshirishning imkoni yo‘q. Ma-
salan, «Navoiy» romanida shoirning ijodga kirishishi quyi-
dagicha tasvirlanadi: «Oltin
dovot
ichidan qalamni oldi.
Siyohga
ozgina suv tomizdi.
Qalam
erkin va dadil yurdi».
Avvalo, bu o’rinda jarayonning realistik haqiqatga monand
tasvirlanganiga diqqatni qaratish joiz: Navoiy avval do
vot - siyohdondan qalamni oladi, so'ng siyoh (dovotdagi
rang)ga suv quyadi, (keyingi harakat anglashiladi: dovot
dagi siyohga tekkizib olingan) qalam qog'oz
ustida dadil
yura boshlaydi. Tasvirlangan jarayonning amalga oshishi-
ga xizmat qilgan yozuv asboblari ham, yozuv ashyolari
ham hozir iste’molda emas, ularni ifodalovchi so'zlarni esa
o'quvchilarning kattagina qismiga izohsiz tushunarli emas.
Shunga qaramay, Navoiyning qay tarzda yozganini o‘sha
so'zlarsiz tarixiy jihatdan haqqoniy tasvirlab bo‘lmaydi.
Tarixiy so'zlar personajlarning tashqi ko‘rinishiga oid
muhim detallar, xususan, engil-boshini
tasvirlashda ham
g‘oyat muhim. Masalan, «Navoiy» romanidan olingan
boshqa bir parcha o'quvchi ko'z o'ngida jangga otlangan
sultonni gavdalantiradi: «Mulozimlarining yordami bilan
Husayn Boyqaro egniga
sovut,
boshiga
dubulg'a
kiydi.
262
www.ziyouz.com kutubxonasi
Qini oltin va rango-rang qimmatbaho
toshlar bilan ishlan-
gan, ajoyib nafis san’at namunasi bolgan
qilichm
taqdi.
Yana shunday chiroyli sadogini osdi. O'g-yoyni taqdi».
Ayni shu so‘zlar lashkar muttasi! yurishlarda yoki yurishga
tayyor holatda bolgan davr manzaralari tasvirida ham qol
keladi: «Har yoqdan to‘da-to‘da otliq
sipohi\ar - navkar-
lar keladi. Otlar o'ynoqlab kishnaydi,
tug
lar hilpiraydi. Qu-
yoshda
dubulg‘a\ar, sovuüar
yaltiraydi. BeWarning
kumush
sopli qamchilan,
ot asboblaridagi
kumush bezaklar,
qilich-
larning
g/n/ar/dagi oltin, feruza va zabarjad toshlar ko‘z qa-
mashtirib yonadi...»
E’tibor berilsa, keltirilgan misollarda qollangan tarixiy
so'zlar asosan ot turkumiga mansub ekanini ko'rish qiyin
emas. Buning sababi - misollarning muallif nutqidan olin-
gani. Zéro, voqealar yuz berayotgan
joy
(saroy yo kulba;
do‘kon yo madrasa hujrasi, bozor maydoni yo chog'roqqi-
na hovli...),
uning
ishtirokchilari
(ust-boshi, mashg‘uloti...)
kabilar bilan bogliq tafsilotlar muallif nutqida o‘z ifodasini
topadi, ya’ni bunda so‘zning nominativ tomoni muhimroq.
Personajlar nutqida esa eskirgan so'zlarni qollash bilan
birga tarixiy davr uslubiy xususiyatlarini ham aks ettirish
zarurati yuzaga keladi. Misol tariqasida g'alayon ko'targan
shaharahlini tinchitish uchun Hirotga otlanayotgan Navoiy-
ning Husayn Boyqaroga aytgan gapini olib ko‘raylik:
«... - Ko‘ngilga shunday
Dostları ilə paylaş: